Alle inzendingen over Geruststelling

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

Eigenheid leek monddood alle klankkleur verdwenen deed stilte eerst zwaar wegen zelfs een bronzen geluksbrenger warm en karaktervol in beeld had veelzeggend gezwegen, maar eenmaal “je eigen” voelen en “met elkaar verbonden zijn” is een geruststellend weten.…

Corona valt onmogelijk te keren, de epi- wordt geheid een pandemie, het wordt de dood van minstens een op drie. Aldus de lui die onheil profeteren. Geen kapjes meer? Dat lijkt me geen bezwaar: de muilkorf is nog volop leverbaar.…

Tita Tovenaar, Tika en Tato Toveraap zijn trouwe vrienden...…

Bezuinigen met weinig tact op zorg, cultuur en onderwijs, wel stoere taal, geen schoonheidsprijs, de burger voelt zich vaak gepakt. Die lijn wordt dit jaar voortgezet: ‘Dóórpakken,’ zegt het kabinet.…

Stil maar slaap maar de tuin ruist zacht zacht terwijl een klein bizar dierenverhaal nog juist je oor bereikt. Al bijna onder het warme, zware zeil als ik nog spreek van het moede dier dat zich oprolt in zijn kleine huis beweegt je hand alsof ik erin knijp maar niemand knijpt. Dan bereik je verre wateren, uitgestrekte meren…

Nu kan ik rustig leven de doodspil is in huis!!!…

Zo geruststellend de helle klank van gleiswerk 's middags bij de vaat. Buiten straalt de lentezon, woedt corona ongemerkt.…

Als de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Ben jij het die dit leest? Heb je net je astrakan muts afgezet, en vallen nu je zwarte krullen warm naar het papier? Slaat het licht van deze bladzij op in de goudspikkels van je ogen, glimlach je gelukkig, nu je merkt dat ik dit weet, en breng je ook je donkere lippen zo dicht bij de woorden da het lijkt of je ze gaat kussen? Leg je, toch…

zoals alle mensen heb ik de meeste prijzen op deze wereld niet gewonnen heb ik de meeste boeken niet gelezen er nog minder van geschreven heb ik de meeste kinderen niet gebaard de meeste mensen nooit ontmoet de meesten niet eens gekust dat stelt mij voor vandaag gerust ------------------------------- uit: 'Ik ben mogelijk', 2011.…

tot ik een randje licht zag verschijnen Jouw splinter klopte pijnlijk geruststellend in mijn hart…

De anderen zijn de hel wat je denkt als je een ander ontmoet De eigen gedachten weerstand vormen afstand blijft bestaan Hoe weinig bedreigend als iedereen een deel van jou vormt en hoe geruststellend de saamhorigheid der dingen met afstand, die verdwijnt…

Toen zei ze - geruststellend tegenstrijdig - ‘Zit niet te zeiken man...ik ben pisnijdig!’…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

De eerste keer dat je iets kocht, een wonder dat zich bleef herhalen: brood voor beloven, winst bij wisselen, geld voor geruststelling. Iets voor niets. Ze zeiden: geld kun je niet eten. Toch kwam een dubbeltje er ongeschonden uit. Je slikte kwartjes, guldens, zelfs rijksdaalders en alles bleef glanzen. Nu heb je altijd geld.…

Een jaar nu is moeder dood Haar kist onder de bloemenzee van toen Gaat nog zo vaak open Soms korter dan een ogenblik Soms meer dan een kwartier Moeder geeft 'r gedachten prijs & bloot Ik stel haar 'n vraag Het antwoord op haar dunne lippen Immer zegt ze: ik ben hier Dat is na een jaar geruststellend.…

dat je op een moment vervuld van alles uit dat verre land maar ook in tintelend verlangen naar straks naar thuis naar jou in die geruststellend zoemende soezerige warme buik en dat je een adem later elkaar in gruwelijk besef nog een keer aanstaart vastgrijpt klauwt die laatste rauwe…

Roeren in de pannen afgesleten houtje als je de saus wilt proeven nauwelijks nog een kommetje zo dienstbaar door de jaren dat je niet goed beseft hoe je haar zult missen als ze in de vaatwasser straks teveel is uitgeloogd vanzelfsprekendheid gevaarlijk geruststellend met stille gewonden en zelfs vermoorden in de slagschaduw van mijn…

Geruststelling heerst in mij, zolang jij in mij gelooft. Nieuwe dagen trekken geruisloos aan mij voorbij. Niks is meer van betekenis, behalve jij…

Kunnen haar ogen me geruststellen en me doen weten dat het dag is? Ik heb nog niet zo dichtbij durven kijken niet zo dicht durven voelen. Jouw verdwijnende lichaam is nog warm en levend in het nu van mijn gedachten.…

De poetsvrouw neemt het stof op en zingt een blauwe maan houdt haar staande en alleen er schuilt naast dit lied een duidelijk perspectief in haar gebaar, een bijna geruststellend ritueel ze lucht de kamers, weg alle geurtjes, alle vlekjes gewoonte, alle stof tot nadenken of buitenwaaien gedoemd.…

dat het goed aanvoelt zei ze hij keek in de poppenwagen waar een wereld nog in het dunste kleedje wachtte ook een kinderhart vraagt om geruststelling, dacht hij zij broedde verder op liefde langs opgewreven schaduwen, groette mensen in een nog veilig lichaam hij zong haar in slaap het kind werd teruggegeven, weerloos onder…

Nu jouw woede mes op mijn keel, geen geruststellende gedachte. Of toch? Kijk, je kinderfoto: stralende ogen.…

Het verzwijgen van het kriebelen in het merg, het fluisteren van goden geruststellend wreed, de toekomst wetend volmaakt als een cirkel met licht van een bloedrode maan Troost vinden in de zekerheid dat er een einde komt aan elke droom elk leven en de weg ernaar toe Het belangrijkste is, lichaam loslaten blijf bij je standpunt en zweef…

ik schrijf alles van me weg, jou van me af zonder de geruststellende vormen van jouw arm om me heen verlies ik mezelf in een simpel woord want samen met jou is beter dan alleen…

Jouw stem gekrompen nu de blik in de ogen mat pak jij op de tast mijn hand, klopt mij geruststellend toe Het licht wordt heller de kou die van binnen komt gaat niet meer weg en blijft voortduren op de achtergrond Jij zingt het eerste lied mij ooit liefdevol geleerd over de vroegste dageraad ik neurie zachtjes mee en na…

We glimlachten naar elkaar, verontschuldigend, geruststellend, klappertandend van doodsangst. ----------------------------- uit: 'Gods element', 1996.…

terwijl ik in de verte staar naar niemandsland sluip jij nogmaals mijn dromen binnen ik kan je beeltenis niet raken er blijft teveel verborgen omdat de zon zich achter slierten nevelen verschuilt wel hoor ik in zachte bries de klankkleur van je stem met het bekende geruststellende effect waarop mijn gevoel zich met een zucht vertaald…

Ze bedoelen het goed maar het is moeilijk om gezelschap te zijn en zelfs dan ben ik alleen zonder jou morgen kom je misschien nooit meer thuis uit het ziekenhuis Ik heb geen rust buren bellen aan tussen de bezoekuren ze willen iets doen en iedereen vraagt antwoorden die weer een dag geruststellen Ik word bewonderd ik ben…