Alle inzendingen over Hokjes

Bijeengedreven in hokjes erger dan vee behandeld veracht, gehaat en getreiterd emo's bij emo's gothic's bij gothic's turken bij turken negers bij negers marokkanen bij marokkanen Immers, ze zijn allemaal hetzelfde Niemand loopt nog vrij rond door de dierentuin van mensen, in hokjes Behalve de eigenaar zelf, de hokjesgeest hij plaatst…

ze duiken in de hokjes van een toekomstkeus zou die man of vrouw voor hen nu echt verschil maken? ze ploeteren weer door als keuze is gemaakt brallend blijven woorden klinken na het debat in VEGAS een stad in de woestijn van gokken en van graaien…

De hokjes van erkenning zij floreren Steeds hebben zij mij weten te benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als…

Ieder mens is vervangbaar Zo, denkt men die in hokjes denkt Zo, is het overzichtelijk en makkelijk voor hen Iemand zijn dood is de ander zijn brood Zo, denkt iemand die hokjes denkt Zo, is het overzichtelijk en makkelijk voor hen Je bent maar een nummer Kut toch op hokjes denkers!…

De energie Die stroomt tussen Het ene mens En het andere Hoe bijzonder is het Dat we elkaar willen voeden En gevoed willen worden Gewoon omdat In hokjes willen we Dat begrip begrijpen En daar content mee zijn Liefde?…

Hokjes, vakjes, hekjes, wereld, delen, breken, stemmen, zeggen, praten, houden, geven, nemen, pakken, dassen, strop, mensen, rechten, op.…

De hokjes zijn te klein, de deurtjes klemmen en als je zit, dan gaat de trein nèt remmen.…

Waarom denken mensen in hokjes? Ik stop mijn geld toch ook niet meer in sokjes Ieder mens is wat ie is Of hij of zij Nou zwart of wit is Je moet géén onderscheid maken Want ik ben ik En jij bent jij Hopelijk leert de toekomst eindelijk van mij…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jouw hoek…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jou hoek Dan…

als vrouw moeder weduwe wit bejaard maar vraag jij niet verder heb je me niet ontmoet Hokjes nodig om nabijzijn aan te durven?…

Onder dit vers staan blokjes Je weet wel, van die kleine vierkante hokjes Doe mij een groot plezier geef dit gedrocht een vier Bedenk echter, dat alle verzen hier geschreven jouw vieren ruimschoots overleven Vandaar deze actie hier geef nog eenmaal een vier.…

gesprek ze verontschuldigt zich voor wegkijken ze is verantwoordelijk voor de zwemmers ze is de badjuffrouw van ‘t Marnix ze is ook een mevrouw van/met een meneer ze is moeder van 4 kinderen ze heeft een luisterend oor ze is aantrekkelijk ze is aanstekelijk ze is aardig, relax ze is niet van het ‘peentjes zweten’ ze is niet van de vakjes, de hokjes…

De meeste mensen lopen voorbij denken hoogstens: dat kan toch wel mooier, dat kan een kind ook, hokjes inkleuren - een paar keer oefenen om ze egaal te vullen, zonder krassen en binnen de lijntjes te blijven, maar zijn ze er zelf ooit voor gaan zitten? Weten ze nog hoe dat voelt?…

Soms maak je me wit en kleur je mij alles binnen de lijnen – zacht Soms maak je me zwart en kras je scherp alles buiten de lijnen – hard Soms schets jij me als schaduw en licht alles in mij op wanneer mijn stem – zingt de hokjes verdwijnen totdat er geen rechte lijn meer bestaat dan enkel jij – ik – wij – samen – zijn…

reddeloos vol van schaamte de morgen op de schouders stappen mij de loden voeten de weg naar een nieuw loket van het kastje naar de muur word ik tekens doorgestuurd elke deur die geopend wordt doet meteen de andere dicht in de hokjes van het doolhof dirigeren zwart geïnkte letters de geest van het wettenwoud dat de bedoeling overwoekert…

Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

Maar wanneer een genie hokjes anders bekijkt, Hebben wij betere vakjes richting werkelijkheid.…

behang de hemel blauw met wolken en wat zon verjaag de wind met kou en keer de buien om bedek de aarde met tapijt kies gemengde kleuren de vleug geeft al het onderscheid van wat erop zal gaan gebeuren neem de tijd in eigen hand ontspan de opgewonden klokjes maakt het haasten maar van kant stop het leven niet in hokjes dan…

De oeroude plicht voor elkaar te zorgen: er kwamen belastingen van dus moesten we leren tellen Hartstikke leuk, we tellen stoeptegels en knikkers de kaarsjes op de taart en het geld op onze naam We begrijpen de wereld en delen alles netjes in jong en oud, arm en rijk (hokjes die met ons meegroeien) tot de getallen te groot worden…

Van geesten in hokjes, titels, cijfers, vervreemden wij van elk waarheidsgevoel! We trekken anderen maar, in de waan, die wij hebben gecreëerd, dat het dan moet worden.. . Wij, mensen op aarde, hebben niet door, wat er aan onbewust, en zelfs onderbewust leed hiermee kan worden veroorzaakt, ja, het kind in ons raakt beschadigd.…

en ze sporen verder de mensen, de wensen zonder horizonten, er is geen eindstation in zicht slechts een koker vol sporen waar gewacht dient te worden de mensen en verder hun wensen talloze hokjes vol dromen en of ze ooit uit zullen komen wordt niet over gesproken een mens, een mens, een mens een trein, en af en toe een vreemde lach,…

(voor Rob Scholte) Waar vroeger de postbodes in alle vroegte de post sorteerden in houten hokjes, terwijl radio drie door de ruimte weergalmde, hangen nu in alle stilte zijn kunstwerken te pronken.…

Niets geniet bestaansrecht meer, zonder hooggeleerde hokjes. Zonder helende diagnose. Zonder juiste naam. In den beginne en aan het einde, gaan alle woorden rusten. In den beginne en aan het einde, klinkt onhoorbare muziek. Komt de dood tot leven. Zwijgt de liefde niet.…

niet in de kleur van iemands huid niet in een naam die anders luidt niet in de taal die iemand spreekt niet hoe een stem door stilte breekt diversiteit zit in de geest en ziel in hoe je voelt, hoe jij beweegt in dromen die je laten vliegen in wat je liefhebt, wat je ziet inclusie is de hand die reikt die ieder welkom heet en wijkt voor hokjes…

Zo’n Anton Kers gevoel, als je begrijpt wat ik bedoel Gebiologeerd, geobsedeerd door rijtjes, ruitjes, rondjes, blokjes, stipjes, streepjes, lijntjes, hokjes door een gaatjesplafond met structuren door een kleedje met vreemde figuren of door de bouw van een boterham Is er iets simpelers of stommers dan?…

sigaret die ik rook gaan kinderen studeren Gaan de centjes naar zoveel doelen Laten we niet zo schijnheilig doen Ik heb in mijn leven zoveel betaald aan premie en belasting Mogen we even proosten en steek ik er nog een aan maar of het goed is daar ga ik niet aan vingertjes wijzen heb ik altijd een hekel gehad Om maar niet te spreken over hokjes…

ik geloof dat we beter niet te veel in hokjes zouden moeten geloven om echt te kunnen geloven wat is de werkelijke waarde van elk politiek systeem dat ons van alles doet beloven beseffen ze dan niet we hebben maar een aarde moeten we nog wel op partijen stemmen om eerlijk te kunnen kiezen omdat die juist de saamhorigheid die nodig is…

Liep augustus op zijn einde, sloot de badmeester de hokjes af, fietste neuriënd september in. Niemand was er dan ook bij dat ik de plank betrad. Ik was geblinddoekt als een deserteur. Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bospad op de hoge zweet men het peentje bangverlang.…