Alle inzendingen over Marche républicaine

‘t is waar : Eén groots en massaal samenzijn maakt nog geen nieuwe lente, één groots gezamenlijk NEE maakt nog geen nieuw geluid. ‘t is waar : Onder de vlag van broederschap staan ook wat valse broeders in de rij, niet alle samenzijn is dat ook echt. ‘t is waar: De moorden in de joodse school verdroten niet het hele land, die 132 meisjes…

Zondagmiddag in Ales In het zonnige zuid-Franse zuiden Waar je alleen de klok hoort luiden Voor een begrafenis De straten stil verlaten Een auto, hooguit twee Jongens die met veel kabaal Hun brommer laten gieren Vandaag een zondag de elfde van de eerste maand Geen plaats meer voor mijn auto En stoeten mensen overal Die zwijgend zonder…

Marche-lez-Dames, 17/02/1934 Een koninklijk alpinist, ervaren in Venusheuvels, werd op een dag geklist en stierf tussen de keutels ...…

Met zijn ‘En Marche’ heeft hij het tòch geflikt, En al die zetels op de kop getikt; Een revolutie zonder guillotines. D'accord, een overwinning voor Macron, Maar Frankrijk bleef massaal ‘à la maison’.…

Ik hoor ze dollen dolend door de straat Laverend tussen nacht- en dagritmiek Terwijl die ene kleine Nachtmusik, Omíkron, allen naar het leven staat Waar lallend nog hosanna werd gezongen Speelt schalks een marche funèbre in hun longen…

Geen normen, laat staan balkenendse waarden Te zien in rutte's marche funèbre koets Geen steek kwam hij vooruit, hooguit stapvoets Getrokken door vier reeds halfdode paarden Gestruikeld over hobbelige keien Viel niets te repareren door livreien…

op de stenen weg langs witte berken horen we een marche funèbre in de verte van het licht naar de verste duisternis op handen gedragen op de maatslag van de tijd een buizerd hangt in gebed de wind waait onze wangen kil voor het laatst het laatst kwam jij voorbij…

Ik stond erbij, ik heb de stoet zien gaan we keken, bogen en applaudisseerden voor 't langgerekte lint van limousines die dag werd de A2 een Herebaan een indrukwekkend lange marche funèbre Nog maanden later vond men in de vlakte in de ruïne van de zwarte vogel wat relikwieën in het veld des doods als laatste teken, doch geen…

Het magnetisme van de Volle Maan vooral dat van de eerste van de Lente kan niemand die gevoelig is ontgaan dat wist men op 't Concilie al van Trente De Maan, zoals u weet, is een magneet die 't denken kan verstoren als een zender: de hersens slaan op tilt, het bloed wordt heet Dat lijkt geen goed begin voor een kalender... Wat heeft toch…

bijvoorbeeld de uren die nog flaneren in de kamers van het vertrouwde huis waar ik mij de woorden en de passen herinner toen wij op elke geheiligde zondagmiddag dansten op Blakeys " blues march" de zomeravond aan het strand waar in aarzelend licht de verlegen zinnen van het te vroege afscheid verdwijnen in een ruimende zee en de nacht…

voor de rivier Terwijl jij glimlacht huilt mijn hart, mijn hele hart Nog nooit eerder zag ik iemand zó zonder vrees voor de dood Het is gewoon waar: ik ben veel banger dan jij Ik sta hier met jou voor de rivier Straks zal de stroom mijn bloemen meenemen Niemand zal er getuige van zijn: geen burgemeester, geen comité Er is niks, geen Marche…

gesluierd keek tersluiks zijn derde vrouw naar zijn ex-minnares, vol woed En eenmaal reed een rouwstoet voor elkeen gehuld in stemmig zwart luidwenend om zijn kerfstokzonden limousines tot de poort de mis, de priesterrituelen de brouwerij van 't dorpersleven het klokgelui der goegemeente hun zang hun onderlinge band het requiem en marche…

er een rouwstoet aan wenend in hun hart om al zijn zonden niet elk gehuld in grijs of stemmig zwart waar voor de poort de limousines stonden De mis het orgelspel de rituelen het was de brouwerij van 't dorpse leven het bronzen klokgelui der goegemeente verbondenheid der geest in korenzangen van spreuken luid verkondigd in de psalmen in marche…