Alle inzendingen over Kringloop

Vergeef! verlangen, aards en heerlijk, Dat plotsling aan de ziel ontsprong, Een jong begeren, maakte jong, En hield zijn glans, ook toen het deerlijk Besef ons met ontzetting sloeg, Dat wie de hemel wil verwerven Zijn liefste afgod moet ontstèrven, Zelfs als hij hem ten vure droeg. 3/4-12-1933…

Die Gij besloot te zoeken, Hij ontkomt U niet, Al kruipt hij in de hoeken van moeite en verdriet. Gij weet hem wel te vinden In arbeids schuur, Waar hij zich als een linde- Blad drukt aan de muur. En mocht hij zich verschuilen In liefde en plicht, Een kever in rozentuilen Tussen schaduw en licht, Gij schudt hem uit de bloemen Met…

Wij weten niet wat komen zal. Het hart gedenkt wat is geweest: De vrede van een stille geest, Vervreemding, duister, overal. Maar smart en onrecht zijn voorbij. Wij keerden weer tot liefdes wijk. Als kind'ren van Gods koninkrijk Zijn wij herboren, sterk en vrij. God boog de rechte lijn; ‘t begin Raakt aan het eind, de cirkel sluit. De…

Hij wandelt daaglijks tussen de pilaren En de klimrozen en de ruisfontein. Hij kent: de groene vanen en het plein Waar vreemden naar de goudspiralen staren; De Koraanspreuken boven ’t deurgordijn; De egale zon; der schaduwen slagorden, Die zwart opdoemen, en verwijderd worden; De stilte, de gebedsroep, en de schijn Der maan, die als een man…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Vliegen als een vogel de vrijheid tegemoet over land en zee verhalen vertalen Wolken doorklieven regen trotseren zon koesteren storm begroeten Sneeuw bewonderen woestijnen negeren bergen vermijden meren begeren Vermoeid nestelen "gezin" stichten Uitvliegen ervaring doorgeven Kringloop van 't leven !…

In een kringloop van falen en van hoop rijg ik de dagen en weken aaneen twijfelen aan mezelf wachten op verlossing geloven in bevrijding herkauwen van verdriet vechten voor vooruitgang trachten naar zoveel dat van belang schijnt te zijn zoeken naar vernieuwing Verwacht ik te veel?…

De slotakkoorden spelen het einde is nabij als ik mijn armen uitstrekt raast het zwart voorbij Het water kabbelt verder de zon schijnt in een plas alles zal verdwijnen De kringloop van wat was.…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

Met een mond vol leven en een hart vol dood, komt telkens weer de avond, het gouden morgenrood. Verdorren ieder jaar weer de bloemen in de tuin. Legt men zijn klaaggezangen op stenen van arduin. Komt alles weer tezamen, waaruit een mond ontstond. Kruipt traag, als het blad der bomen, het hart weer in de grond.…

Met een mond vol leven en een hart vol dood, komt telkens weer de avond, het gouden morgenrood. Verdorren ieder jaar weer de bloemen in de tuin. Legt men zijn klaaggezangen op stenen van arduin. Komt alles weer tezamen, waaruit een mond ontstond. Kruipt traag, als het blad der bomen, het hart weer in de grond.…

In de eeuwigdurende kringloop van ons bestaan klinken de stemmen van onze voorouders door die als seizoenen komen en gaan Zij gaven ons hun genen de kwade maar ook de goede om telkens weer te leven in hun spoor…

kleurige bloesems bloeiend verval vallende zaden zaaiende wind wassende groeisels bloemend gewas kleurige bloesems bloeiend verval vallende zaden zaaiende wind…

De medewerkers waren zeer verrast toen opgedoken uit het rijk der doden hen een gevulde vaas werd aangeboden Hij staat heel goed op elke boekenkast Wat afgedankt is krijgt een tweede leven Bij kringloopwinkels een rotsvast gegeven…

bezien en overwogen het veld van mijn beleven dan overtolligheden tot kringloop afgegeven…

ook de typemachines liggen onaangeslagen opgeslagen in het magazijn van de kringloop... men vertikt het…

Er was geen nood, er was geen zonde, Die ik niet aan u zeggen konde. En alle zorg en alle wee Verzonk in uwer liefde zee. Gij had geen woorden en gebaren, Het licht, dat fonkelde in uw haren, De glans die in uw ogen lag, Uw klaarheid wàs: de nieuwe dag, De milde zon, de frisse winden, 't Onwrikbaar aan elkaar verbinden Van morgenkalmte…

Hij sjouwde en vloekte zich door buxushaagjes waar oneindige paden steeds hetzelfde ogen kringloop van `zijn` tot de volgende boom..…

Want je vorige koop Is al naar de sloop Of naar de kringloop. We moeten leren Iets iets langer te waarderen.…

Ik leerde vroeger dat de Hof van Eden In het Irak van tegenwoordig lag En dat de Heer daar op de zesde dag Van Hogerhand de eerste Adam kneedde. Dus waar de mens zijn oorsprong heeft gevonden Daar gaat hij straks misschien ook weer te gronde.…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

Uw GFT verdwijnt door deze kippen die heel uw tuin met kippenmest besproeien waardoor de struiken nog veel harder groeien zodat u meer moet snoeien en moet knippen waarna u dus nog veel meer GFT heeft waartegen men u wéér een kip of twee geeft die heel uw tuin… enz.…

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

Mijn herkomst is oneindigheid Mijn toekomst ver te zoeken. Ik tel de dagen van mijn reis Die lang is als de horizon. Soms als ik in een spiegel kijk Zie ik, dat ik op niemand lijk. Zilveren glasplaat dat ben ik, Die langzaamaan beslaat van schrik Naarmate ik het beeld herken En zie dat ik mijn moeder ben. Binnen het telraam van de tijd…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

Met centrifugerende snelheid word ik ruggelings vacüumgetrokken glijdend op wind in een regenboogspiraal Het tapslopend eind ejaculeert mij Van grote hoogte zwevend landend huppel ik lichtvoetend in een meer van blad naar blad van de roze lotus Koikarpers happen wreedzaam waterluizen…

'k zag een vogel op een tak gulzig gluren naar een slak die mijn zonnebloem met grote slokken vlug naar binnen wilde schrokken op de muur wachtte de kat tot de vogel gegeten had overviel hem dan pardoes met de lenigheid van een poes of hoe ieder wezen door te eten bijdraagt tot de voedselketen…

Bos zal snel mijn belastinggeld gaan innen, Want daar doet hij meteen iets nuttigs mee: Hij geeft mijn euro’s aan de ING Zodat ik daar datzelfde geld kan pinnen. Zo maken wij dus steeds de cirkel rond En blijven economisch kerngezond.…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

Wat in dit vers te lezen staat is slechts de oogst van plagiaat. Nou, vindt u dat niet ongehoord? Heus, elke letter, ieder woord werd door uzelf beslist herkend en - wat me nog het meeste stoort - door and'ren eerder aangewend.…