Zonder Julia

Een duister brommen dat,
als teken aan de wand,
scheuren maakt.
Het raakt,
als de lepel in de koffie,
roerend.
Metaal en keramiek
als Romeo en zijn Julia.
"Suiker?"
hoort hij zichzelf vragen.
Het antwoord smelt al op zijn tong.
Het balkon
verlaten
in de zon.

De dagen in de vla verdronken.

Biografie van deze schrijver

Treurnis Leegte Echo

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 204