Alle inzendingen over Legt

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

De Post houdt er na deze maand mee op: Door e-mail, fax, mobiele telefoon is snel communiceren doodgewoon en raakt het telegram in onbruik. Stop. De telegramstijl zal het overleven: Er wordt al haast geen volzin meer geschreven.…

en een kortstondig streven had, bleef nimmer een onbeschreven blad daarmee worden boeken volgeklad, er liggen opdrachten klaar onverschillig voor de dood en voor het zijn, ontroerd door leegte van de muzen, verdronken in een echomeer, weerklinkt vol van binnen, dolgedreven door lege lijnen, signaal wat opent de wegen van de taal en legt…

In dromen, de dag die maar niet wil komen in dromen, de dag die kruipt als een slang terwijl die echt nog moet beginnen de rots legt schaduw over een gesmolten oceaan die natuur voor de toekomst heeft hier een ruwe rots met robben daar vele sternen af en aan diepzeeduikende zeezwaluw die tijd volledig aan zichzelf heeft krijgt trek en…

Zwijgen legt het hart van het leven bloot onder de purperen zon die werd aangeboord emoties van rivieren stromen door ons heen het kneedt en polijst de kiezels van gedachten daarin te krimpen of te worden uitvergroot weerspiegeld in de schaduw van de vragen een woord in teksten waarvoor we tol betalen in de bladzijden waarin de poëzie beschrijft…

Het schemeren legt intiemheid in de wereld -- tederheid in mij.…

Hij legt de wereld aan haar voeten Zij draagt hem op haar handen…

Leraar legt de de tafel van twee uit met het vijfstappenplan…

terwijl ze met haar impresario belt, legt ze haar haar goed…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

Hoor, de Koekoek roept op Pinkstermaandagmorgen legt zij in mijn nest .…

legt de basis voor een berg…

De veerboot legt aan: snel vliegen aalscholvers weg van hun rustplaats.…

vertrouwen is mooi jij legt het in mijn handen en maakt me rijker…

de koude ochtend legt een vorstkleed over groen prille lentebloei…

de veiligste plek waar een vlinder haar ei legt is een distelplant…

Ze kijkt mij fel aan, legt koket in haar ogen -- weer eens heel haar ziel.…

zij legt iets in haar lach wat ik niet weet maar lacht alsof ik weet wat men niet met woorden deelt…

Wanneer je de lat hoog legt, kun je hooguit komen te struikelen…

De toenadering houdt ook het afscheid in het einde vervolledigt de cirkel en legt aan tot het begin.…

De beslagen lens legt jouw broze schoonheid vast in de warme kas…

De dood legt men weg, of hij raakt zoek, steeds opnieuw -- vergeten we hem.…

uit niets dan steen woorden halen is zeldzaam in dit opgebroken verband maar hoe met wikken en wegen hopeloos de klinkers zonder het zachte tiktak tot medeklinken bereid toch worden gedoemd; akkoord de straatmaker legt hier het verband op gespannen voet met deze lijn wordt het hier gaande weg verlegd stuitend hoe hier iedere steen…

in de verte de ebbende zee die fluistert kom , kom maar mee zich terugtrekt en zachtjes weer opkomt en dichter en dichter been voor been drapeert zij een schuimkrans om mij heen een kokkel legt zij aan mijn voeten terwijl de wind de wolken roert en t spiegelbeeld mij zacht vervoert word ik de wolken en de zee http://www.youtube.com…

soms is de twijfel daar en legt een laatste hand aan loodjes ja daar waar ze niet horen en veel te zwaar je balanceert op strakgespannen draad het vangnet geeft geen raad voor als het misgaat in vertrouwen dan voel je weer de oude pijn er is geen veiligheid alleen eigen vrijheid geeft je kracht om altijd weer jezelf te zijn…

mijn kleur is als een jas omsluit het stukje leven dat van niemand was ik warm me in onzekerheid aan buien of de zon jas aan bij gelegenheid ik sla in kwetsbaar zijn mijn vleugels uit en toon mijn lijf ik wacht tot niemand kijkt als naakt verleidt gaat open komen mijn woorden strelen langs je borst je legt mij aan en zoogt…

Kon ik vormen met mijn handen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo helder ondoorzichtig zijn dat geen woord er een begrip voor heeft Kon ik spreken met mijn lippen wat mijn hart in mijn gedachten legt 't zou zo duidelijk onverklaarbaar zijn dat geen taal een vertaling ervoor kent daarom luister naar de stilte…

de god van de dood legt de luchthartige veer op de weegschaal neemt behoedzaam het hart plaatst het naast de veer het hart houdt zich vast Anubis schudt mismoedig het hoofd: hart je hebt zwaar getild aan je bestaan je legt teveel gewicht in de schaal enkel het hart, het vederlichte viert de lichtheid van de dood…

Kijk mee met mij, de tuin bloeit wonderschoon Veronica, narcis, viool, aubretia Azalea, papaver, tulp, weigelia Astilbe akelei en anemoon! Ajakkes, Keizer-kruid! Daar in de hoek Eruit! Dat staat als woekeraar te boek!…

de schaal legt mijn gewicht onbewogen terzijde ik verhaal, spijker woorden dicht, bevlogen wil ik beide…