Hartenkreten

hartenkreet (nr. 9.464):

Ach, het is maar een eethoek .....

Mijn kleine koffer op de grote tafel
bedekt de putten en krassen van de tijd
de stoelen, poten nog net niet wankel
staan rustig elke nieuwe dag te begroeten

soms iets scheef, na uitgesproken zinnen
net of er een knipoog volgt, met de zinssnede,
"hout mijn zitting dicht", zelfs de leuning,
anders behoorlijk dwars doet er het zwijgen toe

oh, mochten deze tafel en stoelen praten
een woud met bomen is niet genoeg
om de woorden, ooit gezegd, af te drukken

de lach en de tranen door het blad opgevangen
schuren gedachten en beitsen verlaten gevoel
ik kijk achterom, ach het is maar een eethoek .....