Netgedichten

netgedicht (nr. 2.185):

nooit bedankt

Ik heb je nooit bedankt,
dat besef ik nu maar pas.
Ik moest zweven en zwerven,
en mijn goden beschimpen.
Ik moest de redder zijn,
die overbodig was.

Ik moest vooruit,
iedereen opzij!
Ik moest zingen en dansen
en mijn vrienden negeren.
Ik wou te groot zijn,
maar wat wou jij?

Ik heb je nooit bedankt,
en nu kan dat niet meer.
Ik moet zwijgen en voelen
en verder gewoon niks.
Ik wou je zien lachen,
maar ik deed je zeer.