Alle inzendingen over Internetdichters zij

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

de echte arrivés in het dichtersvak je ziet ze niet op internet daar voelen ze zich net even te goed voor om even met het aanstormend dichttalent gezellig quasi collegiaal een chatje te maken neem nou zo’n Hendrik Ido Ambachtsman uit Mokum het lijkt wel een marsman zo ver weg nog verwarrend ook er was al eens echt een dichter Marsman…

hoe jij je zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

Wanneer ik, Priesters als eersten het grootste deel van een hostie zie nuttigen... In de begijnhofkerk een kleine jongen de aangeboden beker, de hostie het grootse deel zag nemen, schoot ik in de lach, dat waarop ik wacht…

Met rozen op de wangen, en haartjes zacht en blond. De oogjes blikken vrolijk lachend, tot kusjes geven neigt de mond… Wie voelt niet in 't hart, een trilling van genegenheid, voor dit aanminnig mensenkind. Lopend in een helder licht, alsof immerdoor de zon maar stralend schijnt. Zij strooit alleen maar liefde, als bloempjes om zich heen…

Ze moest naar het ziekenhuis. Dat was haar gezegd. Haar koffer stond klaar in de gang. Alles zat erin, net of ze met vakantie vertrok. Het kan plotseling heel weinig zijn als een mens naar het ziekenhuis moet. Ze nam die koffer altijd mee op vakantie. Hij deed haar daaraan denken. Zomer, vrijheid, lange dagen. Prachtige zonsondergangen…

gedreven bindt zij verbindt zij lengt zij dagen aan koude nachten waarin zij onverstoorbaar verder werkt nu de tijd harder tikt dan de dag ervoor tot de avond valt zij haar vleugels spreidt en zich, vol liefde, overgeeft aan het licht…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

Wit wollen kanten ding overmeestert en versiert Schattig spul dat zo groen aankijkt en leidt, ja zij siert Mijn vaak droef hart wordt ontdooid door de dabbende pootjes Prutoogjes bedelen om aaitjes en streeltjes toch zo oprecht warm Gezelschapsdame eerste klasse al heeft ze rasse noch klasse Roze oortjes en knalroze neusje ( van de zalm ), grapje…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

hij die geboren werd als zij maar niet kon aarden niet kon aarden in het lichaam dat hem geschonken was door zijn liefdevolle ouders werd gehoord en vooral gezien dat geluk viel hem ten deel en op een dag een moedige dag nam hij, die geboren was als zij een besluit een resoluut besluit geen tranen meer voor morgen maar stiletto…

Mijn krediet voor Femke neemt toe mijn vertrouwen in de mens Halsema mijn gevoel voor deze vrouwelijke burgemeester die vooral haar barmhartigheid toont dat mannen wel kunnen, maar moeilijker want de man heeft geen natuurlijke baarmoeder laat het op zich fout zijn wat Femke heeft gedaan of juist zo gelaten, op z’n beloop gelaten maar zij…

ontroostbaar zijn geknakte zielen die doelloos rondzwemmen in een poel van rouw stemmen echoën na vlijmscherpe tongen kerfden diepe wonden op hun ziel zij die wanhopig opzoek waren naar ontkenning van verlangend naar bevrijding zij kozen hun (eigen)weg…

Meteen aan het begin van ons gesprek Stelde mijn nieuwe baas aan mij de vraag Of ik misschien ook rookte. Ik zei: “Graag”, Want ik had in een rokertje wel trek. Helaas, hij bood geen sigaretje aan. Integendeel, mijn baan was van de baan.…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

Niets houdt haar tegen. Af en toe een gedachte. Maar die vergeet ze.…

slechts veertien lentes verruil je als tiener de basis voor de grote school nieuwe vrienden en vriendinnen schoolagenda vol huiswerk en idolen zware tas vol boeken zoekt lokalen wisselen sporten hobby’s af tot op een donkere donderdag in december de tijd haar adem inhoudt…

Voortaan hard durven te zijn, stellig en weerbaar -- niet een mannenwens.…

Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Sinds geruime tijd was zij aan het dementeren en je wist die band tussen ons zou niet wederkeren. Er is een oma dood gegaan. Mijn oma wel te verstaan. Ik ben bij haar nog menigmaal geweest. Wij aten chocola en dronken thee. Dan zwaaide zij mij uit bij het vertrek van het tehuis. Er…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Een wonderlijk stilleven ademt kunst met zacht tegenlicht, Denkbeeldig door passie gedreven dragen stapelwolken hun bijzonder gewicht Zowel bij dag als bij nacht sprenkelen zij met hemelwater zilver en goud over de golven In al wat liefde schenken kan is weerschijn haar kracht geworden.…

Het sterke meisje groeit op in Friesland. Haar geest ontvangt ondernemende krachten van het strijdlustig bloeiende Drachten. Bestemming roept naar het hart van Nederland. In een lieflijk dal bij de heuvelrand van Utrechts grond mag een winkel wachten op wonderbare toekomst, zal trachten geneeskracht te scheppen, door sieraad omrand. Kloeke…

Zij is het leven vrij van vrijheid de tijd vrij van dwang. Zij is het begin het symbool van onuitputtelijke versheid zoals water en het water de moeder van God. Hier drijft de geest van Mahsa op het water. hoewel het water een woord is, zoals de hand bij de hand huid op huid door liefde.…

Dat schaapje Stephanie daar in Down Under Gedoogt de islam moeiteloos als land, Waardoor haar loopbaan pijnlijk is gestrand, Een zeer terecht gevolg van deze blunder. En door haar domheid wordt het nu publiek, Die wereldvreemdheid van de politiek.…

vandaag brand ik een kaarsje een kaarsje voor jou vijf jaar geleden is jouw licht gedoofd uitgeblazen door de wind zijn wij het spoor bijster waar we jou zouden kunnen vinden bijna dagelijks deelt jouw moeder haar hartenkreten om jou vandaag brand ik een kaarsje in de hoop op een teken waar vandaan dan ook…

In het hoge gras ligt zij onder zonneschijn. Dan een grijze wolk.…