Alle inzendingen over Efteling Sprookjes Gebouw Gastenverblijf

Sterke kunstzinnige reuzen bewonen een trots kasteel in Sprookjesrijk Efteling, willen aan wie leeft bij wondervertelling zich hartelijk, zachtmoedig betonen. De grote heersers van dit huis belonen hun gasten met lieve tovermengeling van smullen, rust en wilde beleving. Hierbinnen mag fijne tastzin tronen.…

Rijdend op de fiets, zegt 't waarschijnlijk niets, maar in 't zitje achterop zat een allerliefste poppenkop. Een kleinkind om te zoenen, rode wangen van de wind teveel mooiheid om op te noemen zat daar dat mooie poppenkind. Waar zijn de kabouters nou, vroeg ze me opeens, ik stopte het ritje en zei kijk, kijk daar nou eens! Een rood…

KAATSHEUVEL (ANP) - Drie mannen zijn elkaar donderdag in pretpark De Efteling te lijf gegaan nadat één van hen, een 32-jarige inwoner van Zoetermeer, in de rij voor een van de attracties, een wind had gelaten. ---------- Laatst werd er in de Efteling gevochten Want iemand had er eentje laten gaan En daar zat zó…

Een blind jongetje wandelt door de Efteling, geniet van klanken, schept een sprookjesschilderij, ziet het als niemand anders.…

Windekind vermaant Johannes hangt aan zijn lip Erfgoed me dierbaar.…

Alle trouwe vrienden van het grote Sprookjesrijk mogen bij of rondom hun verjaardag voor niets smullen van een Eftelinggebak het kleine lekkernij maant het scherm der verkopers woorden en getallen onder bleek en blauw flikkerlicht voort te laten schuiven laat zich tenslotte in alle eenvoud meenemen en rustig genieten voldoening van…

Om ieder bed waart nachtelijk schimmenspel, verspreidt over heel de wereld meldingen van 't lieve Efteling Wonder Hotel.…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…

De Oosterse tuin van de Efteling heeft een boompje vol bloemen: kleine wit-roze waaiers schenken geurige koelte.…

dode merel in je vreemde bed duizend nachten met veel pret drijfzand zonder touwen duikplank op hoge gebouwen. wachten op het medische besluit woedend en blij die stekker eruit willen dat je wordt wie je was wonend in ons sprookjes moeras.…

Of toch die oorwurm uit de Efteling? Je hoeft nu nog niet eens te zijn geboren Om er meteen een beetje bij te horen…

Prinses Corona woont in Lombardije Ooit was ze daar gelukkig en gezond Nu hoest en niest ze nijdig in het rond Prins Virus laat ze door Europa rijen Ze hitst hem op: ‘Blijf nimmer ergens staan Je mag geen enkel landje overslaan!’…

Als straks de VVV niet meer bestaat Hoe moeten we de Efteling dan vinden? Een loofrijk laantje voor de jongbeminden? Een beekje voor de dinoflagellaat? Een Marsbewoner nadert met een vaart Van wie krijgt die de juiste rode kaart?…

Roodkapje woonde in de Efteling, Maar was haar oude plicht nog niet vergeten. Vandaar ook dat zij met een mand vol eten Stiekem vanuit het park naar oma ging, Maar voor de boze wolf haar had verslonden Werd zij bij het verpleeghuis teruggevonden.…

Daarmee bewijst hij volgens mij één ding: Dat hij een fan is van de Efteling.…

Tal van boeken verslonden, er ook vaak mezelf in hervonden Sprookjes, ben heden geen kind meer, verrijkende klassiekers. Sneeuwwitje en haar zeven dwergen; knap ook zo mooi Roodkapje en die boze wolf, verdoken boodschap in volle tooi.…

Soms, zoals nu, denk ik mezelf aan een avondmeer, golfslag eenvoudig zonder sprookjes, een wereld waarin nacht valt met overgebleven lichten, oranje, likkend aan het water een auto in de verte en ik alleen aan de oever onder de bomen met gedachten die niets vinden geen zinnen uit losse woorden niets dan woorden die haar zoeken in vergane…

Elke sage En legende Ieder sprookje Elk verhaal Gaat uiteindelijk over liefde En het menselijk te kort Vroeger is nu een vreemde ster Een vreemd vijandig land Met vreemde harde mensen Harde stemmen Harde hand En de schatten uit mijn kindertijd Als wrakhout op 't strand…

Nooit in sprookjes geloofd maar toen stond hij daar De prins waarvan het voelt dat ik hem al jaren ken Ik voel iets, ik word blij Alles is anders nu even de hoop geen ijsprinses meer te zijn Hoop snel verloren Ik geloof nu wel in sprookjes maar niet in een 'happy end'…

roep ik uit om mezelf te kalmeren De schemering laat romantiek achter goed verborgen in mijn naïviteit maar ik blijf verhalen over sprookjes met eeuwige liefde En word telkenmale tot de orde geroepen, zo lijkt maar door wie, wat en met welk gezag Alleen de natuur kan mij op de knieën krijgen: de aardse eeuwigheid is schromelijk beperkt…

Hoogste tijd weer in sprookjes te geloven Die beloven: een wereld met prinsen en prinsessen Huízen als kastelen het wapentuig blijft in de kast Kleurrijke kledij die fraai staat en je past Terug.. in de sprookjes je kunt het geloven... Of.. niet.…

aan deelgenoot mens van de aarde eerdere contacten bleven steken op de arrogantie van de mens en eindigden in totale bestaansontkenning de mens heeft van het paradijs een onleefbare hel gemaakt onbekende leef genoten meegesleept in totale chaos en entropie naar de ondergang maar ook zij hebben nu geen oplossingen alleen hun sprookjes…

Voor kranten, boeken, bladen is het zuur En idem voor concertzaal en theater Voor schouwburg en museum ook een kater Een domper voor de “hogere” cultuur Goddank komt Neêrlands top niet in ’t geding: Niet duurder wordt een dagje Efteling…

De Efteling met Hemelvaart; okay Je wilt wat leuks, het is een vrije dag Je wringt je door de drukte met een lach Maar Tweede Kerstdag meubels kopen: nee Voor wie dat leuk vindt lijkt het me probater Een bank te huren bij een psychiater…

Op de geliefde Efteling geven korte regenbui en haastige zonneschijn het najaarslover opduikende schittering en neerdalende dofheid tonen sprookjesgebeuren van het kleurrijke bos hoe het zich bij de mensen zowel terug mag trekken als weer verschijnen.…

en de prijs De mens zoekt overal het paradijs Toch zal-ie deze lusthof nimmer vinden Hij kan zich laten waaien met de winden Het is een lange, reddeloze reis Want 'alles willen' is een harde eis Dat geldt voor Zuid-Molukkers en Chinezen Voor Hutu's, criminelen en voor wezen Voor stakkers in een doos of een paleis En al woon je in de Efteling…

De Danse Macabre trekt heel veel publiek Men staat geduldig op zijn beurt te wachten De voorpret doet het wachtleed iets verzachten Het spookhuis zorgt voor een bezoekerspiek Na 3 minuten is het feest voorbij Je stond er ruim vier uur voor in de rij…

Hij staat voor me legt zijn handen open voor mij ik glimlach blij leg mijn handen in de zijne zijn we er ja, we zijn er waar ergens ergens zijn we altijd samen geloof jij in sprookjes sprookjes zijn oud ja....ergens altijd.…

Is een beetje té Je bent maar één keer jarig (zeggen ze) En lekker is een vingerlengte lang Maar elke dag de Efteling? Vooruit. Dat sprookje krijgt geen sterveling ooit uit…

Ons Carillon stalkt mijn geheugen door herkenning en pingelt elk uur zeurend door mijn buurt. Na een kwartier nog dreunt het na: herinneringen. Verstoren oscillatoren mijn ritme; mijn droom van synthesizerpop met Berlin.…