Alle inzendingen over AVONDGLANS

Avondglans omhult springbalsemien: zacht purper vloeit samen, verwaast...…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt. Daarin soezen verzonken werk en plicht…

Gracieus gaan de gelieven Door de klare avondglans. Na 't adieu zweeft ieders ijver Naar een nieuw ontmoeten heen. Even, tussen maan en vijver, Staan hun schaduwen alleen. Even... en hun open zwijgen, Aan hun glimlach nauw verwant, Vloeit tezamen; vluchtig hijgen warme lippen langs een hand.…

Het wijde sneeuwveld verdwijnt langzaam in nevel en roze avondglans. Een morgen vol sneeuw; in de sprookjeswereld valt pekel met verderf. Winterzon breekt door, wordt al warmer, vorst verdwijnt: rijp valt van bomen. Maartse sneeuw daalt zacht; pas aan 't eind van de winter zien we zuiver wit.…

Avondglans verspreidt zich langzaam, neemt bezit van het sprookjesland, dat op zijn luister wacht; bootjes maken hun verwazende rit. De westelijke zon heerst vol milde macht, vereent donker lover en golvend wit-blauw tot haar rijk van oranje schemerpracht.…

In het midden van mei, als de nachtegaals zingen En de avondglans huwt aan de morgense schijn Als de schuchtere geur van de late seringen Zich mengt met de geur van de vroege jasmijn, Toen hoorde ik uw lippen de woorden ontglippen: (Ik was maar een knaap en gij waart nog een kind) Hoe wrang is de smaak van verwinnende lippen Zo innig het verlangen…

Als ik beklim de zilvren treden, Langzaam, en de aarde diep beneden, Een klein insect in avondglans, De vonk doet spranklen van zijn dans, Laat mij dan in mijn armen dragen De zacht gepelsde, die behagen Zelfs in de schim zijns meesters vindt, Warm aan zijn borst zich vleit, en spint; En dat de hond, wild als een jongen, Over de heemlen…

I Ik schrijf U thans Waar nog de avondglans Nog nalicht; en van verre Klokkentoon klinkt: waar langzaam aan De koeien door de avond gaan En opblinkt ster na sterre O weten zoet Dat gij nu doet Naar mij, als ik, verlangen… En de ogen heft, op eender uur Naar ‘t eender vuur, om, gloed in gloed, Te geven en te ontvangen.…