Alle inzendingen over Arthur Japin

Verlangen naar verderop (met dank aan Arthur Japin) - Beweeg! Op reis! Vlieg naar dat verre strand! - Mijn vleugels zitten aan mijn binnenkant.…

Gedicht naar het gelijknamige boek van Arthur Japin.…

Hoe van de boom Twee takken werden Afgebroken, ruimte Gemaakt werd voor Jong leven, nieuwe Uitlopers de kans geeft Om te groenen, ook al Is het maar voor even, Want al wat groent Trekt naar elkaar toe In weer een nieuw leven…

Het gevoel gebruikt te worden is niet zo erg -- als ongebruikt zijn.…

Pas op met mensen te laten lachen, ze gaan -- je ertoe dwingen.…

Er kunnen dus helaas geen homo's mee We hebben lopen bidden, smeken, zeuren Echt overal alleen gesloten deuren Het antwoord is een kort en bondig: 'Nee!' Maar in de wandelgangen is vernomen Dat Mark bereid is uit de kast te komen.…

Ja ook de Indianen hielden slaven Als kolonist was je bepaald niet veilig Het vee en dierbaren waren je heilig Tijdens de reis werd menig kind begraven Binnen de palissade lag je haven Het was hard werken om een fort te bouwen Je stak vol hoop de handen uit de mouwen Waarbij God en de Bijbel leiding gaven Al tijden lag de duivel op de loer…

King Arthur draait zich om onder 't zand.…

ik pak je handje, lijfje zacht volmaakt je lijnen, jouw volle pracht houd je niet vast als we gaan vallen we raken de bodem niet je wordt gedragen in onze armen loslaten kennen wij niet…

Excalibur, koningszwaard in de steen; alleen Arthur is waard om te strijden met dit zwaard, voor vrijheid, recht en welvaart. Nu is de strijd gestreden, het oorlogsleed geleden; tevreden rust het zwaard, bewaard in een heilig meer: in Vrede!…

Verdwaald in de wereld Zoek in mijn eigen domein Daag'lijks vraag ik me af Of ik hier überhaupt wel wil zijn ------------------------------------ Titel van dit gedicht ontleend aan Het Fregatschip Johanna Maria, van de Nederlandse schrijver Arthur van Schendel…

wie ben ik ? Ik ben de man van het laatste woord! al speel je geen open kaart de kaarten al door zei blazen het op wij gooien het roer om een zeeslag we slagen de slag gevaartes ik kom ze laten het over zij die voeren het woord.…

Ik ben lucht In een hoekje getrapt Verdwenen en vergeten Ik ben niks Ik ben niemand En nergens toe in staat dan te janken in m´n slaap Zie mij Kijk maar goed van voor en vanachter Ik spring in het rond Maar daaronder koud en kil Warmte ken ik niet Want mij is geleerd Dat ik de lucht die ik adem Niet waard ben…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891) was een Frans dichter.…

de lente wist de lichte toon van het vergeten kind vast te houden de zomer liet veelbelovend en gul het zonlicht naar binnen vallen in het najaar voelde je voor het eerst een ongrijpbare splinter in je hand de winter kwam benauwend dichtbij heuvels werden bergen in het grensland transformeerden de witte in zwarte bladzijden…

De kroegen waren slechte plekken voor mij en die ben ik dan ook gaan mijden, ze heeft het gat zoveel mogelijk gedicht en ze vertelde dat ik heel geschikt voor medium was, wat klopte, want het heeft mijn relatie met Arthur Rimbaud verdiept, die ik zelf als paragnost behandeld heb.…

Met grote vreugde en met dank aan God, Doen wij u kond van pasgeboren leven, We hebben hem een mooie naam gegeven, Die gaan wij nú onthullen: Lancelot! Cadeautip: níets voor baby of zijn sponde, Maar graag een tafel als het kan, een ronde.…

Na het vertrek van de Romeinen waren we weer eigen baas in oorlog met elkaar De adjudanten grepen de macht eerst de randgebieden daarna het middenland Alleen achter de bergen blijven de bewoners zich nog verzetten verlangend naar een eigen koning zoals ooit zijn zwaard blonk blinkt zijn zwaard onwrikbaar geklemd in de ogen van de…

Uit nieuwsgierigheid breek ik het glas, dan blijkt het -- een alarm te zijn.…

Tja, hoe begin je er aan? Hoe knip en plak ik de woorden zodat ze tonen wat ik je toewens? Ze zullen moeten dansen, en blij zijn, en schreeuwen naar de doven En geladen zullen ze moeten zijn vol superlatieven over het effect op mijn ik als jij nog maar lacht In goud zou ik ze kerven of kalligraferen met mijn bloed gebruik mijn huid dan…

wachten op sneeuw die ook nu weer niet komt lampjes die branden en mijn dromen kleuren hetzelfde geschreeuw maar ik lijk wel verstomd soms rillen de handen maar ik wil niet zeuren ik heb brieven te schrijven en wensen te doen de toekomst die wenkt wacht, ik kom er aan ik kan hier niet blijven vaarwel het fatsoen door verleden doordrenkt…

alsof het regenen kan deren jij zomert in mij van elke druppel maak je strelende parels en ik snap er eigenlijk niets meer van wat valt er te leren? wat doe jij met mij? ons kleine verleden vol van grote verhalen je maakt van mij een ander man eigenlijk hoef je niets te doen of zeggen of beloven vlinder heel af en toe even door mijn…

graag zien dat is graag zien, en horen, en voelen en ruiken graag zien dat is misschien verloren vrij woelen en duiken graag zien dat is vast nooit gevaarlijk maar wakker dromen graag zien dat is soms dom, maar eerlijk bij jou te komen graag zien dat is wat jij soms vreest graag zien dat is dat jij dit leest…

dit wordt het laatste nu schrijf ik niet meer niet dat ik het ooit kon maar ik probeerde het wel waar jij me nu plaatste daar val ik neer nooit meer die zon die schijnt op m'n vel woorden moeten zwijgen ik wil ze uit m'n hoofd ik negeer nu hun bestaan ze zijn hun funktie kwijt de allerlaatste twijgen van hun veerkracht beroofd…

Matte spiegels tonen beelden van tevoren Weemoed die verloren slentert door een dag Vragen die toen rezen Leugens nooit bewezen Angstig overleven af en toe een lach Denken aan de tijden die horizonten verwijdden De opgave bestrijden en spelen als een kind Slapen in fel licht handen voor gezicht De waarheid opgelicht Totdat ik je…

Breekbaar kind, vandaag begint een vers geschreven lied Nieuwe levens en verhalen Nieuw geluk ligt in 't verschiet Zachte regen, duizend wegen liggen vrolijk geplaveid met de hoop van al je vrienden Met hun glimlach en hun tijd Speels gestolen, onverscholen Elke dag een beetje meer Durf te dromen over morgen want dan…

omdat vandaag nooit gisteren blijft en elke tel zijn geschiedenis schrijft omdat in het troebelste gedachtenwater alleen de waarheid bovendrijft en oude kwaadspraak naar nieuwe leugens neigt omdat de wijsheid in alle talen zwijgt en licht met donker de liefde bedrijft omdat ik niet verdraag dat de droom wordt bedreigd en in die…

Ik heb je nooit bedankt, dat besef ik nu maar pas. Ik moest zweven en zwerven, en mijn goden beschimpen. Ik moest de redder zijn, die overbodig was. Ik moest vooruit, iedereen opzij! Ik moest zingen en dansen en mijn vrienden negeren. Ik wou te groot zijn, maar wat wou jij? Ik heb je nooit bedankt, en nu kan dat niet meer. Ik moet…

omdat ik graag naar je stilte luister omdat ik graag naar je ogen kijk omdat je mij nieuwsgierig maakt maak je mij een beetje rijk omdat ik best wel veel aan je denk omdat ik niets van je verwacht omdat je gewoon bent wie je bent en alles mooi wordt als je lacht…