Alle inzendingen over Ameland

Hij staat dik honderd jaar in storm en regen, Maar zijn rood-wit is Ameland nu kwijt. Door ongekende creativiteit Lijkt Ameland het aards niveau ontstegen. Nu is bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Dat Ameland gewoon de mooiste heeft.…

En de vogels Nog de baas zijn Niet in een kooi zijn beland Vogelvrij Om te gaan En te staan Is dat wat je wil Paradijs In het klein Daar waar Zwemmende honden bestaan Neem me mee Ver van hier Naar de leegte De zee en het strand Neem me mee naar Ameland Al ben ik daar nooit geweest…

AMELAND de lucht vibreert van geur en kleur en ijs met boven zee een blauwe wolkenband daar aan de rand van prachtig Ameland dat eigenwijze duinenparadijs er staat één ster, gekleed in parelgrijs ik tel konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik…

Daar doemt met zeebries door ons blond Weer het allereerste pand op na de pond Zet ons op grond van strand onthaalt Tegen kost en zwart betaalt Spitze en ik Instructies zijn de garage Eerst een verse rode lik Waarna vakkundig in de lak De zeegebleekte ramen En het houtwerk van het dak En na het kwijten van de taak Vermaken wij snaken…

Een strandjutter op Ameland Liep vele dagen op het strand Hij vond een vette zeemeermin -met een gezette onderkin- En bovendien een haaientand…

Heeft u dit ook gepland, bezoek dan eens het Ameland.…

Een moederkloek uit Ameland Redde al haar kuikens bij een binnenbrand. De burgemeester als autoriteit Noemde dit als voorbeeld van een feit Van grootse kloekmoedigheid. Voor het redden van het nageslacht Wordt geen inspanning te groot geacht.…

Vlieg voel je vrij Vlieg over de wolken en denk eens aan mij Vlieg over het strand van je geliefde Ameland Vlieg over de zee en in gedachten vlieg ik met je mee Lieve papa, ik mis je.…

Eerst Texel, Vlieland en daarna Terschelling, Vervolgens Ameland, Schiermonnikoog zag André toen hij door de ruimte vloog, geholpen door de mooie weersvoorspelling. Gelukkig werd het uitzicht niet verstoord door iets waarmee naar olie wordt geboord.…

Het Amelandse veer raakt in verval, Ze varen straks niet eens meer met twee boten. Wat ik dan denk is ook een veerboot eigen: Je zou er haast het heen en weer van krijgen.…

Nooit meer een knal, nooit meer een lekke band, Verdwenen is wat hoort bij Ameland.…

Ik lees zo vaak berichten in de krant Hoe er opeens een scheepsramp plaats kan grijpen Dat ik ‘m ongewild begin te knijpen, Want ik moet heen en weer naar Ameland. Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip Wel midden in de Wadden op een klip.…

Ik lees zo vaak berichten in de krant Hoe er opeens een scheepsramp plaats kan grijpen Dat ik ‘m ongewild begin te knijpen, Want ik moet heen en weer naar Ameland. Misschien, zo denk ik bang, loopt ook ons schip Wel midden in de Wadden op een klip.…

Onlangs ben ik naar Ameland ‘gevlucht’, Corona kent men daar van horen zeggen. Ik had het wel gehad met puzzels leggen, Ik wou een frisse neus en buitenlucht. De wind giert door mijn haren, snor en baard. Gelaten word ik optimaal behaard.…

Mijn hemel lief, de Wadden, ik ga dood op Ameland…

Lange vlagrafels, zoals haar haren bij haar vertrek in de wind.…

al turend naar de overkant zie ik in vage lijnen het ranke beeld van Ameland gelijdelijk aan verschijnen waar de tijd niet meer bestaat en ik alles kan vergeten de wereld even achter me laat en niets meer hoef te weten bedachtzaam dwaal ik door de bossen langs heidevelden naar de kust impressies die mijn geest verlossen van al hetgeen…

Mijn windstil hoofd taalt niet eens naar muziek we dwalen en kussen dezelfde straten door eten halve porties van elkaar willen alles samen delen geven ons helemaal over aan acht strelende dansen met de vogels op de bank van zand de kaap van Ameland drinken alle sterren op en zwemmen dan in spiegelwater elkaars huid in…

Vertaling: Op Ameland hoor ik voortdurend het roepen van Rixt van Oerd, haar stem overstemt de branding, die tegen de dijk aanbeukt. Ach lieve Rixt, je hebt je kind verloren in een woeste storm die over Ameland raasde, maar wij wisten niets te zeggen tot troost voor jou, we waren machteloos.…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

Net als Ameland, zo denk ik plots, -een tocht rond en om, heel lang geleden-, en toch weer niet. Inwaarts het vlakke land, effenheid tot aan de duinenrand. Maar uitwaarts steeds de zee, de grenzeloze zee, de lokroep van de zee. Ik ben mijn eigen eiland. Zonder zee.…

Als een vlieger laat ik het eiland op ik draaf de grote leegte binnen een zilveren draad verbindt mij met opstijgend strand de dorpen zijn in zee gegleden het vee is door de horizon verzwolgen alleen galopperende paardenhoeven achtervolgen mij het wad toont de sporen van dode golven de wind baart stuifzand en fluisterzang slechts één…

Ameland rouwt: van de grauwe klauwier broedt nog een paar.…

Witte vogel boven zee uit Ameland een andere werkelijkheid in helder eiland licht proeven van de zilte lucht zoek naar vis boven golven waar leven is kom naar huis avond valt duister donkert hoog op vleugels van de wind in gedachten ben ik dat kind in jouw verhalen eenzaam om te verdwalen stoere vogel van de zee wanneer…

Het is logisch dat ik met de oudheid dweep, terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw, de oude schoonheid vervangen door botte architectuur, snelle handel de overhand, in de drukte zoekend naar de ideale jou, verwarmt een vreemde mij met vlotte schijnbewegingen, verlang ik naar Ameland.…

haar luiheid toont de zee pas onder de min twee haar golven komen dan tot rust bevroren deining kust de kust…

Scouts die hiken door fantasyland In de troep die er aangespoeld bleef Rekwisieten op wad en wat dreef Naar de boorden van Vlie Ameland Rode tongen in blauw uniform Animeermeisjes avant la lettre Tamboerijntjes met een tambour maître Bij Madame Tussaud liep het niet storm Wat mijn oren en ogen soms schaadt Zijn the Stones, maar niet…

Tja, Simon was voor mij de weg naar mijn andere, literaire held Jan-Jacob Slauerhoff, die vaak samen met hem wat pimpelde in een café, wat ik ook heb bezocht, aan de rijkste havenstraat, voordat Jan naar Ameland ging, waar zijn liefde voor verre landen werd geactiveerd.…

De wind weet niet, hoe hij waaien zal. Het waait. De wind begrijpt niet, waarheen hij stormen zal. Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

yellowstone the rocky mountains the golden gate van san francisco waar mijn hart voor altijd ligt En dan als uitsmijter niet disney island noch dudeljo en hochzeitlied de wansmaak van de teddybear de gierendgekke megalomaan een open jail autistasiel de crying shame van yankee doodle de blasfemisten van het westen ...maar Ameland…