inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.883):

Dodenrivier.

Ik sta hier met jou voor de rivier
Terwijl jij glimlacht
huilt mijn hart, mijn hele hart
Nog nooit eerder zag ik iemand
zó zonder vrees voor de dood
Het is gewoon waar:
ik ben veel banger dan jij

Ik sta hier met jou voor de rivier
Straks zal de stroom
mijn bloemen meenemen
Niemand zal er getuige van zijn:
geen burgemeester, geen comité
Er is niks, geen Marche Funèbre:
alleen wij twee

Ik sta hier met jou voor de rivier
Dat je ziek was, dat wisten we
maar dat de tijd ons
met orkaankracht zou inhalen,
daarmee onze toekomst opnieuw
zou inschalen, totaal anders bepalen:
dát hadden wij ook niet verwacht

Ik sta hier met jou voor de rivier.
Ik lach door een traan:
Schat, we hebben, door tijdgebrek misschien
nog niet eens één keertje ruzie kunnen maken
Een laatste kus nu, en een welhaast
onlosmakelijke omhelzing
Straks zullen mijn bloemen het water raken

Ik sta hier met jou voor de rivier.

Schrijver: Peterdw., 6 februari 2013


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 576

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Alexander Peters
Datum:
27 februari 2013
Schitterend verwoord dat intense verdriet.
Naam:
Jan Haak
Datum:
8 februari 2013
Ontroerend.
Naam:
LadyLove
Datum:
8 februari 2013
Wat 'n indringend werk peter. Sterkte.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
8 februari 2013
Een prachtig ontroerend en innig gedicht.
Naam:
lijda
Datum:
7 februari 2013
Het verdriet intens neergezet in deze "Dodenrivier"
Naam:
Riet
Datum:
7 februari 2013
Email:
msluteijnzeelandnet.nl
Het gedicht ontroert. Veel mensen maken het mee. De snelheid waarmee je vaak afscheid moet nemen van een geliefde. Man, vrouw, vader, moeder, kind. Te weinig tijd.
De mens die het mee moet maken wens ik liefdevolle armen toe.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)