Alle inzendingen over Griekse mythe

ik cement met steen en zand fundament in dorisch zuilen jij pilaart arcadisch vrij kent in slanke bogen het verschuilen samen tempelen we de griekse mythen keer op keer en parthenonnen weer ik ilias als jij odysseet met de cerberus alleen de styx brengt charon en mijn rust…

mythen, werd verliefd op een mooie jongeman die haar niet zag staan.…

Er was een toenemend tikken in de slaap het gezicht met natte kusjes bedekt Wakker geworden dacht ik aan jou hoe je op me klom, zorgvuldig je gewicht verdeelde me bevrijdde van een langdurige eenzaamheid Al geeuwend de dakramen gesloten In een boek met Griekse mythen gelezen hoe Zeus in de gedaante van een regenbui een sterfelijke vrouw…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

Later hoorde ik de fluit van Pan, ik las de Griekse mythen, zag in ’t bos centauren op cyclopen schieten. Over Odin las ik in de Edda, hoe een viking naar Walhalla moet; maar het allerliefste las ik de legendes van Robin Hood.…

“Toen Zeus de vrouw Europa had gespot, besloot hij met een list haar te verleiden...”, vertelt de mythe uit vervlogen tijden. Wat wil je, met een potentaat als god. ’t Laat onverlet, ook nu de unie beeft, dat ons Europa Griekse wortels heeft.…

Heel aarzelend en tentatief aan de oevers van de avond in zijn vlucht de aarde nakend zwoof hij als een grijze reiger onvermoeibaar eigenwijzig 't einde van zijn leven nader onder wakend argusoog van een bruine kiekendief die niet, zo wist hij te ontwaren, een aardedonkere donderwolk noch paardenspan van Helios, teugelloos hun baan…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

in die waan die vrijheid voorgoed vermoordt door de macht van de mythe door de macht van het woord…

Herakles bood het volk bescherming, veiligheid, voorspoed en veel mooie mythen; Hellas eerde Herakles als held. De Olympus was helaas verdeeld tussen Zeus zijn zegen en Heras vloek. Giganten vielen aan, de goden beefden: zo’n dreiging was nog nooit vertoond.…

Ze deden het vakkundig op zijn Grieks, Door langzaamaan van achter op te rukken. Hoe kan het voor Europa nog gemener? Verslagen worden door een Duitse trainer...…

bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit losse hand geschreven, uit ervaring of uit leed bedreven, met tol en taal betaald, zich braaf verhaalt tot het heden vanuit het gekuiste dicht, blijft slaaf van literaire daad, wars van plagiaat, de mythe…

het water brengt ons in vervoering alle andere muzen verbleken hoe graag verwijl ik aan uw oever en zie de sagen één voor één een onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft door de hand van Midas dodelijk zijn gouden aanraking zelfs…

schuw mij even niet in het flitslicht schuilt een leven de vleugels van een veulen de leugens van de rimpels het simpel dartelen van een vrouw zwart is slechts een schone schijn waarin een jeugd verdwijnt…

Van uilen meende men in vroeger jaren -Homerus schreef het ooit eens in een mythe- dat deze vogels wijs als goden waren; Athena kreeg er daags een op visite. Die uil vloog ’s nachts de hele wereld rond om alle aardse nieuwtjes te vergaren, totdat er nauwelijks roddels over waren, en deed Athena daarvan ‘s morgens kond.…

gesmoord in twijfel en maakt subjectief, dat pad alleen te gaan over een naakte pagina van het laatste hoofdstuk waarin we werden getroost steeds door een andere lief, eeuwen geluk op perkament wordt soms een mythe, maar altijd cursief, wat niet vergeelt.…

Diepblauw gekleurde bewegingen ontlokken de diepte een kracht die het ritme verankert in een kiem van harmonie. Beschermende rotsen weerkatsen de melodie van zeegeruis als een fluisterend echo van vergangelijkheid. Zoekend in mythisch verleden ontwaakt de slaperige geest er draaft een dunne draad terug in de tijd naar het oorspronkelijk…

zij, Fatuma, daagt de goden uit van achter haar gazen voile om gelijk een dolende pagode steunend op haar houten fluit als bevallige dienende bruid over haar duistere ultieme verlangens te verhalen teneinde de hemelse heerscharen in een aardse verleiding te noden zodat zij, Fatuma, hun zaad in sprekend stof zou baren waar elke willekeurige…

Proteus de oude man van de zee drager van alle kennis van het verleden het nu en en het later een jaloerse minnaar gunt de ander het licht niet in de ogen waakt als een een havik over zijn ondeelbare beeldschone schat de zeegod hij rekent zich rijk tot het aanbreken van die noodlottige dag waarop de lucht zich in…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk gedeeld op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief…

een sterfelijke god die niet sterven mag slingert een vuursteen naar de hemel vanaf de Heuvel van het Werk de zon staat laag het licht legt een lange weg af een god zonder stem ver van zijn stam hij is de waanzin nabij telt ontelbare sterren van gouden oker op de Heuvel die Bidt de wereld wordt stil als een god met bedaarde hand de wolken…

Mind your step jouw reiziger gaat vertrekken maar jij komt liever ergens aan. Watch out voor het leven zonder liefde een bodemloos bestaan. Je zwaait hem uit misschien In sluiers van verdriet een gat in je hart. En je slingert tussen zwijgen en spreken zwijgen mythische tranen komen van ver. Alles is ver en verhalen nog verder…

Tranen in verhalen verdriet in de mythe leed in het echt….. Druppels in de zonbeschenen zee.…

Van een Griek kun je het leren hoe je granaat- appelpitjes spuwt…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

In de Zoo zag ijsbeer het leven, men had hem tot mythe verheven. Je schrijft hem als Knut, een naampje van flut. Die is ook aan muggen gegeven.…

in de scherpe bocht oog in oog met de mythe van de Loreley © Digitale Painting van René Pauwels Painter…

Een land met Griekse mensen, gestrand in de ellende Schreeuwend om hulp met centen, het is een grote bende Bij mij groeit de gedachte,ik sta me af te vragen Heeft het nu nog wel nut, water naar de zee te dragen De put vol helpend water, heeft zoals men het bekijkt Na rijkelijk geklater, zijn bodem nu bereikt.…

De Grieken, ach laat de Grieken hun Sirtaki dansen we dansen vrolijk mee, Met noten in het Duits of Frans maar is niet alles beter dan de Hollandse klompendans? We gaan sneller we draaien in het rond tot we duizelend neer vallen op de grond niet wetend wat we doen ach, zij, wij, vooral zij, doen toch alles voor de poen...…

Ze zijn het doel nu echt uit oog verloren Ze snappen er de ballen van Ze kozen niet voor Louis of Johan Om weer eens echt te kunnen scoren Ze gokken op een andre oude vos El Salvador.. papaDeMos…