Alle inzendingen over Isabelle Rimbaud

Zijn trouwe zus Isabelle bleef hem zeer nabij en zij troostte hem daar in dat ziekenhuis, 'Ik verlang ver weg te zijn!', smeekte hij, 'bij mama was het immers nooit echt pluis!'.…

Soms wil ik huilen dan lach ik maar want dan denken de anderen wat doet die weer raar soms wil lachen de hele dag lang maar wat anderen dan denken maakt me weer bang soms is het moeilijk je gevoelens te uiten ben ik verdrietig van binnen maar blij van buiten jij weet wat ik bedoel daar heb je vrienden voor je weet wat…

Het lage zelfbeeld van Rimbaud berust op zijn onderdrukte jeugd...…

Foto Isabelle Houthoofd…

Ze dwarrelde eens Mijn droomwereld binnen Als sneeuw in de zomer Om mij te beminnen Ze ontvouwde mijn vleugels Ze liet me weer vliegen Ze leerde me Niet mijn gevoel te bedriegen Ze betreedt 's nachts mijn dromen Integer en zacht Totdat ze verdwijnt Als mijn lief in de nacht (voor Isabelle)…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

Op de Allée Arthur Rimbaud liet ik mij fotograferen als een trotse pauw met op de achtergrond de Nationale Bibliotheek, waar ik als een kip zonder kop nog rondgescharreld heb.…

Ik maak een tuin die om je heen zal groeien met vaste hand bed ik je in druk ik de grond rondom je voeten Vlei je maar neer omwoel de aarde met je wortels tussen monarda en kardoen vertraag de hartslag van de aarde mijn ranke juffertje-in-'t-groen Schik dan het blad van de accantus als een groen deken om je heen en laat je geuren me bedwelmen…

Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij…

hapje voor opa en hapje voor jelle hapje voor papa en voor isabelle hapje voor mijke en tuurlijk voor tess ziezo dat zijn er inmiddels al zes wat denk je van lisa jolanda renee cock en noon en sophietje sabien en heleen en dan nog michael niet te vergeten wat hebben we het toch druk met eten hallo kiek nog eentje voor sven en paulien voor…

duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891) was een Frans dichter.…

Ogen schitterend Lach zo stralend als de zon Ik wil je niet kwijt…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Ik noem ze niet bij name ik draag ze in mijn hart Waar ik ga, sta, werk, winkel uitrust, uit ga, woon of gewoon naar uitkijk Waar ik maar ben, waar ik maar leef wat ik ook beleef, wat me maar lief is Ze zijn er altijd in mijn hart: mjn man, mijn kinderen, mijn gezin, mijn moeder, mijn familie Ik draag ze in mijn hart en in mijn…

Ook de Fransen interesseren mij literair: Rimbaud, Sartre, Baudelaire! Genoeg intellectueel gezwets en genoeg leeswerk, Maar het bezorgt de lezer bovenal een stijve nek. Hoofdschuddend staar ik naar mijn boekenkast, Waarom zetten die Fransen de titels toch andersom op de kaft?…

, waar een Chinees mij vereeuwigde en waar ik even verderop naar een drumsessie langs de Seine luisterde, alsof Rimbaud voor mij tot leven kwam.…

In mijn hersens- feest, ik loop op dons Ik ben een vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong…

De kroegen waren slechte plekken voor mij en die ben ik dan ook gaan mijden, ze heeft het gat zoveel mogelijk gedicht en ze vertelde dat ik heel geschikt voor medium was, wat klopte, want het heeft mijn relatie met Arthur Rimbaud verdiept, die ik zelf als paragnost behandeld heb.…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…

mijnheer m'n brommerband stond plat, mijnheer de ophaalbrug omhoog, alweer ik wou het U vertellen maar m'n vader is verwend, mijnheer die geeft mij nooit geen centen meer mijn beltegoed was op, mijnheer dus kon ik U niet bellen Nee, ik kan er niets aan doen, mijnheer maar dit is echt de laatste keer ik zweer het op het leven van mijn moeder, Isabelle…

Ook hier: verboden, mijn liefde! Er is geen plaats -- voor een paradijs!…

Leerzame boeken kun je makkelijk prijzen, moeilijk opvolgen.…

Onlangs werd mij verteld, dat mijn prozawerk 'De fictieve brieven van Arthur Rimbaud' op een Amerikaanse verkoopsite voor maar liefst 44 dollars werd aangeboden. Dat is zeg maar ruim honderd gulden. Goed, het is dan niet zo'n astronomisch hoog bedrag als voor een Van Gogh op een theedoek, maar de waarde evolueert blijkbaar.…

Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen. Tof man, maar gezien het feit dat ik al jarenlang als een kluizenaar leef en in het echt geen vrienden of vriendinnen meer ontmoet, heb ik de uitnodiging moeten afzeggen, ook omdat het geld ontbreekt.…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

Het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, zie ik ze kijken, met argwaan en angst in hun benauwde ogen, de ijzeren sloten van vroeger. Maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

In de Franse poëzie - die ik ook niet zo goed ken - zien we dit vers al bij Rimbaud en meer recent bij Jacques Réda, in La course, waar hij vooral experimenteert met verzen van veertien lettergrepen.)…