Alle inzendingen over Jotie hield van jou

Jotie beminde jou, maar ik net zo goed, besef dat maar, het zal je goeddoen, ook al ben ik hem niet, wens je hetzelfde toe. Hoop je zelfs meer te schenken!... niet boos worden, Jotie, ben je vriend, dat weet je toch!…

Je verdween, vergat de pruik van Jotie, ik zag je later stomdronken tegen een Saab pissen, hoorde je vloeken, voelde je mededogen met Jotie aan, voelde jou en zei: 'Dag, lieve Jotie, dag, oerlieve dichter!' en je lachte vervormd, maar als een engel die een schouderklop van God krijgt.…

Op Jotie's graf heeft een diepbedroefde eenhoorn zijn hoorn geofferd...…

Jotie won ook en ik kan Oek niet meer volgen zonder hem te zien...…

De hand van Jotie ligt loom over de schouder van zijn evenbeeld...…

(voor Jotie T'Hooft) Jotie heeft het Rozenkruisersmysterie ontrafeld, het residu tot zich genomen, ervaren, doorstaan, tot hij, als ongeschonden Phoenix, als ware Kelt, zich wist te verweren tegen iedere mensenwaan.…

Ik kan niet tippen aan Jotie T'Hooft, ook al probeer ik de historie te herhalen, zijn wij beiden te oud voor romantiek en kijkt Jotie meewarig op ons neer.…

ik zie zijn handen de stilte van afgesneden bloemen in een vaas schikken hij wil ze buigen naar hun schaduw om het verschil nog dieper te begrijpen haar handen en hoe ze wist wolken te verspreiden die ene dag bijvoorbeeld te midden van het Boompjesplein haar open zoen de tedere woorden die ze bij hem liet binnenglijden het is nergens…

Al hield je mij met koestering, en dacht je aan geborgenheid, teruggehouden sacramenten, tedere verzachtende verlegenheid zo hield jij mij gelukzalig, gelukzaligheid der laatste jaren, de herinneringen aan momenten die enkel van ons beiden waren al beloofde je mij, de sprankelende zon zou doven, geborgen in het diepe donker, leven eigen…

Zij hield van hem, hij hield van haar Ze hielden van elkaar Zonrode haren, klein van stuk Zo voelde dus geluk Hij nam haar mee naar Londen, Parijs Hij nam haar mee op reis Zij liet zich leiden aan zijn hand Ze voelden zich verwant Toen sloeg bij haar de onrust toe Iets klopte niet van binnen Ze viel op vrouwen gaf ze toe Toen sloeg…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

Er stroomt geluk door mijn handen op de Aarde -- mijn kleine handen.…

De engel van vlees en bloed sloeg haar armen om jouw heen terwijl de engelenvleugels hetzelfde deden het keerpunt van de toverdrugs was aangebroken een genadeshot loodste jou naar het hemelrijk terug iets wat wij niet meteen zagen door de brokstukken verblind door de vele magische momenten verbijsterd zoals dat kerkhof in Oudenaarde…

Jij hield van mij dat was raar... je was een vrouw geen enkel bezwaar Jij hield van mij heel veel zelfs Ik heb het nooit geweten van een vrouw maar je mag niet vergeten ik ook van jou...…

voor jou zie ik door je woorden dezelfde glimlach opnieuw?…

Er stroomt geluk door mijn handen op de aarde -- mijn kleine handen.…

Ik zette hem in het gras en ik dacht aan dat gedicht van Jotie T'Hooft, waarin hij zegt, dat wanneer hij zijn handen op de aarde legt, het kleine handen zijn.…

Ik wil dat je hier bij me bent Met je lichaam tegen het mijne aan Ik wil je handen stevig vasthouden Om ze nooit meer te laten gaan Ik wil je zoete lippen proeven Op een manier die niet zou mogen Ik wil verdrinken in de glans Vocht van je schitterende ogen Ik wil je benen kunnen strelen En je mijn liefde laten voelen Ik gaf je 't vocht…

Een gebroken hart dat machteloos is door smart, ogen vol weemoed.…

De dagen zonder einde in een eindeloze tijd meer van niets niets van meer in een meer van niets vergetelheid maar ik durfde te geloven in jou en mij jij hield het voor gezien maar alles is anders zo zonder jou…

De wereld draait steeds haar rad van de tijd vóór mij – Ik word duizelig.…

(voor Jotie T'Hooft) Wat hadden we samen een lol kunnen trappen, als je in leven was gebleven. In mijn meest sombere momenten las ik jou en beurde jij me op, gek genoeg, maar zwaarmoedigheid werkt averechts, alleen voor ingewijden. Ik houd zowaar net zoveel van Ingrid als jij.…

Hij was bezeten van de dood, totdat de dood bezit van hem nam...…

morgen ga ik verder waar je mij liet staan morgen ga ik verder met nieuwe dromen morgen ga ik verder waar jij niet kon gaan gisteren hield ik vast aan gisteren gisteren hield ik vast aan daar en toen gisteren hield ik vast luisterde niet naar jou maar nu hoor ik je helderder maar nu begrijp ik je meer jij liet mij niet los, maar…

Jij veroudert niet meer Herinneringen houden je jong Jij ging plots Mooie herinneringen bleven Als een rots Jij vertrok en toch Wij hielden jou want Wij hielden van jou Nooit meer? Ooit nog, eens? Wij missen jou!…

De donkere nacht is de mantel der liefde -- die alles bedekt.…

Je gaf hem al je liefde en hield van hem oprecht Dat alles nu ineens over is realiseer je nog niet echt Was alles dan een luchtbel al die jaren met elkaar Waren al die lieve woordjes die hij zei dan niet echt waar Van de één op de andere dag was hij niet meer verliefd Hield hij niet meer van jou en jij voelde je gegriefd Verlies nu…

'Jij hield van mij.' 'Nee, jij hield van mij.' 'Nee, jij van mij.' 'O nee, jij van mij!' 'Maar ik heb jou in de steek gelaten.' 'Nee, ik heb jou in de steek gelaten.' 'Nee, nee, ik jou.' 'O nee, ik jou!' Ze slaan hun ogen neer.…

Zonder jou Is er geen hoop meer Op geluk En is de wereld grauw Zonder jou Is er geen droom meer Mijn glimlach Is dan niet warm Maar lauw Zonder jou Is er geen warmte Alleen een Innerlijke kou Met jou echter Ben ik een vechter Zonnig, warm En levensechter!…

Jotie had groot gelijk om jou zo te vergoddelijken, hij wist ook dat God een Godin is en niet de lariekoek van kerken en nare kloosters, nee, nonnetje, we gaan het anders doen en brutaal naakt in hooivelden slapen.…