Alle inzendingen over Broeikas van gedicht

Het zwaait me uit voordat ik weg kan lopen, in deze broeikas is ze nog wel even, dus rest me nog wat tijd het een naam te geven.…

De winter blijft uit, zoals voorzegd de vogels hebben schijnbaar zonder enige zin - instinctief doch verstandeloos gedreven - in de zwakke zuiderzon hun tooi te warmen gelegd Dit seizoen mag die naam niet dragen geen vlokken, ook geen krakend water dikke jassen met onnodig hoge kragen groene wakken met oeverloos gesnater Ons dorp droomt…

Buiten ligt een halve meter sneeuw Kouder was het nog niet deze eeuw En alle theorieën ten spijt Er lag ook geen ijskap in het Krijt…

Door tegen uitroeiing te rebelleren Zegt hij die broeikas niet te tolereren…

De winter is de zachtste ooit gemeten De broeikas brandt en gloeit onder de korst Eén dag met sneeuw en 15 dagen vorst Maar toch hoorden wij veel van weerprofeten Die gaven met hun wijze sterke arm Voor ieder vlokje sneeuw een weeralarm…

‘De broeikas gaat de wereld echt bedreigen, fossielebrandstofuitstoot kan niet meer, we krijgen straks extreem en grillig weer, kwik, oceaan en stormkracht zullen stijgen. ’t Is zaak om nu krachtdadig op te treden.’ Advies van vijfentwintig jaar geleden ….…

Liefde in een broeikas en tranen in het afvoerputje. Nu ik eraan denk, scheert een gedachte langs. Het putje is verstopt. Ik moet de loodgieter bellen en zangzaad bestellen voor mijn kanariepiet.…

------------------------------------------------ Met dank aan Herman de Coninck: Zie hoe mijn meest zachte gedachte als een pasgeboren wicht te ademen ligt in de glazen broeikas van een gedicht. En ik moet buiten blijven staan en kijken door de ruiten want ik kan er niet meer aan…

de aarde wordt een broeikas, dus te warm het poolijs is schrikbarend aan het smelten laatst zag ik nog een eskimo op stelten de hoogste tijd dus voor een groot alarm straks moeten wij de ijsbeer nog ontberen en zien we nooit meer beren broodjes smeren ------------------------------------------------------------ Door het broeikaseffect behoort…

al herhaalt de stilte steeds méér van alle doden blijf ik het langst bij jou en bij mijn eigen dood kopieer ik wel jouw zwijgen; mijn lichaam scheefbuikig, bloedt toch immers leeg het schreeuwt : stil toch je weet dat de aarde kraakt in kelen van dronkaards en dat zelfs de glazen broeikas buiten blijft staan ik sterf gewoon…

Het eten van vlees wil men terug dringen Varkens, koeien, laten scheten en boeren Dus gaan ze misschien een vleestax invoeren Of een andere vorm van belastingen Als het vlees begint te smaken naar methaan Is dat de reden om het te laten staan …Minister Cramer zegt dat het schadelijke broeikasgas methaan in vlees zit, want kippen, varkens…

Volgens de hydrogeologen gaat het fameus beginnen drogen. Uw tuin vraagt verteerd geen putemmer meer maar pompen met een hoog vermogen.…

Het aardgas heeft z’n langste tijd gehad. Het broeikasgasniveau moet naar beneden, want dat beïnvloedt weersomstandigheden. Zelfs Kamp zegt: “We gaan aan de megawatt” In Groningen kan men weer ademhalen. Maar mondjesmaat...de CO2 moet dalen!…

kitsch cultuurbarbaren geen exit of way out voor hen, de laatsten der aardmohikanen No future in outopia van hotel California omgekeerd hun wereld glas en blik en overal drones in plastic soep en satellieten uit het al Massa's zwijgende machines zonpanelen windturbines apparaten zonder lichtnet nutteloze aggregaten In de broeikas…

Deze aardbol is ongelogen ongeschonden, niet boordevol vervuiling, zonder effect van een broeikas. Het draaien van mijn wereld stopt zodra ik er een vinger op zal leggen en mijmer over de bestemming die ik aanwijs. Het is hier niet doordrenkt met geweld over de vraag: “Wie heeft het hier voor het zeggen?”…

dromen van margrieten dansend in de wind madeliefjes gevlochten als een haarlint dromen van de dauw zilverbolletjes in het gras van zongerijpte tomaten in de broeikas dromen van pasgeboren roodborst jongen van het veulentje met zijn rare sprongen dromen van de hartjes de poesjes van mei van lakenvelders grazend in een wei…

“Effect van de broeikas”, beterwetert de chauffeur van de streekbus, “waar moet u zijn?” “De tsunami”, oreert JP, “wie heb ik aan de lijn?” Memorie kleurt koper en dat gedenkt het weer heden: Jan Pelleboer is 18-7-1992 overleden…

Buiten waait een wind een blinde toeval Doet mij vluchten naar mijn broeikas Ver van mode ver van elke speelbal Denk ik en ik koester nieuwe aanwas Oude weetjes krijgen een nieuw jaartal Als ik ze bekijk door het vergrootglas Geen professor en geen vrije weetal Weten waar de tijd altijd op uit was Toen en nu, het klinkt alsof we weten Wat…

Onder een glazen stolp In een broeikas drijft het gas Het houdt de straling vast Hij smelt.…

in oud grind de spade stoot op een scherf die herinnert aan de ijstijd ik borstel de bewijzen bloot snippers houtskool van een gedoofd kampvuur de morzel van een schedeldak de splinter van een bekken omkranst door geitenhoorns uit de resten doemt een edele aap op met een spitsbijl van vuursteen in de vuist zijn grote neus is een broeikas…

"Het broeigas en de ozongaten is 't werk van de Verenigde Staten." Aldus Bin Laden wiens Al-Qaida'den geen methaanscheet meer mogen laten.…

versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt Zo ruilt men haar voor zware buidels Gegrift in de gevel, gegoten in het hek Ze plant zich voort in een waaier Vermenigvuldiging van vorm en kleur Met strepen en vlekken besmet Aan de okselknoppen afgesneden Een vinger diep plant men haar In een gekoelde broeikas…

plukt haastig zijn ranken kaal de Rijn bereikt haar laagste peil een dijk scheurt in de droogte in Portugal heeft een smeulende peuk de vlam gewekt in de Alpen ontketent de smeltende gletsjer een lawine zwaailichten rusten op stal perslui en dwarsfluiters wijzen naar boven naar de minister met een zweetkring op de rug oma suft in de broeikas…

Een gedicht voor mij, een gedicht voor hem een gedicht voor de buurvrouw die ik erg goed ken, een gedicht voor de man die mijn aandacht verdient een gedicht voor dat kleintje wat nu eventjes grient, een gedicht voor de zon, omdat ie weer schijnt een gedicht voor mijn bed, omdat het me verwent een gedicht voor hen die het moeilijk…

ik vind dit gedicht een mooi gedicht ik ga dit gedicht op school zeker nog gebruiken ik heb dit gedicht op mijn kamer opgehangen en ik lees dit gedicht elke avond voor ik slapen ga ik vind dit gedicht een vreselijk slecht gedicht, waar gaat dit over? ik vond dit gedicht heel mooi, maar ik snapte niet waar het over ging.…

Als ik ga schrijven is het al geboren: het schrijven is het knippen van de streng en het vooroverbuigen om te horen of het – men kan nooit weten van tevoren – een lieveling zal worden of een kreng. Ik had al lang de lust hiertoe verloren, wanneer er niet de wieg was van uw oren, waarin ik leg wat ik ter wereld breng. --------------------…

Slechts eenmaal mijn boek geopend het gedicht van mijn ziel laten lezen maar de vertaling was geestslopend had nog niets aan waarheid bewezen slechts eenmaal mijn binnenste gegeven z’n inhoud met tranen getoond liefde door pijn heen laten weven moed met een leugen beloond slechts éénmaal gaf ik het vertrouwen het meest intieme…

In een gedicht is geen woord te veel Neem er iets af en het is niet meer heel…

. ----------------------------------------- uit Verzamelde gedichten (1981)…

gedichten zijn niet meer maar ook niet minder dan een eindeloze vlucht van wolken langs de hemel waartussen soms een zonnestraal tevoorschijn komt en mij recht in mijn hart raakt…