Netgedichten

netgedicht (nr. 22.507):

Beeldvorming ( voor Bachir )

Ik heb geen foto van je gemaakt
je beeld gehouwen in de ziel van tijd
de eenvoud als oprechte soberheid,
in vergetelheid geraakt.

Je telde de sporen van een verleden,
je vertelde over scherven in het zand,
gedolven herinneringen,ze gleden
door de magere vingers,langs
de lidtekens van je hand.

Waarin je seizoenen zag vervagen,
visioenen geleverd aan de willekeur
door recht en ras gescheiden, de rug
gerecht, gehecht aan eigen kleur,
waren stenen zwaar te dragen, in
niets tot ander inzicht te verleiden.

Ik neem een foto van je schaduw
waarin de trots wordt ondersteund,
met gebogen hoofd, sprak je tot de goden
die jij jezelf had beloofd, en ondanks
je jeugd, tevergeefs op hebt gewacht.

Je vingers tokkelden een ritme op
de gespannen snaren van de realiteit
om afstanden te overbruggen, in
de omstreden treden van je eigenheid,
verstoord het mondiale zwijgen,
krijgen de nederigen
uiteindelijk het laatste woord.