Netgedichten

netgedicht (nr. 10.059):

oermens

ik graaf in oud grind
de spade stoot op een scherf
die herinnert aan de ijstijd

ik borstel de bewijzen bloot

snippers houtskool van een gedoofd kampvuur
de morzel van een schedeldak
de splinter van een bekken
omkranst door geitenhoorns

uit de resten doemt een edele aap op
met een spitsbijl van vuursteen in de vuist

zijn grote neus is een broeikas
de wenkbrauwboog een benen richel
hij mist een kin en achter de kiezen
zit een holte waarin een kiezel past

hij kauwt op het merg van zijn stamgenoot
naast hem wordt elke patser een watje