Alle inzendingen over Lazarus-beeldvorming

Ik ben me van mijn eigen dood "het Lazarus" geschrokken Ik kon weer opstaan en ben vertrokken!…

Achter die steen is dood verborgen goed verstopt geen kans op morgen zorgvuldig gewikkeld in linnen. Achter die steen ligt een vraag in diepe duisternis die het licht niet kan verdragen. Jezus huilde haal die steen maar weg laten we uit de doeken doen de grootheid van God. Een vriend die sliep mocht daar ontwaken. Zo is de…

Achter een steen ligt dood verborgen goed verstopt geen kans op morgen zorgvuldig gewikkeld in linnen achter die steen ligt een vraag in diepe duisternis die het licht niet kan verdragen rol de steen maar weg laten we uit de doeken doen de grootheid van God een vriend die sliep mocht daar ontwaken zo is de dood…

Lastman Rubens Titiaan Tintoretto lieten Lazarus door Jezus' wonder kwik herrijzen in het aangezicht van Martha en Maria Magdalena fris van de lever op en top klaar voor de sport voor na het evangelie die kwast van ene Van Rijn liet echter de man weder opstaan in kadavergroen licht niet eens bovennatuurlijk maar uit zichzelf dames…

Woorden klimmen aan de horizon Na een eindeloze duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen…

Een man werd door de breedbeeldbalk gestoord. Gewapend wist hij in de Rembrandttoren een gat in de beveiliging te boren en dreigde daar met doodslag en met moord. Een stelling die dan niets aan waarheid inboet is: De teevee heeft tóch een slechte invloed...…

Pim krijgt zijn hondjes nu weer aan de voet naast hem te staan in 't beeldenkabinet. De beestjes worden in de was gezet met aaibaar haar. Alleen van was hun snoet. Zo blijkt ook hier maar weer eens: deze keus blijkt niet zo veel meer dan een wassen neus. (er worden wassen beelden gemaakt van de honden van Fortuyn voor Madame Tussaud's)…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

er is geen keerzijde van de medaille zij is de leegte in mijn gedachtegoed de ommezijde komt mij niet eerlijker over mijn beeldvorming beschreven in het nu is de realiteit van de dag waarom zal ik dan keren mijn toekomst staat open waarom dan de ontmaagding van die andere zijde gedane zaken nemen toch geen keer mijn dingen zijn grijpbaar…

In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…

kaart met een naam om te onthouden zo zijn er altijd bermen met haakse akkers en onderhuidse sloten als traanbuizen er past een afstand in de tijd tussen vertrek en de vraag waarheen nogmaals en met nadruk, op straffe van verdwalen een smal pad te betreden, alleen voor aanwonenden zodadelijk, op het kruispunt staken de stemmen, beeldvormend…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

hij wiekt zich uit het bed verdoofd en ingepakt zo lazarus zo opgewekt en dichterbij het gestadige gekreun pijn heeft de klank en kleur en geur van bloed van loslaten en afgesneden zijn ik ril mezelf te pletter in een koude koorts en droom van nooit meer zoals nu zo uitgelekt…

Het zenderaanbod in de zomerweken Had jarenlang de geur van oude meuk Die beeldvorming kreeg deze week een deuk Door wat wij blij verrast hebben bekeken: In Zomergasten boeide Marc-Marie En daarna dagelijks 'In therapie' (juli 2011)…

Zo dom te zeggen wat ik zei, toen jij daar al te sterven lag. Zo dom, ik zei: “Tot morgen.” Terwijl de dood al op je kussen lag zei ik: “Tot morgen.” je kneep nog in mijn hand, als had je het begrepen. Wat moet je wel hebben gedacht. Waarom heb ik dat toen gezegd? Ik kan het niet bevatten. Of was het misschien God die sprak en had je…

en dan ineens is alles weg verdwenen zonder reden geen zicht meer op wat was of ooit pretentie had te zijn opgelost is de verwachting dat stilte voor zichzelf sprak geen wonder, zonder stem is nog nooit iemand gehoord een spiegel komt pas in beweging als een voorbeeld wordt gesteld alleen, waar is de beeldvorming van een ongrijpbare illusie…

laat de stilte maar even niet alles heeft woorden niet alles is te omschrijven te verklaren, te rijmen laat het maar helend zijn als zodanig beklijven want als de woorden zouden komen als niet meer te houden stortvloed zal geen kabbelend beekje meer beeldvormend veilig zijn dus laat de woorden maar even anders verbleek je de kunst…

Mijn handen liggen op een kristallen bol de tinteling verwart mij, beeldvormend komen herinneringen in mij op trillend, sidderend, ik transpireer zuig krachten op, zie een andere weg mijn geest verzwelgt de kristallen brandend van verlangen, nu splijt de bol zich duizenden glinsteringen stralen mij aan ik beleef de fusie van de krachten…

Om toch weer originele clichés te vinden en de teksten goed te praten met toegankelijke inhoud voelbaar die kennelijk even zijn zoekgeraakt, boven de taalgrens waar alles oeverloos wordt, vrij te ademen soms in de beeldvorming die we aan de dubbelzinnigheid van twijfel overlaten.…

Ik heb geen foto van je gemaakt je beeld gehouwen in de ziel van tijd de eenvoud als oprechte soberheid, in vergetelheid geraakt. Je telde de sporen van een verleden, je vertelde over scherven in het zand, gedolven herinneringen,ze gleden door de magere vingers,langs de lidtekens van je hand. Waarin je seizoenen zag vervagen, visioenen…

Oude beelden liggen in de modder zelfs de stenen zijn als zand vervallen in de tijd en onophoudelijk Waarom is er eeuwigheid als het oude en het nieuwe slechts de bleke stipjes zijn op een eindeloze lijn Heel de ruimte om ons heen is ontstaan doordat toevallige fluctuaties en rimpelingen in het continuüm evenwichten in het vacuüm verstoorden…

Welk beeld past bij de Nederlandse man? Wij staan te boek als trouw, saai en gedegen, Voor overspel of flirt veel te verlegen En jaloezie is niet ons pakkie-an. Toch is er reden om ons te verheugen; Wij deugen immers niet - omdat wij deugen.…

Veronica was ooit een lieve dame Die het gezicht van Jezus naar men zegt Voor altijd op haar doek heeft vastgelegd Als maakte zij zo een tv-opname. Maar daar Veronica nu Yorin heet Is Jezus' hoofd ook niet meer up-to-date.…

Volgens de bovenmeester was ik een mulo-kandidaat voorbeeld van grijze middelmaat, onopvallend verlegen, tot niet bijster veel in staat Toen mijn vader verhaal kwam halen keek meester peinzend voor zich uit zat zo'n jongen werkelijk in zijn klas? Vader kwam briesend thuis: hij wist niet eens je naam of wie je was ik knikte maar wist: meester…

de prijzen rijzen mazzel-trixie bij ‘t land gepast de pan nota bene nog in de kast pieter’s berg betast en toen bekrast de rotgans maakt nu zomer de weg naar Rome vol zure bomen spijkers zijn verdronken laag water afgezonken lazarus in zee gedragen werk in heuvels omgezet tiengemeten eindelijk afgemeten wie leest nu nog de Beatrijs?…

Beeldvorming als geheel ieder deel blijft in essentie individueel, droombeeld die een eigen wereld beslaat gevoel in ontijdigheid verpakt waardoor een wederkerige gevoelsmatigheid ontstaat, ver van het fysieke ongemak de perfectie van alleen het visuele oogcontact tot zij de wimpers sluit, vlinder die haar vleugels vouwt en…

ik ben begonnen met ‘t bier om de nood voor te zijn en ‘t pakket enig nut te geven dus lijkt ‘t mij verstandig om morgen niet te beginnen met één of andere oorlog bovendien heb ik plannen die veel belangrijker zijn dan zo’n grote verspilling en ‘t is ook niet goed wat betreft beeldvorming van wereldleiders an sich je zal daar maar zitten…

Een landschap met kerktoren en boerderij. Een beeld pittoresk van aard en alles is daar bedaard. Daar waar vrede heerst en rust. De zon op de weiden door sloten omrand. Veel groen en af en toe rode en rieten daken. Een gehucht ergens langs een rivier waar je in de winter het vriezen hoort kraken. In de verbeelding spreekt Anton Pieck en…

ze heeft genoeg van knoppendrukken metafoor voor alles gaat vanzelf rond elf gaat ze naar bed met lamme vingers die haar man ontregelt en ontzegeld al het werk dat ze na het werk moet doen en kijkt ze uit naar extra handen voor verlichting want hij werkt zich na het werk ook nog eens het lazarus om haar weer automatisch tegemoet te komen doordat…

Wij keerden terug in het verleden Maar haalden jou niet naar het heden Het lukte Orfeus’ gezang evenmin In Paradisum voor jou, de hel hier voor ons Wij ervaarden de nood om bij jouw dood stil te staan, maar Het dagelijkse leven holde voort, ons voorbij en bijna omver Woorden schieten tekort, maar raak waren de klappen Wij dronken ons Lazarus…