Alle inzendingen over Ik droom je dichter

Ik zie je in mijn dromen steeds dichter bij me komen, dan wil ik voor je gaan staan en raak ik je bijna aan, teder wil ik je zoenen en strelen met jou dat warme gevoel delen vriendschap en liefde geven zo ik met jou willen beleven.…

zoals schilders zich overgeven aan het minnespel met het abstracte zo dromen de dichters over het vruchtgebruik van oneigenlijke woorden als bij het pepetuum mobile wij graag willen dat het oneindige altijd in beweging zou moeten zijn en jouw gedachten spoedig een loopje nemen bij het verkennen van abstractie...…

Niet dat ze slecht zijn of versleten omdat de aarde anders draait de meeste klanken zijn vergeten zijn onnodig vaak verfraaid Gewassen zijn de asfaltwoorden vol van onverwacht geweld als de doden ze nu nog hoorden was hun grafgang uitgesteld Dromen van dichters in elke tijd visioenen van onwerkelijkheid.…

Giorgio Armani Zij zijn voorname katten met hun intuïtief delicate naturen verweven zij hun dromen voor dichters kunstenaars maar ook vrouwen leven zij als de syrinx in contrapunt in de vrije verhuur zij zijn elkaars basso continuo hun cantate is een eeuwigdurende samenklank van twee tonen zij zijn de musica flexamina…

de oude dichter droomde zijn bestaan hij rook de roze nevelen – van het leven een traan, ’t was hem aan het ontgaan de geur van ’t leven, deed hem angstig beven zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom des dichters geest begon te ontwaken, glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken ’t…

er was eens een heel klein woordje dat vond zichzelf maar zo gewoon het plooide bij niemand een glimlach voltooide zelfs geen enkele droom een dichter kwam langs en vroeg: "waarom al die tranen alsof ze komen uit het merg van oude manen" "ik wil zo graag meer zijn voor een mens en zijn naam dan alleen maar een betekenisloos bestaan"…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Ach, het was maar een droom. Je bent er immers al jaren niet meer.…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Het regent daar smurfen en ìk mag eindelijk blij zijn want mijn vrolijke droom komt uit. Ik zelf weerhield niets slechts resteren: pijn in het hoofd verlangen naar eindeloos leven in het Morgenland, met jou zoals is beloofd.…

van letters en het woord de woorden terwijl de avond langzaam valt, droomt de dichter van alle woorden (3) terwijl de woorden verschijnen in de dromen staat de dichter op terwijl de dichter aan het schrijven is, is zijn droom aan het einde terwijl het einde het begin van de droom is slapen de woorden…

Zijn gezang maakt me bang; hoe dichter kon hij immers tot mij komen dan in mijn dromen, mijn dromen.…

Stiekem kwam de maan op de dichter had hem niet gezien en huilde tot de wolken het firmament prijsgaven De dichter had geen aandacht voor het kleinste hemellicht zijn ogen had hij gesloten en hij huilde om de maan Hij dacht dat hij zich inbeeldde hoe de maan hem flets bescheen de dichter heeft nooit geweten hoezeer droom en werkelijkheid…

heb je lief schat, vrij met mij ik weet, gevangen in jouw armen dat dagen eindeloos zullen zijn nachten zullen ons omarmen woordloos doet dan nooit meer pijn ik droom jou zo maar dichterbij een heel klein beetje dichter jij maakt mijn dagen tijdloos vrij teder en zacht wordt duister lichter…

vleugels vlinderdrijven op teergroene adem van bomen duizend en zonnewijzers meer fluisteren de diepte van je woordendans de stilte en het gedragen worden door wind, andersom in geluid schrijf maar het licht op handen de zon komt op; ik wijs naar jou…

Hoe veranderlijk de droom die stuk slaat op de touwen van een zinkend schip...…

Een droom is een wens, die je hart maakt. Een heel mooie zin is dit. Maar of het er voor mij inzit, Ik hoop het. Mijn dromen gaan steeds over jou. Na vijftig jaren huwelijk. En nog eens vijftien jaren rouw, blijkt, dat ik nog altijd van je hou. Hoewel, je bent mijn man niet meer. De dood ontbindt het huwelijk.…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

de vijfde golf, die wordt het echte werk geloof me maar, ga sparen voor een zerk hoewel, laat die maar lekker waaien ook verbrand maar liever en ga op in rook geen mens kan straks nog bloemen voor je leggen of bij je steen een droevig woordje zeggen…

zo is niets menselijks de dichter vreemd…