Alle inzendingen over Bultrug bij Texel

De bij Texel aangespoelde bultrug Johannes is gestorven. Het laatste levensteken was het knipperen met de ogen. De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”.…

Een bultrug zwom bij Texel uit de zee En is daar al een keer of twee gestrand Een Noorse spuitgast ziet een haard in brand Maar staat te kijken naar een dvd Soms ben je van onwrikbaarheid doordrenkt En past alleen de waarheid die je denkt…

De bultrug kan niet terug wat de hulpverleners ook doen hun methoden zijn te stug en een mega-reddingsboei kost teveel poen Het is allemaal nutteloos geknoei terwijl het arme dier tranend zijn ogen sluit en nog wat krachtig met zijn staart slaat of nog wat water omhoog spuit en zijn noodlot haat Misschien dat het tij nog gaat keren roepen…

Als de regen zachtjes tikt tegen Texel's ramen geeft het beslagen uitzicht juist inzicht, zicht op Texel Zeker als ook overwaaiende onweersbuien en slagregens golvende vloedwatermassa's Texel's ramen en ruiten reinigen en afkoelen van de zomerhitte van Texel's lange bestaan Dat uitzicht op en van Texel wordt vanzelfsprekender door…

Bultrug in stervensnood! Dierminnend Nederland ernstig geschokt Maar denkt men straks ook aan kerstdinerslachtoffers: dieren die beestachtig wreed zijn gefokt?…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

Na één dag werd de bultrug al gemist, De bultenaar was zo te zien vertrokken. Was Quasimodo zich een bult geschrokken? Dat moet maar eens goed worden uitgevist. Door voor de soort zo fnuikende gebruiken Begrijp ik dat zo ’n vis gaat onderduiken.…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

ZEEHOND Texel - strand aan zee kijkt toe van ver - de zeehond kabbelend - de zee…

Het land ligt naast het harde zwarte pad Onder de maan verloren en verzonken. Het water glanst verleidelijk en glad En 'k loop daarlangs volkomen vrij en dronken. Mismaakte en zotte wilgen zonder blad Wringen geweldig hun gekorven tronken... Het eiland geurt zo vruchtbaar en zo zat…

Laatst lag een zilvermeeuw in het zand Niet eens aangespoeld, maar toch dood Strijd verloren tegen een soortgenoot Misschien slachtoffer van een hond Niet aangelijnd, dus zonder band Of het kwam hier vredig rusten Eén enkele vleugel stijf omhoog Weggespoeld, straks, na de vloed En dan: vergeten, voorgoed.…

Johannes die alsnog ter ziele gaat: De zingende monteur uit Oudega Maar ook de bultrug in diaspora Die heilloos strandde op een Noordzeeplaat De een kon Voice of Holland net niet winnen De ander gaat straks Naturalis binnen…

Op den eerste sneeuwdag, in december 1827. - Ha, oude Kennis! weer in 't land? Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen: Mijn levenskerfstof geeft u dra Zes kruisen met een krap te lezen. En, deed mijn jeugd, min kil van bloed, De citersnaar uw roem gewagen; Gij hebt het loon thans in uw hand - Betaal…

Texel met je mooie brede stranden je geeft me een lekker leeg gevoel ik loop hier nu met koude handen eindelijk weer eens zonder doel Wind waait wilde golven in het water stuivend zand kruipt in mijn oren ik denk aan nu en niet aan later alleen de zeewind wil ik horen Duinen, strand en zilte moddergrond de Muy, de Slufter, de grijze wadden…

waar strand en zee schuimend de liefde bedrijven schuren zand en zout zonverbrande lijven moet ik in wind en duin kind en kruin beschermen terwijl gaap en slaap zich over mijn geest ontfermen jij kust de rust en sluit het zonlicht buiten ik tel de schapen die wollig ook mijn ogen sluiten…

Vuurtoren Baken voor De mens op Ruwe zee Licht in het Donker die haar Naar veilige haven Loodst zoals het moet En de eeuwig vrije meeuw Die op het eiland De nieuwe dag begroet Met liefdevolle wensen voor een voorspoedig herstel opgedragen aan Alda Arts.…

Denkend aan Texel zie ik de vuurtoren weer met zijn felle lichtstraal wel duizend keer in de heldere maneschijn met ontelbaar veel sterren en reuze veel gein zonder de rust te versperren al zittend in de duinen met overscherende meeuwen de zon die ons doet bruinen maar ook laat geeuwen komen we langzaam tot rust op het Noord-Hollandse…

Van de week was ik op Texel. Er was een bruiloft daar. Ik was ook uitgenodigd, en ik dacht: “Dan ga ik maar.” Ik zag er alle schapen, ze leken op elkaar. Maar ook zag ik de koeien, hele witte, ik keek er vrolijk naar. De bruiloft was voortreffelijk, met champagne en met heel veel geluk.…

cocktail met zeevruchten heldere kervelsoep Texelse lamslapjes au naturel luciferaardappels super-de-luxe-sla raapsteeltjes worteltjes crème caramel…

ik wilde naar Moermansk want dat klonk zo mooi als een cruiseschip met olie of staal het wuiven bij afvaart & moeder die dacht dat ik de taal al sprak maar meer dan vloeken was het niet & rond Texel viel de wind…

Met jeugdbrand op de wangen Staat de matroos in het kraaiennest Langs de stuurboordboeg Een opgespoten stuifwolk Een massief duistere vlek Sindsdien ontwent hij aan die kolos Elegant in zijn onderwaterwildernis Met een bultrug opduikend -Het oog boven de muil- Sliert hij voorbij en tilt de vin Het gebrul plant zich mijlen verder…

Op Texel kon men laatst een schildpad scoren Het was er eentje met een dikke kop Daar kijken Texelaars niet echt van op Door inteelt is zo´n kop je aangeboren De mensen daar zijn er mee in hun sas De Texelaar is een sterk schapenras…

beroerd word je door dat heksenleven zodra je verdwaalt ervaar je licht in het bos mevrouw op nr. elfendertig met druppelneus werd verzonnen,en laat ons nog aanbellen ook zo`n wijf weet alleen maar hoe blauw te brouwen want haar zwarte kat wil de oven niet in, hij vogelt met die pannenkoek-tieten-bultrug alsof het de normaalste zaak van de…

Eerst Texel, Vlieland en daarna Terschelling, Vervolgens Ameland, Schiermonnikoog zag André toen hij door de ruimte vloog, geholpen door de mooie weersvoorspelling. Gelukkig werd het uitzicht niet verstoord door iets waarmee naar olie wordt geboord.…

(zelfs de duivel is er jaloers op zit zich ergens te verkneukelen in een doodsaaie decemberkeuken en kan er een punt aan zuigen) Zo kwam het dat Texelse Maria of moet ik zeggen dekselse - een goddelijk kind baarde Christus wierp op het strand.…

Op Texel zegt men wel “wie poot, zal rooien” en zie, het wachten werpt zijn vruchten af. Niet langer smaakt ons eten flauw of laf, de piepers hoeft men niet meer te bestrooien. Hun doorbraak is haast niet te overschatten: nu Nederlandse Frankensteinpatatten.…

Hun Texel Twee, die ouwe trouwe botter, hij ging teloor op tien mijl uit het strand. Geen visserman verloor goddank het leven, De ~Dorus Rijkers~ bracht ze veilig aan de kant.…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…