Alle inzendingen over Jacob en Jacoba

de tragedie ‘Jacob en Jacoba’…

Neeltje Jacoba. Plots besmuikt. Omhooggevallen proleten, bloeddorstige persmuskieten, machtverslaafde wichten. Neeltje Jacoba. Ik smeek U. Verloochen Uzelf Laat deze onwetenden verzuipen in de zee der etterende leugens en banaliteiten. Neeltje Jacoba. In mijn gedachten immer een heldin. Tot het einde der tijden.…

vroeg Jacoba verbaasd ik fietste snel door en keek recht voor me uit en mijn zusje mijn zusje herhaalde het nog eens: ‘Dag slet,’ Jacoba verstond het gelukkig niet een kind soms zo genadeloos wreed zonder dat het het zelf echt beseft en weet…

Jacoba zong op klaarlichte dag Haar herfstlied. Ze bracht het laatste offer. In haar verwaaide dromen Had ze het gezien Ze was de droomgetuige van De rode sneeuw in december Ze heeft het aan niemand verteld…

In uw grote bruine blikken Schuilt een wondre tovermacht. Nu eens troosten zij mij zacht; Dan weer doen ze mij verschrikken. Praat ik rustig met u over Iets van algemeen gewicht, Vriendlijk straalt dan uw gezicht, Als de maan door lentelover. Maar nauw waag ik het te klikken Van mijn hard poëtenlot, Of meedogenloze spot Vuurspuwt uit…

Op het platteland van Vijfhuizen hoor je de bomen nog ruisen. Ze zingen heel zacht: "Weet jij dat vannacht de populieren gaan pluizen?"…

Dan belt Nico dus naar Jacob Ik klooi met de barbecue Nico maakt zijn goeie grappen zegt ‘comme ca’ en ‘do you do’ en hij spreekt met Jacob af Nico is een beetje maf Hij neemt afscheid, ik een worstje pakt zijn fiets, geeft mij een hand hij moet eventjes naar Jacob ik zie hoe het houtskool brandt en als hij de straat uitracet denk ik:…

DE kat van de kattenberg, Jacob Plant zijn jaarlijkse winterstop Hij hoeft nooit iets te leren Hij zal dan ook nimmer nooit afstuderen Hij zal hier blijven op deze bergtop.…

waar de jaren jou kronen met de status van jacob lijkt 1946 verder weg dan ooit toen in parijs interpol werd opgericht terwijl thailand bhumibol kroonde nu jij jacob bent en de wijsheid pachten mag is met hofmans haar affaire 1956 een hele sprong waarin ook nog eens de vrouw handelingsbekwaam werd nu jij jacob bent en terugkijkt…

Jan Jacob wil ook voortaan Oom genoemd worden voor/door al die nichten en neven van hem en door hun kinderen ook Oom of Oud-Oom geen Jan, geen Jantje maar, het is Jan Jacob want Oom Jan Jacob is wel een mietje maar geen doetje!…

Ons diep en droef ontvallen liggen ze hier gedwee: 't zijn broertjes van elkander, 't zijn kinderen van de zee. Het is zo lang geleden, maar de pijn op het kerkhof blijft. Dus schrijf ik 't op als dichter alsof ik die pijn inlijf.…

Hopen, wachten op dat hij zal komen De Ware Jacob.…

in de wacht" "Jan Jacob, Ik wil je voorlopig niet spreken" "Jij Jan Jacob, wil ik een tijd niet zien" "Jij, jij, Jan Jacob, jij zou eens..." "Jan Jacob, je hebt me pijn gedaan" "Weet je wel wat je doet, Jan Jacob?…

Maar ik Jan Jacob liet het niet uit de hand lopen Ik zal blijven lopen met Jantje aan mijn hand Nu met 71 jaren met wit haar is er vergezicht op overlijden Raak ik Jan Jacob over het heetste levenslijden heen En onder ede met rede ben ik vooral voor vrede Niet ‘de lieve vrede’, maar vrede van stevig hout Niet iedereen hoeft van mij Jan Jacob…

de A van Alain de B van Bach en Bogerd de C die is van mij: Jan Jacob de D van Dvorák de E van Evan de F van fijn Concert en ik Jan Jacob was de C van Coma in diepe rust, meest diepe rust een heel gerustherstellend coma waar je ontlijdend uit ontwaakt uit geraakt omdat de muziek zo raakt mits je natuurlijk van orgelmuziek houdt en…

Doemdenkend positivo schrijft dictee Is ‘stemp’ van Jacobse verdedigbaar? En schrijf je ‘mozeskriebel’ aan elkaar? En is het nu ‘cliché’ of toch ‘klisjee’? Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

Jan Jacob…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

In een wereld die krom staat tot omvallen toe blijf ik toch altijd geneigd om opnieuw te beginnen te mogen beginnen dus dan fantaseer ik "in den beginne in den beginne was er niets de plek was woest en ledig maar er was water!" en water heb je nodig 70% van je lichaam bestaat eruit en dat lichaam moet je blijven aanvullen 70%…

Jacob van Artevelde, geboren in Gent woonde in een heel chique tent Hij schreef duizenden gedichten en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…

onophoud’lijk ruikt de vrouw aan manvolk ze zoekt de Ware Jacob een open boek met tekst voor als zij tekst moet weg als hij weg moet zacht en zin in haar als zij zin heeft veel vloed in zijn tegoed om haar gnuivend gefêteerd gekoketteerd te bekokstuiven…

Pasgeboren liefde, intenser kan het niet, wie zal vermoeden wat die dichter in jou ziet. Je vult mijn gedachten, in elk gedicht huppelt jouw pas, lees ik jouw gezicht. Die zandkloppende handen, je grappige weetjes dan weer onbereikbaar en toch wij tweetjes, geen plekje te vinden in heel Amsterdam die jouw gestalte aan mijn blik…

Niemand had dit ooit verwacht, onze "Jaap" is een "Jacoba." Zij is alreeds haar staart verloren, Aan die wilde, woeste "heer". En ze blijft hem maar bekoren, hij belaagt haar keer op keer. Alle oudjes op het pleintje, genietend van de lentezon, lachen stiekem om dit geintje, dromen, hoe het ooit voor hèn begon.…

In Noord-Korea vatten ze de taak op Om door massaal gezamenlijk te zingen Vijandelijke legers te bedwingen Al mijden ze angstvallig "Vader Jacob" Als wij dat zingen, zegt men, zijn we dom Want ja: na Bim en Bam volgt steeds een Bom…

als ik mijn dromen zou kunnen tellen van dag- tot avondlicht dan zouden duizend-en-één-sprookjes zich neerleggen in het weelderige gras misschien was ik bij leven tot poëzie gekomen nog voor de nacht er was -------------------------------------------- afbeelding: locatie beeldentuin Dehullu 2007 kunstenaar: Sjer Jacobs…

Meeraardige Jan Jacob Krediet van den Bos…

Hoewel grote gevaren ons bedreigen Lust menigeen zijn stukje koe nog graag En zo gaat dan de gekte door de maag: Wiens vlees men eet diens ziekte zal men krijgen. Dus waren wij nog altijd kannibalen Dan kenden wij natuurlijk nog meer kwalen.…

Rust, dichter-pensionaris, warm In 't Hemelrijk, in Godes arm, Wiens naam gij altoos preest; De laatste Nederlander sterft, Eer Jacob Cats zijn glorie derft En Nederland zijn geest!…

foei zegt mijn geest: "je winter Jan Jacob moet nog beginnen!"…

Jan Jacob Krediet Van den Bos, RijksDichter van Ons Koninkrijk der Nederlanden.…