Klok
De klok knipt door
de ganse dag
verdeelt hapklaar
bros in brokken
‘t zijn voor vele
levens breuken
vol vierkwartsmaat
als dans of duet
een laatste traan
trekt traag een spoor
spat gevallen
tot slot uiteen
zuchtend zwevend
ga ik dan heen
wat was het waard
was de waarde
van wat ik daar
heb nagelaten
onbetaalbaar
mijn tijd tikt weg
onverstoorbaar
knipt de klok door
virale pech
Geplaatst in de categorie: tijd
Graag veel willen doen, maar het kan nog niet.
Misschien met de lente dat er iets meer mag in de kostbare tijd.
Mooi gedicht.