Alle inzendingen over Bergen Toerisme Spitsen Weersgesteldheid

De berg laat zijn sneeuwgloed dalen, bevend verwijden in een helder meer, wil voor boven- en onderwereld stralen. De top haalt dikwijls wolken op zich neer: die nieuwsgierige ogen weg halen! Eigenzinnigheid: Matterhorns grote eer.…

De zweverige spitsen van bergen en wolken vormen een zandloper. Inhaalbewegingen van de zee weken niemendal los, korrelig rollen ze ons in een ruis. Zo zijn we ver van huis.…

We zagen de spraakwatervallen van Speed, hangende tuinen, verre sterrebeelden die toch nabijer dan medereizigers waren. In een bus vol naasten bezochten we en werden bezocht door nachtmerries, visioenen van heiligen en engelen zongen ons doof en we ontwaakten in hotel Harmonie. Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een oneindig…

We zagen de spraakwatervallen van Speed, hangende tuinen, verre sterrebeelden die toch nabijer dan medereizigers waren. In een bus vol naasten bezochten we en werden we bezocht door nachtmerries, visioenen van heiligen en engelen zongen ons doof en we ontwaakten in hotel Harmonie. Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een…

Daar ik in Amsterdam de weg niet ken, Besluit ik die aan Mokumers te vragen. Waarna ik ras met stomheid word geslagen: Alsof ik in Japan of China ben. Ik trof daar slechts Japanners en Chinezen, Die mij de weg naar Artis feilloos wezen.…

Ik blijf ze dragen : vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

Ik blijf ze dragen: vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg.…

in de coniferen begint het goudhaantje te kwinkeleren dennen spitsen de naalden hier en daar glinstert er hars…

Rond eind december zit ik al te tellen: Een maand of drie, dan is de kou voorbij, want wintertijd dat is echt niets voor mij; ik houd van bonte vlinders en libellen. Eind januari zit ik weer te tellen: Er is nog maar een maand of twee te gaan, dan hoef ik geen gebreide broek meer aan, en wintertenen zullen niet meer kwellen. Eind februari…

De ochtend is in dikke mist gehuld Je kijkt maar net aan twintig meter weg Ontwaart nu zelfs geen heg, laat staan een steg De stad heeft zich met waterdamp gevuld Een deken over het Thorbeckeplein De kroegen onverlicht en uitgeblust Alleen gerammel van het lege fust En ’t kuchen van een vroege kastelein ‘t Gerinkel van de tram hoor je…

soms dwarrelt een mens in stukjes uit elkaar onvindbaar zwevend in het universum niet al het gebrokene kan men helen spits je oren als woorden zeldzaam zijn ooit was poëzie alleen maar een stem…

De euforie van toen mocht niet lang duren En het toerisme blijft ver onder peil Ja, elke revolutie vreet zijn kinderen En deze zal de welvaartsgroei lang hinderen…

Weersgesteldheid kent de mens, maar ook de bij tijdens zijn honingzoet vermeien. De natuur kent onze wens. Zal ons onder veel gezoem koninklijk met zijn honing verblijden.…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Te zwemmen in azuur à l'après-midi, puur voor het genoegen en warm welkom 'Loste Nord' een jonge ree graast bij het bosje naast de notenboom dan spitsen zich de oren ons gepraat verstoort haar rust een grote vogel zweeft met trage cirkels door het blauw boven dit groene dal, met lila bergen voor de horizon en verre purp'ren Pyreneeën…

Ogen spreken Geen gehoor Oren spitsen Tussendoor Harten huilen Ongebroken Liefde Nauwelijks ontloken Lippen Rond een blijde lach Alles wat de mens vermag…

waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk en wederkerend. weersvoorspelling weerzinwekkend. willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede, weifeling, weesgegroetjes, whisky en wollegoed. weltrusten!…

Weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk wederkerend. Weersvoorspelling weerzinwekkend. Willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede, weifeling, weesgegroetjes, whisky en wollegoed. Weltrusten!…

De mens is van nature nieuwsgierig, wil van alles weten. Hoe groter de bloedvlek hoe beter het is. Hoe imposanter de aanslag, we kijken met open monden, om maar niets te hoeven missen. We stoppen bijna op de rijksweg bij het zien van een bloederig ongeluk We proberen in en op kranen te klimmen, om te zien hoe of dat voelt? Ik vraag…

Lange mensen Cypressen lichten 't landschap op als kaarsen tussen andere bomen van zichzelf gekandelaberd tot fiere, statige, ranke spitsen Elba, Italie, 6 september 2007…

waar de waarheid met een schep zout genomen op de vlucht slaat voor de hoge bomen die veel vuile wind van de toren blazen en graag tamboeren voor het eigen korps dat de trom roert de trawanten in aaneengesloten rijen de keizer in hun midden wetende in ganzepas met de vaandeldragers in vol ornaat vanaf hun gouden bergen…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Ik vrees, wellicht met enig pessimisme, dat zoiets fnuikend is voor ‘s lands toerisme. (Maar bent u jood of Christen? Wees dan blij, u krijgt geen griep, u bent daar vogelvrij.)…

Stormschade, weersgesteldheid van een teneergeslagen gemoed. Er lijkt iets te zijn verbroken. Vleugellam voelt het leven minder goed. De handicap om het minder liefhebben verbergt zich in een diepe winterkraag. Van minder liefhebben rollen grote golven zeeziek op een nuchtere maag.…

zoals tere druppels van verlate lenteregen zachtjes glijden langs hunkerende bladeren dat geluid nauwelijks waarneembaar maar wat oren doet spitsen klinkt als je, op jouw manier zacht mijn naam zegt in mijn linker oor…

vanavond schrijf ik moord en brand, zal ik klinken als de boom die valt diep in het raadsel van het lege bos, met woorden als noten van glas, plisplassend op een lavameer. vanavond schrijf ik moord en brand, zal ik beschrijven hoe de breuklijn zich in mij verdeelt, zich in mij vermenigvuldigt in verzen van koud vuur, zich in golven verkleedt…

Wat goed en sterk van de regeermeneren: een ‘wietpas’! En al scheelt dat heel wat geld, het is een helder drugsbeleid dat telt: gewoon toeristen bij de grens al weren. En onze Keukenhof is straks slechts open voor hen die eerst een ‘tulpenpasje’ kopen.…

Het stikt er van de torentjes en spitsen Klein Duimpje zoekt Roodkapje met twee gidsen…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…