Alle inzendingen over Francisca Júlia da Silva

(voor Francisca Júlia da Silva) Jij was de grootste dichter van het Braziliaanse Parnassianisme en voor de kinderen een geweldige pianolerares, jij verdiepte jezelf in reïncarnatie en boeddhisme en jouw poëzie kreeg hulp van de geest uit de fles.…

Vandaag is Julia jarig Vandaag is het groot feest Vandaag is het Julia's dag Vandaag geniet Julia het meest. Vandaag mag zij zitten Op de mooi versierde stoel Vandaag krijgt Julia kadootjes En waarschijnlijk een heleboel.…

mam ik ben verliefd op Laura en we gaan trouwen er spreekt oprechte liefde uit zijn grote gouden ogen gepaste ernst ook en mag ze morgen komen spelen ? zo simpel ligt het nu eenmaal als je net vijf geworden bent…

Ineens ontving ik een berichtengolf Er lag een roofdier in een tuin te pitten En kort daarvoor, gaat u er maar voor zitten: Trof Silvia De Wolf-De Wolff de wolf Zo'n naam maakt uiteraard de tongen los Die komt van 'silva': dat betekent 'bos'!…

Een witte wind waait door de wereld een wind van licht De naam is Da en waait door alle tijden In fluisterstilte gesproken wordt vurige nectar die stroomt als lava en verbrandt het gelaat van droom verteert angst in alles verzengende liefde danst met zon maan en sterren Da is het ongebroken hart van de wereld de verdelger…

Jouw been op mijn dij daagt me uit en je vraagt me: Vermaak je je wel?…

Da's logisch en niet goed.... En daarom, deze opsomming nagelezen te hebben, zeg ik, ik stop ermee, ik stap op! Da's logisch en da's goed!…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust.…

mensen en bomen ze vormen hun ringen en worden geveld gepubliceerde inzending bij linosnede van Julia van Verschuer zie http://bit.ly/bwqBXd en http://bit.ly/aRvarP…

Eikenheuvels tussen grove den waar je als kind de nachtegaal kwam horen bevend in verboden schemering hoewel ook jongens aardig konden fluiten nog schrijven talingen en eenden op het water lagen aa’s en ee’s onrust onder de oksels een hals vol richting ook wij bewegen uren stap na stap het ritme van miljoenen mensenjaren winter ademt…

Nachtstille ruimte in de wind een fluistering waar ons kindje droomt…

uit de echo van de schepping is opnieuw blinkend goud geboren en nog wel in de lente door de vroege adem van het eerste jaargetij op een namiddag waarin de glans van groen ons in warme zonnestralen verlicht doet bekoren zij is de zevende in de rij; een rijkdom aan schatten deze waarneembare tederheid is op onze aardse wijze…

Metaal en keramiek als Romeo en zijn Julia. "Suiker?" hoort hij zichzelf vragen. Het antwoord smelt al op zijn tong. Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

je straalt als verre ogenschijn bij onsterfelijke maan jouw ochtendlicht trekt in een zweem aan de nacht voorbij o, glinsterende ster lig tegen mij aan ademvocht doorstroomt mijn aderen hemels lichaam, blijf dicht bij mij…

Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar. We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder, dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat…

Zwaluwen dansen als Romeo en Julia in vroeger tijden tussen wolken van tijdelijk geluk. Ze vangt vliegen met haar ogen. Boven de daken. Tussen de huizen. Achter de dagen. In de lucht.…

Da…

domme julia wat heb je gedaan je grote oogjes uitgedoofd je keeltje gestikt je navel doorboord je vingers verknipt je lijfje vermoord door domme domme gedachten ik ben hier wil je dat ik naar jou toe wil je dat ik opgestegen kom om je verder te duwen om je mee te trekken om je te helpen om samen te leren vliegen zonder los te…

Hhd d d Hdd D d d d da D dda d dda da D da d da d da d da d da da da Da da demband Demband demband dembrand dembrandt Dembrandt Dembrandt Dembrandt Doe d doe d doe dda doe Da do do do da do do do Do do da do deu d Do do do deu deu doe deu deu Deu deu deu da dd deu Deu deu deu deu…

Ik loop met zware zakken Gevuld met mijn gedachten Ik heb ze goed vol gestopt Opdat ik ze niet steeds horen kan Maar zelfs vanaf mijn heupen Schreeuwen ze mij om de oren Tot stilte manen baat niet Weggooien kan ik niet Steeds doe ik mijn best Werp ze van mij af Maar vastgekleefd aan mijn hart Komen ze fluisterend terug.…

Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten, want Julia kiest heden zelf haar beau: een echte Rotterdamse Romeo.…

Stel je voor : da'k een vlo zou zijn, Kriebelen en springen, Meer van die dingen 'k zou jumpen van de gein!…

Eens bij een meertje in Vasse Zaten twee smerige dassen De ene zei zacht: Da's vies he zo'n vacht De ander dacht: ach, da's te wassen…

ik was je herhaling van zetten Da Capo ik was je vraagtekens van je gezicht ik was je opnieuw vanaf het begin ik was je achterwaarts begrijpen ik was je Andante zoekend naar de weg ik was alles wat jij was wat ik was alles wat wij waren vanaf het begin Da capo al Fine…

De traan, die opbruist naar onze ogen, In liefde en vriendschap, vreugde en smart, Die is de ware tolk van 't hart! Wie door een mond ooit werd bedrogen, Die een geveinsde glimlach plooit, Een traan!..... een traan misleidde nooit! De traan, naar boven opgedreven Bij 't heimlijk slaken van een zucht, Geeft de geperste boezem lucht…

Bijna goed Ca-na-da zeg nog maar eens Cad Nee, Ca-na-da Can aa da goed zo niet bang zijn hoor op de boot de zee is leuk hij schommelt kom even met je schoenen zo alweer dicht nog meer plassen gauw want de boot wacht niet drinken? straks ... in Canada…

Alle clichés aan jou gericht: Julia, Roxanne, Regenbogen, ja, alles wat ik ooit gedicht heb over jou, ooit overwogen, is te goedkoop en te oneigen, ik gooi het weg, wanneer ik in een hartslag voel hoe puur en zacht jouw ziel zich buigt over de mijne.…

Mevrouw Julia doet de ramen open en ze weet geen woord voor de lucht die haar wangen aanraakt en de zon heeft de kleur van honing en ze weet vandaag gaat het gebeuren en ze denkt maar eerst blijf ik nog even staan. - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’, 2003…

Zoveel emoties heb ik Zoveel Dat ze jou overspoelen Mijn naam fluistert in het donker: O wat donzig is ze, deze Julia, (Kijk maar in het latijnse woordenboek) tijgerin zit in het struikgewas wachtend op een haas ze kijkt uit mijn ogen met oranje lichtjes en bijt in het gras van ongeduld…

Een bloempje, vóór de tijd van 't oudrenhart gerukt - Neen! door der Englen hand voor 't Eden Gods geplukt! Voor wie in Jezus stierf, is dood geen dood, maar leven; En 't pand, aan Hem betrouwd, moet zelfs dit graf hergeven! 1834.…