Alle inzendingen over Eerder dan

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

Zoals je kijkt, en zoals je lacht, me teder streelt, lief en zacht, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen? Zoals je praat, en van me houd, passioneel, ook al is het fout, waarom ben ik jou, niet eerder, tegen gekomen?…

Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik het mis had misschien Ben jij dan niet de ware man Waaraan ik mijn liefde geven kan Ben jij niet mijn ziel en zaligheid Is onze liefde niet een feit Ik had het niet verwacht Nooit eerder aan gedacht Nooit eerder willen zien Dat ik van hem hield misschien…

En de wereld bleek niet wat jij altijd voor ogen hield Daar sta je dan als gevolg van fouten eerder zelf gemaakt Nooit eerder zo diep gezonken Nu kan je dan alleen nog maar omhoog............…

Ik beleefde gevoel die ik eerder niet kende. Nog nooit ben ik zo vrij geweest. En zo bang geweest. Zo verdrietig geweest. Nooit eerder zo ver weg geweest. Eerder heb ik mezelf verwond. Maar dit komt veel harder aan. Weekend van zoveel woorden. Die eerder nog niet in mijn woordenboek stonden.…

het gedicht sloeg terug met tomeloze woorden overgeschreven van eerdere gedachten doch nooit eerder zo stellig geklonken ‘hier moet op gedronken worden’ was ergens te horen daarmee werd het een uur om U tegen te zeggen…

MIJN WENS IS ER EERDER…

Ze steken af tegen het blauw van de hemel De haag coniferen, mijn groene gordijnen, lijkt doorzichtig te worden, Een kat kan ik erachter zien lopen, een mens En met het eerdere donker worden moet ik licht eerder ontsteken mijn echte gordijnen eerder gebruiken Alsof ook ik met de tijd me eerder omhullen, me naakter voel worden.…

dichter bij de schaduw achter de echo was ik niet eerder geweest, in volstrekt voltooien zonder nawoord noch hervinden ook al is de geest vervlogen de fles voorgoed gebroken zo hoorbaar had ik het stilzwijgen nog niet eerder verstaan…

Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

Wat zit in mijn hoofd dat in jouw hoofd zit kan het wil het zal het springen naar de overkant wees bij zinnen pak de woorden alsof ze niet eerder zijn gehoord niet eerder gesproken kom in mij kom in jou kom niet kaatsen maar verwacht de bal…

Ik denk te kijken, maar het zien is er eerder – dan ik het besef.…

is er nog een vlucht die je niet eerder maakte de thuisvlucht wellicht…

wazig staart leegte mij aan woorden die er eerder uitrolden vanzelfsprekend haast blijven nu uit als in sluier gehuld dwaal ik in een voor mij maar al te bekende wereld waar ik al eerder huisde ook al reikt het zicht niet ver voelt het herkenbaar en vertrouwd alleen woorden ontbreken nog…

Want nu is eerder tijd vliedt door mijn vingers heen en geen houden aan…

Een engel verbleekt bij jouw aangezicht slechts je vleugeltjes ontbreken Niet alleen ben jij de mooiste vrouw ook de liefste, zo is gebleken Nooit eerder kende ik zoveel bevestiging nooit eerder voelde het zó goed Als jij toch eens in mijn hart kon kijken om te zien wat dit met mij doet Jou wil ik écht nooit meer verliezen jouw liefde nooit…

Een kus of ... nauwelijks eerder een streling langs je huid en toch dat vuur…

* ik herken die mens in jouw lach zij stierf eerder dan ik zag **…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

Zijn zoenen zweven door de lucht en landen teder op mijn mond met ieder van mijn zucht nooit eerder ging het mij zo goed dan van het moment dat hij zijn lieve lach lachte nooit eerder werd een nacht zo snel dag mijn zorgen zijn verdwenen sinds ik hem ken de zomerwind heeft hen opgetild en ongemerkt meegenomen.…

Een motie van vértrouwen nog niet eerder ingediend, maar wie weet?…

de verlaten kamer is in mijn ogen beslist geen kamer eerder een vertrek... Lejo…

Jij, zon zonder angst haar liefde te verliezen, dooft haar wel eerder.…

Omdat wat je zoekt reeds eerder werd voorspeld!…

Wie zegt dat ouder worden lollig is, heeft nog niet eerder een rimpel aangetroffen die het zicht belemmerd!…

pel het vel van mijn gedachten omwikkel mijn woorden met een zacht stukje huid blaas mijn adem in jouw handen schraap het eelt van mijn ziel keten het gewicht van zinnen vast in mijn gevoel waar het verstand elke letter telt dicht mijn ogen in de jouwe waar verborgen taal teder ontluikt en omhelst wordt door regels nooit eerder…

Een stroom van woorden herbergt wat onderhuids leeft frustratie om wat niet angst en onbehagen niet vatbaar voor rede eerder redeloos en niet te stuiten Een stroom van herinneringen voedt wat binnenskamers blijft ondeelbaar om wat wel heimwee en broosheid niet vatbaar voor herhaling eerder onmogelijk en verleden tijd…

Ons kindje komt met Kerst, heeft Alexander Bij monde van de RVD gemeld De arts heeft zich een hele maand verteld Want dat laat Willem over aan een ander Hij weet niet of het eerder komt of later Hij managet bij zijn vrouw alleen haar water…

En heb zo eerder sterk dan dom; mijn oplossingen boven de problemen getild. Het wereldse leed heb ik zo naar geest en spierkracht verzacht; en heb zo de weerspannige weerstand in al zijn aardse macht tot een stille aanklacht verzacht.…