inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 47.385):

RUIME GEEST

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.

Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht.

Dit schilderij brengt Limburgs aard tot leven:
bij zware arbeid en daags gebeuren
zich aan luchtige stemming overgeven;

aanpak en gemoed mogen elkaar keuren,
samen broederlijk eensgezind zweven,
omringd door lovende bloemengeuren.

Schrijver: Han Messie, 16 maart 2013


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 149

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Frans Vanhove
Datum:
17 maart 2013
Heerlijk als een mens zo gevoelig en poëtisch wordt door de schoonheid van de natuur.
Mooi gedicht!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
16 maart 2013
Prachtig gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)