Alle inzendingen over Langs verleden .....

verleden naar toekomstige tijd…

ziende blind gaf donker licht aan beide ogen diep duister struikelde over helder zicht verloren langs verleden straalt de zon voorbij de laatste zin…

het venster staat open de deur op een kier ik wil niet hopen maar wacht wel hier kwijn niet weg in lang verleden dromen de dag zal komen dan vind je mij thuis kom binnen en rust mijn hart is je huis…

Als de dood het leven doet ontsporen ontspoort de structuur van ons bestaan doorbreekt dat alle grenzen van het heden doet ons denken aan kort en lang verleden waar vanuit wij verder mogen gaan…

De plattegrond van mijn hart ligt voor je klaar je loopt daarmee zo naar de ingang ik zie je daar laat je zin binnen niet bederven door het gerafelde behang dat is van een lang verleden ik zal je dan in mijn hart kerven wees niet bang het geluk ligt in het heden.…

je huppelde in goudgalon naar sterren in mijn hart, ze glansden en ze straalden waar ik stralen mag toen won je mijn toverwoorden en ik schreef ze op mijn ziel altijd daar, waar ook mijn missen viel verdrink ik dan in zuiver blauw die ogen van jou dragen de kwinkslag van een lang verleden…

bundeling is verbladering in de herfst je waait weg je blijft liggen weggerot geveegd op hopen je weet niet meer je vergeet door d’ontluist’ring na d’ontblad’ring storm en beregening ontlezing als herinnering zo blijkt telkens weer bij lang verleden dichters die ooit in bundels waren…

als het lied der nachtegalen een kinderhart belooft dat de engel in zijn dromen naar een toekomst oogt waar tijden niet bestaan lachen overheerst zijn ene wens vervult die laatste traan laat gaan in de armen van geluk schenkt wat is ontnomen waar het lied in zijn dromen lang verleden is…

Lang, verleden Ben ik ontwaakt Uit het oneindige gekomen. Het duurde even Voordat ik mij werd Bewust van Leven en Zijn Echter, daarmee kwam De strijd, niet willen weten Dat het tijdelijk is Slechts kort Heel even Eens, zal ik losmaken Om mij weer te verlaten Mijn ik weer terug te geven Aan het eeuwige niets Het oneindige…

Gister is nu, vandaag is nu, morgen is nu slechts onderbroken door korte verhaaltjes uit een onvoltooid maar lang verleden tijd die zich blijven herhalen in het absolute nu als krassen op een oude langspeelplaat de bladzijden die ik nog graag met haar zou willen lezen zijn vastgeplakt en opgesloten in haar onvoltooide levensboek ik heb…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…

ik zie je kind op kind de lange genenrij waarin jij eindelijk bestemming vindt nog zorgen handen voor generatieslang verbanden maar eigen zijn is weer je lach die krult naar foto's uit heden en een lang verleden je eerste vloeiend spreken zonder woorden en ogen die nog hemelen pas uit de warme schoot in jouw uitverkoren is…

De grindkiezels knisperen op het ritme van een lang verleden. Ze spreken de taal die symbool staat voor de liefde in een hart. Ze kleuren de oude mentale zwart-wit beelden in het heden. Iets van herkenning veert op in de geest. Die voetstappen zijn de herinnering van een ooit gedeeld feest.…

die naam denk ik aan lijkt een soort langzaam verdriet en lang verleden maar loop je daar wat te wandelen als toerist en je ziet wat ponnies in die bossen in de buurt zwarte wolken en een kleine maan zagen we terwijl we wat praatten over de toekomst ik hou nu van Sleen dat dorp in Drenthe maar hoe kort zijn we er geweest…

Wakkre harten, trouwe zielen, Eerlijk dragen schot en lot, Niet te bukken, niet te knielen, Niet te buigen, dan voor God; Rap van leden, Vroom van zeden, Dàt was Hollands, lang verleden! Mannen-broeders! leer u tooien In de spiegel van die tijd, Vrouwtjes!…

als in de ochtend de sluier verdwijnt van een verte uit lang verleden tijden en ik weer word aangelijnd in het zicht van een bloeiende weide zullen zeker paden worden geslecht met verwilderde struiken aan weerszijde wordt ongetwijfeld de tederheid weer echt die de angst mij zo lang doet vermijden niemand kan nog nieuwe sloten graven weet…

als de stilte verzwijgt over een lang verleden dan heb ik zonder vergiffenis tientallen jaren voor niets geleden mijn ziel werd gekleed in naakt maar niemand die dat zag ik ben blindelings bewaakt door een minzame lach die alleen werd weerkaatst in eigen schaduwlicht om achter gesloten vensters nimmer te worden verplaatst: hij bleef…

Het lange verleden van onze oude aardbol eens te zien gelijk zes dagen als in het Scheppingsverhaal uit het eerste Bijbelboek dan schijnt de vroege zon op de zevende morgen met zuiver en trillend licht vol verborgen verrassing hoog uitzicht over een heuvelhelling die geheel schuil gaat onder vergruisde diamant zonder trotse schittering…

op ’t scherm van mijn gesloten blik zag ik de wit-papieren hemel losgescheurd door wat er lang geleden is gebeurd -vanmorgen dus bij ’t eerste ogenblik dat ik besefte met een hete snik dat vroeger, nu en later feiten kleurt- die lang verleden tijden, opgefleurd tot huidige presenten met een strik -ja toen- zag ik hoe kruisgewijs een scheur…

ik zie donkere massa’s bewegen zonder enig contrast voel het zuigen van de kloven die gestolen tijd uitbuiten daar schuiven vele panelen hun lang verleden bestaan formeren decor in chaos en afgrijzen uit de ondergang van paradijzen revolutie zal geen geschiedenis schrijven over het leven daar gaat de strijd voort om de…

verleden tijden waarin het eerste leven voorzichtig met de eeuwigheid vrijde…

Luister op het duin naar golven der zee Daar spoelen ondersteund door branding Verhalen van lang verleden met zich mee Verhalen van verre landen onbekend Met kusten van rotsen of palmenstranden Landen vol schoonheid zo niemand kent Daar in Atlantisch heerste enkel vree Geen haat of nijd verscheurde de band Helaas, ’t is verdwenen in…

verleden tijd nog dwarrelen verloren bloembladeren de kerk in om zonder gene zich te vlijen naast het nieuw begin van hen die hier nu gaan rusten na alle kluchten uit hun menselijk bestaan…

overal zit het - in de keuken de salon het Vereenigingsgebouw op de televisie en van lieverlede heeft het een duivels lang verleden klopklop op de wanden van het denken je hoort de leemte gekroel van kleine griezelbeesten zoekend naar houvast in de kloven van draaien-maar-alles- is-bedrog soms dan beuk je er op los je pikt het niet…

wij spleten de draden sponnen allerhande kleuren knoopten met tijd stukjes gelegenheid terwijl de achtergrond hits uit reeds lang verleden jaren liet horen waarop door alle generaties gedanst kon worden vooral door blond met trippelwitte voeten terwijl de navel al ondeugend rondkeek zonder te knipperen spontaan welde…

In mijn bedje vol zonnestralen gevlochten uit laagstaand licht luister ik naar winterse verhalen uit een lang verleden tijd toen er nog rijm lag op daken en herdertjes bij nachten lagen wij takken van de kerstboom zaagden voor het maken van kransen in de weken van advent want ooit zijn wij nog heiliger dan de paus geweest was…

Uit een lang verleden. Haar gedachten wijlen, bij meestal de mooie dingen van toen, niet uit het heden. En als haar geest nog helder is, praat ze soms met mensen. Relativeert dan hun problemen, met humor en levenswijsheid omgeven. Door ervaring haar gegeven. Maar ze heeft nog veel te geven. Ook al is ze grijs en oud.…

De knap vertelde mensverhalen worden een lang verleden tijd waarmee je door een wereld rijdt met mensen die vaak lijdend falen Uit vreemd verdriet of echte nood soms dankzij wilde oorlogsdwepers of machtsmisbruik door brein-inzepers met ego's heel schrikwekkend groot.…

Het kasteel der spoken mag eng of zot, misschien wijsgerig, jouw denken omhullen met vragen over lang verleden lot.…

door het grijs van lood brandschildert zon de kleuren in het marmer de vloer is wit dooraderd gepolijst met vele handen uit een lang verleden tijd zuilen dragen in etages stukjes hemel naar de toren in een luchtgeschilderd paradijs heiligen staan nu vooraan hebben voor de Heer geleden prevelen bevroren zijn gebeden hun litanieën…