Alle inzendingen over Levensverhalen

Toen hij geboren was begon het al: zijn moeder had de bijsluiter verloren. Nooit wist hij waartoe dit of dat dienen moest. Hoewel hij toch kon raden liep het steeds verkeerd. Zijn vrienden durfde hij niet vragen: in hun jeugd hadden die goed hun eigen voorschriften gelezen en die toen verbrand. Iedereen hield alles maar geheim en deed…

(van een machinist) nu er anderen rijden in mijn spoor heb ik altijd nog één troost ik ging ze net iets voor…

waarom heeft het licht geen naam en een schaduw geen gewicht nu zijn we verdwaald en ginds loopt degene die de weg zou vragen alle vossen hebben staarten die wijzen naar alle windstreken iemand verbuigt de werkelijkheid om een steen op te rapen moesten we daarom altijd binnenkomen op tijd voor het eten voor het donker en voordat…

Bij de opkoper schrijf ik levensverhalen -- van de inboedels.…

in de onderlinge verbondenheid druppel ik naar binnen door de poriën van je zwoele lichaam in de meren van je ogen weerspiegelt nog het levensverhaal en in de schelpen van je oren ruist nog donkere verwarring maar innig onder je wuivende haren bloeien wij op de liefdevolle woorden vanuit mijn mond strooiend over onze handen gevoelens…

doorgaande tekens haar marmeren huid vertelt levensverhalen…

verhaal de verborgen levensverhalen, emotionele verpulvering bij aanraking van het lichaam verhaalt zich handwerken stilzwijgend berusten op perkament…

Levensverhalen. Opvattingen. Meningen. Emoties. Smaken. De kunstenaar en zijn publiek. Samen maken zij kunst. Samen.…

De zon schijnt door de ramen. Wij zitten samen binnen. Ieder zijn gedachten. Ieder zijn eigen verhaal. De lucht is vredig. Muziek galmt in mijn hoofd. Mijn verhaal is lang. Een tragedie van bloed en pijn. Maar met het zonlicht in mijn ogen. En de warme, troostende lucht, Kan ik onmogelijk niet gelukkig zijn.…

(1777- 1861) (1783-1821) Zo’n twintig mijl per benenwagen Ging ik met grote regelmaat Zij was het nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste…

Mijn oudste dochters stierven kort nadien Op kostschool heerste toen long tbc God nam mijn kinderen allen voor mij mee Zou ik ze in de Hemel wederzien? Charlot en Emily hadden een pseudoniem Hun meesterwerken maakten hun entree Hun jongste zus had eveneens portee Als vrouw te debuteren was een crime Als Ellis, Currer en ook Acton Bell…

Charlotte trouwde nog een predikant Hoewel ze toegaf hem niet te beminnen Zij werd zelfs zwanger, maar de schikgodinnen Kluisterden al snel haar aan het ledikant Een longontsteking hielp haar uit de brand Ze liet de dood maar wat graag van haar winnen Geen jaar gehuwd en God haalde haar binnen Mijn schoonzoon nam de zorg voor mij ter hand…

Het kind ontkwam niet aan het groeien Het zat vol meegevoel en zilt Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade…

Vertel wie je bent, vertel het als een verhaal -- dan valt het wel mee.…

Het heden met een verleden Een toekomstbeeld zonder kanalen Een auteur zo belezen Bladerend door hoofdstukken zonder te verdwalen Het levensverhaal niet ingebonden Alleen het voorwoord en slot geschreven De rust gevonden Hopend dat iemand het gaat lezen…

het boek is gesloten ik moet jou laten gaan je leest nog voor maar ik kan je niet meer verstaan de bladzijde met letters vormen geen woorden meer zinnen zijn stuk ons levensverhaal is uit zijn kaft gerukt ik lees nog wat verder maar het boek boeit me niet meer…

de letterzetter drukte zijn stempel op de stam nieuwsgierig vroeg ik me af wat de tekst zou kunnen zijn en ging op zoek naar een vertaler maar helaas ik vond er geen doch blijft het gissen voor elkeen…

Jouw levensverhaal. Jouw Grote Avontuur, begint gelukkig hier. In dit veilige wiegje. Bij je moeder. Bij je vader. Bij je zusje. Bij ons. Lief Mijntje.…

in jouw leven, in jouw verhaal, in je eigen levensverhaal…

Letters dwalen, zinnen ontstaan, levensverhalen komen en gaan. Maar langzaam vervagen de letters op papier, verdwijnen alle dagen met het levensvizier. Niet meer beleven, niet hier meer leven...…

Dat zijn onze levensverhalen, geweven uit angst en moed. Het zijn onze gedichten. Zie de rode draden lopen, die ons innig verbinden. Met onze wondere wereld, en met elkaar.…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

ik heb vanmiddag in streken het voorjaar opgezet nog niet met groot penseel en felle kleuren maar het pril van eerst verschijnen op het lichte wit van sneeuw gelegd zon wist met zijn koesterende warmte al wat diepte in te stralen mijn schilderij is blond van wind en zon in lentes eerste levensverhalen…

Letters zijn als bloemen in lente van jouw regennacht karakters vormen woorden een brief, die jij niet had verwacht letters spreken tong jouw eigen levensverhaal symbolen vormen twist zinnen uiten spraak maar liefde heeft geen woorden nodig het hart dat spreekt in lichaamstaal.…

zacht golven letters tot woorden rijgen zich tot zinnen aaneen in subtiele lijnen geven zij gestalte aan de emoties van het levensverhaal in een vloeiend bewegen weten zij de juiste snaren te raken voor begeleidende muziek zing mee en leef geef de noten op je zang voor het wereldlied van duurzaamheid en samenhang…

Een miljoen zal me gestolen zijn vuilnis, tonnen gestort op een open wond vol venijn bijeengeraapt geïllustreerde verdoofde beren alleen het levensverhaal proberen te begrijpen het hoogste haalbare is iedereen respecteren cliché ratrace ratrace Kompas is mistig opgeven om opgegeven te verkomen en richting in listig land…

aangespoeld in schuim gedold door rollers van de zee droogt duurzaam puin heb ze geraapt op nukkige dagen naar vorm en kleur tot mozaïek gemaakt gelegd met schaduw in de groef gebonden stralend heeft mijn ziel haar bron gevonden…

kalk de muren wit de enige kleur die mij nog schikt linten opsmuk snuisterijen laat ik in het niet verdwijnen ongetekend presenteer ik mij de laatste schakels breken vrij schrijf de strijd maar met het bloed dat in deze fase vloeien moet kleur alles in met pijn en ongewis zonder dat er een verdwijnpunt is zal van de daken…

Marjan Berk: Een boom van een vrouw een boom op leeftijd maar ook leeftijdsloos Prachtig bladerenblad roodkleurige eeuwige herfst maar de winter mag ook komen Gaat nog vele vele jaren mee als haar takken maar blijven hangen met mooi vernieuwd groen in 't voorjaar Haar boom is zelfvoorzienend genoeg op elk terrein van groei, bloei…

we zien een bijna uitgelezen boek maar het stond vol met personages intriges, dromen, wensen, verdriet afgespeeld in zijn of haar tijd van toen naar nu de laatste pagina ontbreekt nog of is er een cliffhanger…