Alle inzendingen over 'n Traan

'n Traan zoekt haar weg langs m'n wang naar beneden Waarom toch dat terugkijken ? Geniet van het heden ! Wanneer ze eenmaal stromen komen flitsen en gedachten Zelfs in mijn dromen Waarom nog langer wachten ? Laat nu maar gaan 't reinigt hart en geest Zelfs dit intense verdriet om wat ooit is geweest...…

't Zijn is verworden tot ik ben of ik was 't Verdriet is verworden tot slikken en 'n traan 't Accepteren is verworden tot 'n leegte niet te vullen Toekomst is verworden tot verwachting en hopen ...…

tranen maken dat ik ben, tot een ander dan ik was, tranen smelten wat ik ken, tot een spiegelende tranenplas... ik zie mezelf en wil niet kijken, want het doet zeer als ik het zie ik zie mezelf ooit met een ander, maar door m'n tranen niet met wie...…

Orginaliteit echtheid hechtheid zielsverwantschap Bedwingend swingend zingend springend Hun ziel wordt verlost lost op in soul en pop Ook ik los op In hun zielsharmonie met 'n lach en 'n traan Kenmerken van hun originaliteit SOUL REDEMPTION…

Ik draai de film af in m'n hoofd van jou te vroege sterven waarvan de beelden op m'n netvlies zijn gebrand die in duizenden scherven als tranen vallen in m'n hand Maar het is de tijd die m'n tranen doen verdwijnen en blijven die beelden over waarop de zon altijd zal schijnen…

Er liep 'n traan over mijn wang, bij 't lezen van een boek, begon natuurlijk eerst vanuit mijn ooghoek. Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Ik zie ‘n traan, ‘n traan alleen voor mij, dan draait het zich snel om en is dit moment voorbij. Alleen maar nog leegte tussen de bomen, toch voel ik vreugde door mij stromen. Want ik was even één met de natuur, tot in mijn tenen, zo intens, zo puur.…

Diep van binnen Gevoeld 'n Woord 'n Klank 'n Gebaar Diep van binnen Getoond 'n Lach 'n Traan 'n Emotie Diep van binnen Bewaard 'n Tekst 'n Lied 'n Herkennen Diep van binnen, Heel diep van binnen.…

Even een gevoel van verdriet, 'n traan van jou en een van mij, vloeiden samen en werden één. 'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…

Soms zit ik zo vól emotie dat ik m'n tranen niet kan temmen en als ze vloeien ik écht niet weet hoe ze nu nog af te remmen. Want als ze rollen langs m'n wangen begrijp ik toch eigenlijk niet: kwamen deze zilte parels voort uit intense vreugde of tóch m'n stil verdriet?…

Toen mijn hart stilstond ging mijn liefde nog niet over Toen mijn lichaam jullie verliet ontstond wederzijds het stoffelijk gemis maar voedde vooral onze geestelijkheid van de blijvende invoelbare liefde: van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan die liefde, die voelbare liefde blijft voor altijd!…

Zomaar een zomerdag, een julidag een ziekenhuis Toren van alle soorten barmhartigheid met tienmaal honderd ogen Ik ken de helling van de opgang Het aantal treden van de ingang In mij geen lied, geen zang M'n keel gesnoerd Achter de bos bloemen alleen mededogen Ik vraag 'n vaas... voor m'n tranen?…

wat als niemand je tranen ziet wat als je wil huilen en je hebt geen plaats om te schuilen 'k heb m'n tranen weggestopt, heel diep wat als niemand je helpt 'k verberg mij veilig in mijn schelp 'k word zo moe van al dat vechten 'k dwaal rond in mijn lege leven en heb zin om de strijd op te geven…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…

De inkt is z'n tranen z'n woorden gesmoord En niemand zal weten wat zijn hart bekoort Zijn zinnen verbranden zijn papier verkoolt Durf jij 'm te kennen als hij z'n ziel ontbloot?…

Moeilijk te verwerken Woorden die versterken Ogen vol emotie 'n traan die ik zie Onrust in lijf en leden Horizon verbreden Zoekend naar iets blijft over ... niets !…

Het is stil, verlaten aan het strand ongestoord rollen m'n tranen in het zand in de verte, schepen op de ruwe zee snijdende wind, neemt de gedachte aan je mee voor even hoef ik niet stoer te zijn mag ik beleven: het leven is niet fijn het ergste is gebeurd dat ik kon vrezen er zal nooit een samen wezen die gedachte maakt m'n hart als versteend…

op een laatste zomerdag geschreven papier een schaduw op een muur lees dit zachtjes hier dan verzint dit kind gedichtjes van zoete stroop een naam schreeuwt om hoop niets is wat het lijkt zeker geen hint lees de lach als 'n traan alleen dan is het verdraagzaam wie dit leest zijn de laatste gedichten op het feest en voor het…

wegen sterk de mens in zijn bestaan uit de liefde van jou verkregen maar soms wel met 'n traan…

Rood waren m'n lippen, blauw m'n tranen. Groen was het gras waar we iets ondernamen. Geel was de zon, Paars m'n gezicht. Door de pijn die jij me aanricht. Zwart zijn m'n dagen, m'n maanden, de uren. Hard zijn de dingen die jou staan te verduren. Negen maanden ongelukkig in blauw, paars en zwart.…

Ik slik en kijk je aan uit m'n ogen rolt 'n traan ik wil dit niet ik ben die sterke "griet" mij krijg je niet klein Elk woord is nu te veel laat alstublieft heel van wat er nog over is vanzelf komt het gemis naar vervlogen tijden Woorden, zo hard gezegd waren gemeend, dus oprecht 't heeft me diep geraakt en 't heeft me gemaakt…

In het eenzaam stille duister slaat een trieste donkere klok wijl ik zachtjes om haar fluister dwarrelt ook een enkele vlok Over het koele donkere stille ligt een bleek en stervend licht Geheel versleten is al het prille zelfs ‘n traan op haar gezicht Langs de stilte van de oever klinkt het fluister door het riet en het stille wordt nog…

Met jou, m'n lief, aan m'n zij is het leven een avontuur je maakt me vrolijk en blij we genieten bij maanlicht van een glas wijn gaan op in de natuur slenteren langs het strand je veegt 'n traan van m'n gezicht pakt liefdevol mijn hand ik aanbid je, wil de jouwe zijn als het even kon reisde ik met je mee naar de einder, naar de zon ik blijf…

Vraag niet naar mijn geheim dat ontroert me mateloos dat wil ik dicht bij mij houden mijn behagen, blijven dragen mijn geheim is ook mijn troost je mag gerust m'n tranen zien maar het uiteindelijk troosten kan ik en ik alleen maar zelf vraag dus niet maar mijn geheim want 't antwoord is (h)echt geheim en dat blijft mijn (z)innige geheim…

Voor hen, een lach en ’n traan.…

M'n ouders heb ik moeten missen ze zijn beide niet meer in leven. Ik mis ze vaak nog elke dag dan speelt de heimwee me parten, 'k laat m'n tranen dan maar vallen, want ze leven voort in onze harten. Ik weet dat het niet mogelijk is, maar 'k wilde ze nog zoveel zeggen.…

't Belangrijkste was altijd gewoon je aanwezigheid vlak naast m'n bed, of m'n tranen afdrogen soms en in diepe stilte een gebed. Als ik me wat beter voelde ging je met me mee naar benee, samen de rokerskamer in, ik rookte, en jij rookte gedwongen mee.…

Na de gemeenschap met het lichaam en bloed van de opgestane Heer komen m´n tranen m´n verdriet Waarom, waardoor, waarheen, waarmee, waartoe Ik ervaar, ik voel een verstikkende strot m´n trillende stem pijnlijke knikkende knieën als ik devoot met gevouwen handen en gebogen benen knielend bid voor moeder en kind man en hond en…

te vergeven zonder ‘n traan te vergieten van schutkleur te verschieten of verdrietig intens te beleven de coach wordt steeds witter steeds heter van woede: bitter de betweter, z'n loeder is gewis en trefzeker oneindig veel beter…

Loop via de Warmoestraat over de Zeedijk naar de Oudezijds; maagdelijk wit liggen de Wallen onder sneeuw die zonden bedekt van de tolerante stad Wandel in 'n schets van Pieck, plas m'n naam in de sneeuw op het Oudekerksplein een raamdame gaapt en veegt 'n traan van haar gezicht.…