Alle inzendingen over Duet

de late regen speelt duetten met de zon op de hemelharp…

Zij zongen te samen duetten In 't naderend schemeruur, Zij, grilligste der brunetten, Hij, vol van poëtisch vuur. Zij zongen: ‘Ich wollt' meine Liebe’; Zij zongen van liefde's verdriet, Van liefde's vreugden en weelden, Zij zongen ook Fauré's lied: ‘Saluez! c'est l'amour qui passe! Saluez, saluez!…

pijn dan weer vergeet De nevel van het misverstand Het verlangen om niet hier te zijn Het schrijnen van verdriet en smart De hete woede in je hart Het verdriet om wat verloren leek Ze worden door dat schoon duet weer allen op hun plaats gezet.…

Er was eens een jongen in Dongen die had niet twee maar vier longen eerst wat onwennig toen heus tweestemmig heeft hij solo duet gezongen…

Even danste de vlinder Verliefd een duet Met zichzelf voor De spiegel in de tuin, Voor hij verder vloog Met lichte vlinderslag.…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

Op de woeste zee van gedachten, dans ik alleen een duet.…

Gestrande engelen strelen de schelpen in mijn oren Stormvloed vanachter de pupillen laat verouderde schepen vergaan Elke keer als ik aangespoeld Flower duet mag horen Dank ik Neptunes voor de muziek van de bloemen uit zijn oceaan…

het koor kent vele stemmen heeft zelfs een gezicht een repertoire bijeen gegaard door oefenen en ervaren begonnen in duet zingt nu een vast sextet het lied van alledag versterkt met passanten de een wat schuchter de ander soleert al ras pas als stemmen doven neemt het koor de melodieën over van hun beëindigd levenslied…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

Uit het orkest klinkt getingel tangel eenzaam begeleid door een triangel die PLING doet op het moment suprème Volgt de trompet in een heftig duet met de altijd swingende klarinet Maar tijdens een korte stilte klinkt weer eigenwijs: PLING van dat kleine ding vol bezieling…

Vannacht zal ik dansen tussen muren van muziek waar noten dwarrelen, vooreerst een vertraagde prelude Mijn lijf bewegen op de maat van stijgende klanken die in een bindend duet aanzwellen tot fortissimo De nacht zal ik eindigen met een langzame wals zacht omarmend zweven bij het naderende afscheid…

Het zingende duet op deze prachtige avond dringt door tot diep in mijn hart en wordt muziekleven van het Eeuwige.…

Een enkeling besmet met doden als gevolg met de duivel een duet dat ’t levenslied opzwolg Besmetting wordt epidemie Het virus grijpt in ’t rond Voor vrede heerst een allergie Daar aan het aanvalsfront Een vaccin dat steeds weer flopt Om de oorlog te verslaan Als de kogelgriep niet stopt Gaan we er allen aan.…

Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

waar woorden ooit dwarrelden ongedwongen een weg zochten in vrolijk tintelende volzinnen staan ze nu door elkaar gehusseld in onuitsprekelijke onzinnen naar parels vissende melodieën overstemmen eens gezinde duetten vervalsen een ooit zo zuiver geluid in een schelp vol verwaterde vriendschap die zich langzaam in vergetelheid sluit…

jij hebt iets teers en breekbaars in verschijnen toch sta je als een rots in woeste zee je oogopslag laat alle weerstand met een lach verdwijnen jij voert de hoogste golven uit de stroming mee je artistieke vingers spelen schubert in een eindeloos duet zij bezweren ook het water tot een kabbelend sereen gebed…

Jouw passie geeft het ritme aan je handen het refrein met je mond laat je stille woorden zelfsprekend voor mij zijn Samen zingen we het hoogste lied een eersteklas duet jij geeft de maat, ik volg met gepaste tegenzet In liefde voor elkaar geschapen de mooiste tonen om ons heen op de melodie van engelen smelten wij van twee naar…

zingen samen een lied we kennen alle componenten na de solozang wacht ik op jou of jij op mij om in te vallen jij en ik, we weten wat we zelf moeten zingen maar ook wat de ander moet doen zoals het dansen van een tango waarin ieder zijn eigen passen kent en ook van de passen van de partner weet jij en ik, versmelten ons lied tot een duet…

Ik schrijf een lied, een goddeloos gebed En adem het in stilte en zing het in duet Over een dans op meren bekleed met zilveren maneschijn Over een natte doch tedere droom besprenkeld met rode bessenwijn Over een tweetal ogen in de blik van de ochtendrood Over een paar lippen verheven boven het sterven, de onmenselijke dood Over haar…

De klok knipt door de ganse dag verdeelt hapklaar bros in brokken ‘t zijn voor vele levens breuken vol vierkwartsmaat als dans of duet een laatste traan trekt traag een spoor spat gevallen tot slot uiteen zuchtend zwevend ga ik dan heen wat was het waard was de waarde van wat ik daar heb nagelaten onbetaalbaar mijn tijd…

Ik vernietig jouw verdriet, in ons levenslang duet. Mijn dochter, de spiegel van mijn ogen, de reden voor rede, en het woord ongelogen. Puurheid als dauw ontwakend uit kracht, doet eenvoud ontstijgen, als zij mij stralend toelacht.. Want in 4 jaar met jou samen, voor jou een heel leven... al zolang, kijk ik constant in die spiegel..…

Een zonnestraal piept door het gordijn Verbant kordaat de maneschijn Leven ontwaakt in ochtendsluimering En verdrijft de nachtelijke schemering Bladeren zuchtend onder ochtenddauw Verlangend naar het hemelsblauw Stilte wordt verruild voor prachtige duetten Die de vogels samen proberen neer te zetten De dag reikt zich aan, nog mijmerend in…

Steeds wilder roffelt het maanlicht op ons broos duet.…

viool de klankkast geeft de body en mijn vingers moduleren de rondheid van toon samen bepalen wij de melodie die in blij geven en nemen vertolkt als refrein ogen schitteren ijle klanken die warmte kleuren in het subtielste element je lach klinkt ondersteunend laag in het soms donkere meeslepend traag wij zijn geen duet…

-Wiebes: “Waarom op school nog Frans of Grieks verstaan? Gaan we daar nog de Chinezen mee verslaan?” -Motet van Brahms: “Waarom is het licht gegeven Aan wie voortploeteren? Waarom het leven ..?" Ach, meneer Wiebes, houd de jeugd niet dom, Om wetenschap en kunst; en de muziek: Daarom!…

gezet omdat haar kleding en haar adem stonken naar vochtige beschimmelde spelonken maar zij was veel te zwaar, dit droef sujet en ik verkneukelde mij op de pret als na de roes de hamers zouden bonken het ongepaste galmen in ’t toilet daarna gaf ik haar weer een sigaret de goede vrede werd al snel beklonken en met haar kater zong ik een duet…

bij mij komt spelen tegen wat beweging heb ik geen bezwaar het mag niet te snel zijn anders zijn we zo snel klaar ik voel de warmte van je lichaam terwijl je er nog niet eens bent ik lig nu al te fantaseren hoe je mij straks verwend dat ik mag liggen naast jou in mijn éénpersoons bed mijn hoofd ligt op je borst we zijn een slapend duet…

achter de gordijnen Jouw zachte wang tegen me aan je ligt niet ver mij me vandaan ik kan je voelen betasten diep in de nacht ik voel me zacht Door jouw mankracht die me overmeestert op dat moment heb je me lief probeer je in het moment jezelf te geven ik moet mijn weerstand tegen jouw opgeven je liefdevolle aanrakingen als in een duet…