Alle inzendingen over Boswandeling

Dampend woud, bruisend van het leven. Eeuwenoud en toch natuur gebleven. Rustgevend tot in de hoogste top. Traag verder slenteren de heuvel op. In de schaduw zit stilte gecamoufleerd. Groen herleeft ongecontroleerd. Vrijheid, langzaam voortbewegen. intimiteiten, geheimen verzwegen. Eindeloos, geen mens te bespeuren. Rijkelijk gevuld met mooie…

Diep in het bos waar wind zelden waait, een magische stilte zich om de wandelaar heen zaait. Staan veel hoge bomen met de bladeren vrij, en toch vind ik in hun midden geen vrolijkheid. Wanneer de takken kraken, maken deze een treurig geluid, alsof ook deze bomen zich alleen voelen onder de ranke huid. Ik hoor de vogels niet zingen, geen kabbelende…

Als je op een zonnige dag een boswandeling maakt en door de rust van de natuur wordt geraakt. Op een stille herfstdag als de zon schijnt door de gekleurde bomen die je tot rust doen komen. Dat is een prachtig gebeuren al die mooie herfstkleuren! Het is een sfeervol jaargetij en geeft een stille rust in mij.…

Jezelf resetten Hoe doe dat… Goed slapen, vakantie, reinigingskuur, kerkbezoek, goede film of boek, boswandeling, opgesloten zijn, op onbewoond eiland zijn Alles opschrijven... Wat valt onder alles? God danken Alles en iedereen bedanken Van alles wat? Sterven en opnieuw geboren worden?…

De bladeren ritselen schielijks over het bospad Heerlijk laten ze zich rijgen door het bos Laverend op de wind in hun vrije val Dwarrelen ze geruisloos op het zachte mos In het hart van het bos fluit de merel Het zuiverste concert voor haar geliefde Telkens wachtend op zijn antwoord Fluit zij een melodie van eeuwige liefde Op het zachte…

Wandelstof kruipt achter me aan… wolkend Het bos, zwoele warmte, flikkerend zonlicht Zoemend geluid, muggen die struiken bevolken Ver geblaat van Drentse heideschapen met graasplicht Het pad zandgeel, onregelmatig door stronken Hoefafdrukken van paarden s’morgens vroeg Ik struikel, wankel verder… bosgeurdronken Laat in de middag, zon zakkend…

het pad bevat, links en rechts, opgeschoten fluitekruid overwoekerend hebben beschutte plekken het zicht onttrokken, geen prachtschubwortel meer te zien een verloren ooghoek schittert takkenstralend nerveus een bosblauwtje ja, kleine vlinder ik heb je gezien de zon doorbrak het bos, bekende kleur en ik vervolg mijn pad…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

Zo ging zij in haar eentje wandelen in het bos, liep soms over het kale pad, soms ook op het groene mos. De stilte was aanstekelijk, paddestoelen overal, ze maakte kiekjes met haar mobiel, zodat ze later terugkijken zal De paadjes alleen voor haar, gedachten stonden stil, net zoals de bomen, die uittorenden boven haar bril. De zon kon er…

Wolkje aait zachtjes ‘t ideële levens sprookje een thuisloos dromen bestaan wanneer jij afstand in stilte kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos hoogtij van zomer tooit zich nu mens hoge varens onder bomen schaduw omgevallen stammen, takken mos, bosgrond en grassen strijden tegen droogte in luwte wandelaars slenteren over ’t…

De WOLF is weer terug in Nederland, daarmee is een sprookje uitgekomen. Al fantaserend betreed ik de bosrand, denkend aan dat wilde beest uit mijn dromen. Op een open plek spreid ik een groot kleed, en neem bemoedigend mijn laatste slok. Zo nu ben ik voor de picknick gereed, leeg het flesje kokosdrank, klok klok klok. Mijn rode mantel mag…

Ik struikel bijna geluidloos over wortels, trippel onhoorbaar door het bos. Als een sprookje kraakt in elke zucht de wind waar stammen elke weg versperren vinden mijn voeten het pad dat na elke bocht een nieuwe dans schijnt te verzinnen of een willekeurige slingering van groensoortig verkeer. Kleine vogeltjes maken kennelijk de dienst…

Het voetstoots een boswandeling beginnen, waar kraaien uit de bladeren opscharrelen en triest zijn. Het stil liggend dood zijn. Liefde in stilstand onmeetbaar geworden, onleefbaar in dood.…

Het voetstoots een boswandeling beginnen, waar kraaien uit de bladeren opscharrelen en triest zijn. Het stil liggend dood zijn. Liefde in stilstand onmeetbaar geworden, onleefbaar in dood.…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

Niets bijzonders toch na het eten een boswandeling halfuurtje opgelegde therapeutische bewegende handeling maar terwijl het zonlicht tussen boomkruinen stroomt lijk ik alles te vergeten levendiger zijn de kleuren bomen en struiken zijn bloeiend aanwezig geluiden en geuren maken mij even los dit is zo mooi en fijn ik heb het nooit…

ik ben wildvreemd en toch, de warmte van een zonnestraal verfrissende regendruppel bottelende boom in een knokige herfst in lam in de springwei geurende bloei van een roos stappen gezet tijdens een boswandeling zwoele zomerlucht adelaarsblik vrij naar benee strelingzachte aanraking het kippenvel op je huid het zilte van een traan het…

Haar schouders dragen eenzaamheid stap voor stap naar buiten handen zoeken in gestikte zakken ooit gevuld met haar hand in de mijne vinden gekromde vingers een tamme kastanje geraapt tijdens die laatste boswandeling goed tegen reuma zei je nog terwijl kleine deukjes in de schil haar glans juist versterkten een schuchtere lach…

In de schemering De wilde varkens grommen bij hun voerplek krijgshaftig hurken jagers in de struiken mist druipt langs sparretakken in mijn nek en doet mij dieper in het hakhout duiken Zijn halsband schuurt mijn vingers open en Zwarte stort zich in het avontuur 't geknor bepaalt de richting van zijn lopen gespannen wacht ik op het eerste…

Het bos glanst, is dof: zon en schaduw krioelen als vlekjes dooreen. Onder de bomen bedekt verzonken schemer een slingerend pad. Bij zijn laatste bocht noodt wijd licht tot snel voortgaan, dan vragend stilstaan.…

Dat zwarte sprietje -een piepklein hagedisje- zigzagt tussen gras, over 't bospad, toont de gang van zijn grote verwanten.…

Tussen wiegende, jonge lijsterbessen staat een dode boomstronk vol grote elfenbanken, geeft zucht naar oude sprookjes.…

We zijn vol vragen op onze boswandeling, zoeken lange tijd naar beelden en gevoelens uit onvatbaar verleden. Vergenoegd speuren langs hoge maïsvelden en dichte struiken... Almaar gestreeld door die geur van onzichtbare geiten...…

Dat we een boswandeling gaan maken, met chocomelk en koek. Dat we op vakantie gaan. Er even tussen uit. 'k Zou nog zoveel willen vragen. Was ik vroeger ook brutaal, had ik ook zo van die streken zoals de meiden van ons. Was ik ook vaak ongeduldig. En van wie heb ik dat. Was mijn vader gek met mij. En plaagde hij mij ook.…

Dat we een boswandeling gaan maken Met chocolademelk en koek. Dat we op vakantie gaan Even er tussen uit “k Zou nog zo veel willen vragen Was ik vroeger ook brutaal. Had ik ook zo van die streken Net als die meiden van ons. Was ik ook zo ongeduldig. En van wie heb ik dat. Was mijn vader gek met mij En plaagde hij mij ook.…