Alle inzendingen over vakantie

ik zal het nog missen het ruizen van bamboe het zwiepen van de staken door de mistral gedreven maar er zijn ernstiger zaken dus ik kan er mee leven…

Man-o-man Ik heb nooit geweten Dat je door all-in te eten De normen gaat vergeten Men niet meer weet Hoe het hoort Doorbunkert Tot een vierde bord Alsof je van de honger omkomt Aan ondervoeding kan gaan sterven Zo erg is het hier gesteld Wanneer die toeristen Door hun vreetgedrag Veroorzaakt door dat all-in geweld Mijn eetlust doen bederven…

Ondoenlijk was het om vrijuit te praten, Bij elk gesprek trok wel een aan de bel. De KGB hield alles in de gaten Vanuit een post in het Viru Hotel*). *)Gebouwd van wat de KGB verzon: Een mix van microfoons en van beton.…

De koe die hier in Tallinn zit te wachten Op aandacht die zij – nogal wiedes – krijgt, Is fraai gebronsd, heeft goede zin, maar zwijgt, Al heb ik een idee van haar gedachten: “In Frankrijk hebben ze ‘la vache qui rit’, De Esten hebben mij, het liefst bien cuit.”…

Het martelwerktuig dat ik heb gezien Bracht mij ook op een stuk of wat ideetjes - Hoe men dat vroeger deed zijn leuke weetjes. Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

morgen ga jij verder dan de wolken hier reiken nog onder dezelfde zon al zal de maan roziger schijnen verschillen lachen je toe in weer ontmoeten joviaal en warm begroeten kleuren lichten op in een anders geurende lucht vage herinneringen komen terug het deja-vu helpt bij herkennen en een nog fijner afstemmen op elkaar een…

Dit zijn mannen mannen die niet gilden Ze willen en wilden geen oorlog geen krijg, geen strijd en als je dat vermijdt besteed je op een goede wijze je schaarse vrije tijd met het vaandel zwaaien of op de trom te slaan -de stille soms- dat zich niet zomaar laat leren Voor enkele keren is het-voor God en Vaderland- door…

ik heb ze weer vernomen deze zomer in het zuiden op de camping vuurvliegjes die ons gedwee de weg wezen in het duister naar het sanitair…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

nee, vandaag doen we niets meer geen ingewikkelde vragen voor ons ligt een leegte naamloos ver weg het land onbepaald de zee morgen is tijdloos als gisteren terloops een gedachte waard liggend op amorfe stranden zijn zon te aanbidden…

uit piëteit voor Vincent heb ik in St.Remy een strooien hoedje gekocht en opgezet dagdroomde ik bij de fontein op een schaduwrijk plekje onder de platanen... het provencaalse zonnetje deed de rest en wiegde mij langzaam weg van de werkelijkheid tot ik wreed gewekt werd door de tijd van vandaag…

de zang van een nachtegaal heeft mijn ziel gevoed ik weet niet meer of het in Spanje was het kan ook Frankrijk zijn al het relatieve verdween achter elke horizon zelfs de handdruk van Macron met Trump loste op in drukletters die verwaaiden in het moment .…

hij zet z'n stoeltje neer in het vroege zonnetje kijkt naar de mensen die ontwaken groet hen die zoal aan hem voorbijgaan op weg naar het sanitair sommige groeten terug anderen zeggen niets moeten wellicht warmlopen zo krijgt de dichter een goed beeld van de mens op zijn vakantiebestemming…

Denkend aan Texel zie ik de vuurtoren weer met zijn felle lichtstraal wel duizend keer in de heldere maneschijn met ontelbaar veel sterren en reuze veel gein zonder de rust te versperren al zittend in de duinen met overscherende meeuwen de zon die ons doet bruinen maar ook laat geeuwen komen we langzaam tot rust op het Noord-Hollandse…

de streek die ik liefheb is een klein lapje grond idyllisch gelegen tussen velden vol zonnebloemen en middeleeuwse dorpen onder blauw azuren hemel daar waar nog de druiven rijpend aan de zon hun wijnstok trossen groeien weelderig de kruiden naast velden geurend vol van knoflook en lavendel daar in la douce france vaandelt naast…

Waar zullen we vakantie vieren? niet gauw denk je aan Ridderkerk maar als je in het rond kijkt is het al gauw dat je bemerkt: het is mooier dan verwacht beter dan gedacht De eerste dag, lekker fit naar de Waterbus voor de eerste rit eerst Dordt en ook nog Rotterdam de fiets mee, de spieren niet stram voldaan kom je richting huis geniet…

Haar hoofd zo vol, haar hart zo leeg de slaap wilde niet komen wat was het al weer lang gelee dat ze heerlijk weg kon dromen Vakantie, maar niet voor haar het onderhoud en ook nog schuld ze had zo graag wensen vervuld zomaar iets doen met elkaar De fiets wachtte in de schuur ze ging een route rijden plezier was heus niet altijd duur er…

* loflied op dora en nora als nora en dora verschijnen is het gedaan met de rust tranen met tuiten trekken de dames als zij vreugde toveren van gezicht tot gezicht de lakens delend poetsen, stoffen en zemen zij het toilet spic en span met klinkslag of sneer trekken zij dweilend ten strijde tegen smet en smeer schuierend en schooierend…

De zonsopkomst op de Egeïsche zee dat maakte ik, als een van de weinigen die ochtend, van zo dichtbij mee. Een prachtig verschijnsel van de zon die zo vroeg opkwam. Ik bleef die nacht buiten slapen, wilde die ochtend de zonsopkomst bewust van dichtbij ervaren. De rust, die ik die ochtend had, voelde wel bijzonder en aangenaam. Even een…

even dacht ik aan rooksignalen en aan een stam indianen die zich hadden gevestigd achter gindse bergen zo zetten de wolken het kind in mij soms toch nog op het verkeerde been…

De reflectie van wuivende palmen In het glad blauwe wateroppervlak Zingende myna's die in mijn oren galmen En de dag die voortkabbelt, met groots gemak Kon ik maar altijd verblijven In dit tropisch paradijs Op de geuren van leelawadee wegdrijven Ver ver weg van het wintergrijs…

dwaal je langs de opgetogen ribben van de kathedraal in Salisbury. Geprevelde gebeden uit eeuwen kluisteren je oor in stille nissen. Een schone orgelklank bevangt je als je net een sluitsteen hebt geschoten. Het mysterie der opklinkende preken heeft het pleister rijk beloond! Zolderachtige gemoedelijkheid verwarmt je ogen, bezwaart je hart.…

Het was een vakantie van niets doen, van overgave aan zon, zee en wind, we gaven ons bloot waar we konden, we verschoten ervan. We lazen ons bij, boekten opgelucht tijdwinst op wat nog zou komen, voelden eigen natuur, een herkenbare toon die ons niet had ontluisterd. We liepen veel samen, waadden nooit dieper dan buiten de stroom. Boven…

de ezeltjes bij de geboortegrot van Zeus maken een zeer vermoeide indruk…

(met dank aan Rob Chrispijn) naast de camping een leegstaand etablissement met een opschrift in schreeuwende letters "AQUA CIRCUS" vraag ik me in alle ernst af wat ik daarvan moet denken en zie in gedachten een kletsnatte clown in een door God en iedereen verlaten circuswagen vergeefs zoeken naar zijn zwemvliezen…

op de boulevard langs het strand, schuin beneden mij, loopt een opvallend mooi meisje voorbij haar uiterlijke schoonheid vangt en boeit mijn blik plots kijkt zij omhoog zij ziet mij en slaat haar ogen neer dan vervolgt zij haar weg de heupen wiegend als door wind en water bewogen…

Het is dinsdag De zon schijnt De oceaan is kalm Net als ik Ik zit in het appartement Heerlijk alleen De anderen zijn even weg Het geluid van de golven Is balsem voor mijn brein Mijn vingers dansen over het toetsenbord Buiten vliegt een meeuw luid krijsend voorbij…

de zon strooit spiegeltjes van 't zuiverste licht op het lachende water snoepjeskleurenmeisjes vangen mijn blik alsof het eindeloos zondag is…

Het was een lekker soepje van kreeft en kleine kokkels, lokaal ambachtelijk brood en uitzicht op de zee. Een duik in 't woeste water, met ongewoon sterke branding, de zon aan hoge hemel rond de klok van twee. Mijn huid begint te gloeien, kamerwit wordt kreeftrood, in 'n onbewaakt moment aan 'n ijskoude Noordzee. Finale…