Alle inzendingen over DOORDRINGEN

Hoe kan ik tot je doordringen? Ik ga eraan kapot Dat zie je Geniet je hier nou van? Heb ik dit dan verdiend? Als ik een einde aan mezelf zo maken... Zou je dan blij zijn? Zou jij met dat schuldgevoel kunnen leven? Zou je dan nog steeds zo stoer zijn?…

Verpletter ons doordring! zoek de diepste aderen pomp met krachtige hartslagen dring door met liefde doordring ons!…

Ik merk het aan de wijze waarop jij je stappen zet onzeker, slepend, traag de indruk vaag voor iemand van jouw lengte ik zie het aan de sjaal die om je hoofd gewikkeld is maar mijn begrijpen wil niet weten pas als je weigert krab te eten krijg ik geen hap meer door mijn keel…

Als een steile rots kan de mensenziel zich tonen wanneer de milde regen Van Gods Woord erop neer valt het hemelse water glijdt langs het harde steen naar beneden en verdampt snel verdwijnt ogenschijnlijk maar ergens tussen twee blokken ligt een smalle strook aarde zuigt vele druppels op die een eenzaam zaadje treffen midden op de…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

Verdwaalde moegereisde zuchtjes uit het verre heideland zweven loom boven de stad verliezen zich langzaam in de ruwe fabrieksdampen die elke geur willen overheersen of verdrijven maar sterke zilte luchtstromen van de Waddenzee winnen de jacht hun zuiverheid doordringt het mensengewoel.…

Brede lichtstralen van vroege avond gaan door wolken, loof en gras; ingeslapen vogellied klinkt opeens weer helder op.…

~ De grote liefde II ~ In doordringend beminnen kijken je diepe blauwe ogen me aan Het gevoel dat je in me losmaakt laat de vlammen uit m'n hart slaan Je omarmt me, warmt je aan me aan mijn liefde, aan mijn ziel In doordringend beminnen sinds de dag dat je voor me viel In doordringend beminnen spreekt mijn gevoel voor jou de woorden…

Doordringbaarheid van de Winterse nagalmen.…

voorbije mist regent uit de bomen wolkeloos is de hemel en ongelovig de fietser nattigheid is realteit en dringt door…

Dat was het dan geen tastbare herinnering blijft er over niets om te koesteren gewoon niets Enkel de doordringende pijn van gebroken dromen en het verdriet van nooit nog “wij” te zijn…

Een kunstheup en een bypass had ik al, Inwendig zit ik vol met kunststof slangen. De wereld is er al bij mij vervangen, Van alles haalt de wetenschap van stal. Maar dat ze nou zo doorslaan is bizar, Wie stopt er anders plastic in mijn knar?…

donkere nacht stilte in eenvoud doordringend tot de kern mijn gedachten zuiverend helder als kristal om dan stilaan te vertroebelen bij het krieken van een nieuwe dag…

De kille leegte in m’n hart wordt opgevuld door de warme zonnestralen, die me lijken te doordringen, te begrijpen. Een niet te beschrijven gevoel dwingt me toe te geven aan de twijfels die me teisteren. De realiteit haalt me steeds uit m’n dromen, de illusies die ik mezelf maak en de zalige gedachten, die me gelukkig doen voelen.…

Ik voel kracht door de omhelzing van je armen die me zo vertrouwd verwarmen tijdens strenge vorst als een huis dat me beschermt tegen striemende regen met heerlijk de ruimte en prachtig omgeven gelegen als een stukje Eden verlegen op mij gemorst Ik voel verlangen door het stralen van je ogen waarmee je me glimmend de liefde toevertrouwt…

Ze keek me zo doordringend aan net of zij mij iets wou vragen. Ik stapte verder, ze spookte door mijn hoofd had iets losgeweekt vanbinnen haar blik en die mooie ogen. Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige plaat. Mijn handen deden de rest, mijn brein werd getest.…

Het is een soort kastanje, echt een groter dan drie voet hoog boom en meteen een soort poëet, een heuse manlijke draagpilaar vol houten ringen mooi vertakt, de zijtakken, zijn stam twee containerbreed met name het royaal positivisme goed in de aarde geworteld gewoon ergens tussen straatstenen natuurlijk vaderlandslievend. Hij oogt zo…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

Ik was aan koninginnedag ontkomen (Los dan van al die drukte in de trein) De relativiteit van zo'n festijn Heb ik die dag doordringend waargenomen Het voelde minder nog dan secundair Voor mij als globetrotter in d'Anvers…

Roos, je leek liefdevol attent charmant maar nu allemachtig de doornen die ik voel doordringende doornen boren tarten mijn levensdoel mijn verweer ‘Jij krijgt geen water meer!’…

Gesloten is de deur doordringend de geur van rozen Ik denk aan vrouw... en minnekozen bij avondval Het kussen geen getal strelingen tot in vingerkootjes Het zijn.... de kleinste kadootjes daar hoef je niet rijk voor te zijn.…

Lichamen met gloryholes om in klaar te komen, of pikken die diep doordringen in jouw eenzaamheid.…

beminstreel langs lichaamslijnen de snaren van mijn Wezen spellspeel verder dan hals en kam de trilharen van mijn monade en kom van genotshot tot gevoelsspot zo waarlijk doordringen in mijn zaGte kern want ik ben pit…

Terwijl hij haar penetreerde, Keek hij haar doordringend aan. 'Wat ben je toch innemend, En ook je lichaam kan veel aan! Misschien klinkt dit wat ongerijmd, Wellicht een beetje ongericht, Maar voor mij is één ding zeker, Je bent door mij zojuist gedicht!…

Druppelsgewijs doordringend mij ...…

de dromen die de dagen doordringen die de dreiging dragen dat dit doelloos dromen de dagen doodt die dagen doen denken dat de diepe droefheid doorgaat dat de 1000 dromen doen dwalen dat de dwaasheid danst…

donkerbruin ogen doordringend in mij in nachten vol zwarte veren onvergeten de tijd zonder gedachten te keren ingesleten vergeten wachtend op dagen eenzaam op weg naar geen weg terug…

Terwijl hij haar zachtjes penetreerde, keek hij haar doordringend aan. ‘Wat ben je toch innemend, en ook je lichaam kan veel aan!’ ‘Misschien klinkt dit wat ongerijmd, ja zelfs een beetje ongericht, maar voor mij is één ding zeker: je bent zojuist door mij gedicht!’…

Beelden doordringen op het netvlies van gesloten ogen. Donkere kleuren verbleken tot een vorm van verdriet. Tranen druppelen over wangen met sprongen. De pest is nu net dat ook de stilte valt nu voel ik me klote.…

Bergen zal ik niet meer beklimmen dichte oerwouden niet doordringen over oceanen vaar ik niet meer zeeën kan ik niet meer beteugelen. Over werelden kan ik niet vliegen landen bezoeken gaat niet meer stil kan ik nog zitten mijmeren genietend van landschap en winterweer.…