Alle inzendingen over Ach Snow

Ach Snow mijn lieve witte poes! Je was doof aan beide roze slappe oren. Als ik doordraaide liep je rondjes achter je staart. En bij de dierenarts kreeg je een tube met witte pasta voor je bloemkooloor. Nu die dierenarts liet mij door een deftige zwarte Microscoop je nare diertje zien die je oor zoveel pijn deed.…

Steken in het water Spugen in de lucht Gillen tegen rotsen Kiezen voor de vlucht…

ik zit met willie op een koude betonnen vloer gapend naar vier dikke muren zonder vensters of deuren de muren hebben verdacht veel weg van dreigende sekslustige heren de enige voorwerpen aanwezig zijn grote hopen apenkeutels bananenschillen en een verschoten boomtak (van deze is een versleten autoband afhankelijk) - het is kerstmis…

Blozende wangen een ronde toet een gladde huid het voelt goed Zien eten, doet eten het smaakt naar meer alles moet je proberen al is het maar één keer Lekker om in te bijten sappig en gewild een hele grote hap nog is honger niet gestild Zonder uiterlijk vertoon dus eigenlijk zonder schil ben jij echt het enige wat ik op dit moment…

zinssnede, "hout mijn zitting dicht", zelfs de leuning, anders behoorlijk dwars doet er het zwijgen toe oh, mochten deze tafel en stoelen praten een woud met bomen is niet genoeg om de woorden, ooit gezegd, af te drukken de lach en de tranen door het blad opgevangen schuren gedachten en beitsen verlaten gevoel ik kijk achterom, ach…

Woordenwisselingen, misverstanden, momenten om op het puntje van je tong te bijten, terwijl je 't liefste met van alles en nog wat in de rondte zou willen smijten. Boze gezichten, tranen, omdat je je zin niet krijgt. je zegt dat je volwassen bent, feit is dat je kind blijft. Bokken is je allersterkste kant en als je je zin niet krijgt is…

Hoog kijk omhoog naar mijn lange ademstroom ik til nevels op uit alle kieren laat bloemen achter op blanco blaadjes vouw vlinders tot een glimlach in ontwakend zomerblauw ach kijk maar niet omhoog het is enkel de wind in mijn toekomstdroom…

het verdriet mij u te zeggen dat in dit leven niets van werkelijke waarde mij is gelukt geen grote daden of grootse verhalen geen avonturen beleefd of groot roman geschreven geen vriendschappen die bleven nee zelfs in de liefde was er niemand die mij bliefde voor langer dan even je zou dus kunnen zeggen “vriend” je verspilde je leven…

Ik heb het zo-even nog geweten, 'k zei het al meer dan duizend keer, hoe kan ik dat nu vergeten, wat was dat woord nu ook al weer? 't Heeft met 'ik weet het weer' te maken, oh, wat kan dat nu toch zijn, 'k ga het schreeuwen van de daken als het terug komt in m'n brein. 'k Probeer met allerhande zinnen, ik pieker mezelf half dood, ja! daar…

Het zijn die knoppen ach die op het springen staan die koude nachten…

en dag is dag voor altijd dag zegt ze tegen haar tegen mij je gaat toch weg terwijl ik blijf en zij gaat verder weg verlaat ze ons dag schat wij blijven dichtbij dicht bij jou…

Hij prangt langharig als het ware bezopen " ach de contrebas "…

Een drieste mus met heel veel lef en wat kakkere branie schuilt pocherig uitdagend voor de natte wakke herfstregen onder een enorm eikenblad en denkt van ‘maar gij nie’. ‘Droog blijf ik’, stoeft de snoefmus, 'op hoop van zegen'. Plots vlaagt de schelmse wind en rukt hoog het eikenblad en geeft de zwetsende mus, een gratis koud douchebad.…

(mijn vertaling van Snow Man van Wallace Stevens, 1923)…

ach, mijn lief, ik ga je verlaten, de avond valt, de nacht is nabij, voor het donkert, zal ik verdwijnen, dag, mijn lief, ik laat je alleen vol twijfel en angst, de nacht is nabij, ze luistert, fluistert vol verlangen, ach, mijn lief, misschien ga je slapen, en droom je nog stil over jou en mij, van adem, mond, lijf, handen dichtbij,…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

Zeg wat ik denk, geen moordkuil, geen smoesjes of excuses, zeg wat ik voel, geen malheur, maak geen olifant van een mug maar kom er eerlijk voor uit, ik ben niet altijd lief! Als men me vraagt; wat vind je van deze prachtige jurk, blouse, plant of wat dan ook, verzin ik geen smoes of lieg erom, wanneer ik het niet mooi vind, zeg ik eerlijk…

het meisje sprak dit doe ik niet hierin heb ik geen zin dus leeg je glas en pak je jas je komt er niet meer in de jongen dacht waar ging het fout? ik ken haar al zo lang gaf haar een kus als aan een zus nu sta ik op de gang het meisje huilde wat doe ik toch? hij is als een broer voor mij maar ik heb hem lief voel me een dief van…

ach ik weet wel dat morgen komt en de herrie en ellende niet verstomt en tuurlijk slaap ik ook al is het niet lang weer een dag dezelfde pijn dezelfde gang en die dag die dag komt eraan heel snel dan gaat de gong voor de laatste keer de bel dan is het over en ga ik rusten voor altijd terwijl het leven mij met een rotgang voorbij rijdt…

en ik donder van boven naar hoger plaag het leven ram het lot volgewicht in de zij trek afgrond de twijfel in een laatste vinger verkrampt de grond trekt aan zwaarteloosheid…

Ik wou dat ik de liefde kon verklaren niet dat ik jou nee dat bedoel ik niet meer het waarom dan zeg maar wie ik kon mij dan misschien wat leed besparen niet dat jij mij nee dat bedoel ik niet meer het waarom jij niet zeg maar degene bent die ach nee niets…

wie zijn wij mooie praatjes eigen taaltjes gezond ziek fysiek mentaal banaal amicaal legaal illegaal moslim christen katholiek agnost luisteraar holle retoriek kijkend publiek en noem maar op wij zijn.... begrepen door hen -de geslepen macht.…

Ach, weet je wat het is ik vind je nou eenmaal heel erg bijzonder Je bent gewoon heel anders dan anderen het was dan ook meteen in een duizendste van een seconde dat ik het wist eerst proberen glashard te ontkennen dat soort dingen je kent dat wel maar naarmate de tijd verstreek en ik je wel tien miljoen keer had bekeken en naar…

ach, ik weet het niet geplukte bloemen worden niet mooier maar sterven een trage dood sterren zijn verleden nog voor ze zichtbaar schijnen en mensen zo lief en goed geboren en zie hoe ze geworden zijn…

Ach wat was het meisje treurig nog niet eens thuis daar lieten haar bloemen al hun kopje hangen zij kon haar oogjes niet geloven een traantje kwam naar boven en wat was dat plukken toch een feest geweest…

je mag me best tegen de haren instrijken ga gerust je gang die paar die ik er nog heb krijg je toch niet meer in de war…

Ach, er was eens een vrouw Die haar eigen wandelgangen en leven leiden wou en deze vrouw kwam uit een christelijk gezin, en wist niet, dat deze kennis haar leven leiden zou en zij trouwde vele mannen, en beging de grootste zonden het kon niet vreemd genoeg, of ze was er mee verbonden!…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

vergeet dan maar de gedachte aan het zonlicht in de lach om mijn mond dat mij verbond met je hart vergeet dan maar het maanlicht in mijn ogen dat sterren naar de hemel zond vergeet dan maar ach laten we toch vergeten zodat het licht van zon en maan nooit zal weten hoe donkerrood de rozen hadden kunnen geuren…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…