oneindig vallen
ik pak je handje, lijfje zacht
volmaakt je lijnen, jouw volle pracht
houd je niet vast als we gaan vallen
we raken de bodem niet
je wordt gedragen in onze armen
loslaten kennen wij niet
... voor neefje Arthur ...
Schrijver: Lautje, 10 mei 2013Geplaatst in de categorie: overlijden