Alle inzendingen over Maria Magdalena

Mendelssohn en Massenet Holst hield Haydn hoger nog dan Händel's harmonieën hoor hoe hemelwaarts gericht zijn melodieën Musicerend molto moderato en mysterieus, Maria Magdalena…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

die jullie ooit zelf toegeworpen is laat mij mijn pad volgen het hoofd fier op sterke schouders noem mij Maria Magdalena maar noem mij nooit hoer…

Lastman Rubens Titiaan Tintoretto lieten Lazarus door Jezus' wonder kwik herrijzen in het aangezicht van Martha en Maria Magdalena fris van de lever op en top klaar voor de sport voor na het evangelie die kwast van ene Van Rijn liet echter de man weder opstaan in kadavergroen licht niet eens bovennatuurlijk maar uit zichzelf dames…

Het is vloed in onze liefdesharten, de stromingen vermengen zich in talloze omarmingen waar beschermengelen zijn neergestreken het boze geen vat op ons heeft daar de Godin in onze harten leeft Ik wandel met Maria Magdalena langs de lentebloemen en de vrolijke vogels, wij zijn helemaal in ons element als gezworen krijgers, met de liefde van…

------------------------------------------- slingeren - hangen stillen - glad maken gekrolde zee - krullende, golvende haar hier - op het door Dullaert beschreven schilderij wel - misschien zilver - het grijs van de ouderdom goud - het blonde haar verdruipt - weg druipt Les van dit gedicht: de schoonheid van Maria Magdalena blijft als symbool…

Ik droom van de ware Maria Magdalena, die mij over eeuwen heen bemint. Ik droom van Do, Carice van Houten, Catherine Deneuve, Sophia Loren, Maxima, Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, o, helaas droom ik.…

ze zit in de loge een roos in haar hand kijkend naar een schouwspel van bloed en van zand het oude ridderspel in de Spaanse Arena hé Maria Magdalena lelieblank zijn haar wangen zij zit stil en onbewogen hij heeft haar blik gevangen doch kogelhard zijn haar ogen honingzoet zijn haar woorden maar haar hart is zo koud als het noorden…

Bij het begin van de derde dag en Jezus niet meer in linnen lag kwam Maria Magdalena en zag. Ach, mij heeft niemand iets gezegd. Bent u de tuinman of diens knecht? Toon mij waar gij Hem hebt gelegd. Ik ben de tuinman niet maar keer u om en ziet wat heden is geschied. Meester! U noemt mij bij mijn naam.…

Wij hebben de hooiberg teder uitgewoond, het als Jezus en Maria Magdalena geklaard en nu zijn wij een eeuwig Lichtfestijn.…

Magdalena rondwaart Een bastaardkind draagt…

Magdalena herken…

Ik heb gelezen dat Jezus en zijn geheime vrouw Maria Magdalena een dochter kregen, die Sarah heette en dat de zigeuners haar moeder nog steeds eren met gewijde diensten in Zuid-Frankrijk. Ik moet ook gaan. Geliefde, ik noemde jou niet voor niets Sarah, toen bij volle maan en tijdens sneeuwgezichten.…

en Francisca Scholastica en Martha, Juliana Gudula, Maria Magdalena Angela de Merici en Clara Met Margaritha, Anna, Catharina Een fractie van het leeuwendeel; de man.…

Ik weet dat ik even heel eeuwig Maria Magdalena in jou herkend heb. Ongenaakbaar en zielverheffend. Nu ben je weer verdwenen in de massa, het grote niets, maar als ik goed mijn best doe, edele jonkvrouwe, kan ik je weer oproepen als in een spiritistische seance. Toch laat ik je, uit respect, liever vrij.…

Magdalena in jou terwijl het duister achter jouw schouders wreed en meedogenloos oprukt jij gaf nieuw leven en jij gaf jouw leven jij spreekt mij aan vanaf een schone foto en jij stapt vanuit de kosmos vanuit het eeuwige nu bij mijn hart naar binnen terwijl jouw lieve lach mij blijvend verwarmt met pure schoonheid…

Ik omhelsde je stoutmoedig en je leek wel ijler dan lucht, een bizarre tovertruc of werkelijk zo ijl als onaantastbare engelen, zo intens broos, zo feeëriek onzichtbaar, de incarnatie van Maria Magdalena!…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

Hoe staan de sterren daar in de nachthemel boven de stadsmuur en het geschreeuw van de strijders op het plein? Hier is het rustig, we vallen in slaap maar mijn lief hoort de dolkmannen komen en hij roept ons wakker: Nabij! de overgave van de stad is nabij! De Leeuw omhelst hem innig voor de ruiters hem omsingelen verminken en meenemen…

De verwarming blijft koud, maar ze doet erg haar best -- Ze loeit en ratelt.…

Mater Dolorosa werpt een trieste blik vanaf haar hoge plek aan de muur over zielen die niets zien dan elkaar flanerend door Tossa Zwarte Madonna discreet wachtend op vrouwen die kussen de voeten van 't Kind Ontvangenis hopend in Sant Vincenc, mirakels in Tossa Maria, Maria moeders der smarten ook Magdalena's vurige voeten…

toen de maan gesmolten was legde zij de eerste steen bouwde een huis van tranen ze ging door de tunnel heen het bidden op boterbloemblaadjes in het gras bleef dag aan dag gelijk tot het graf haar ving met kleine siersteekjes over haar geweven doodskleed en nog weerkaatsten de uitgehouwen wanden zijn stem eloï, eloï, lema sabachtani…

Het is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken…

Zachtjes streel ik haar projectie, vingers glijdend door luchthaar, trillend fluister ik haar woordjes, lik haar contourlijn langzaam af. Zij trekt haar benen iets meer op; ik draai me nog eens om. Alleen. Haar adem kriebelt in jouw nek; ik draai me nog eens om. Alleen. Zachtjes streelt ze jouw omtrek, vingers glijdend door dun haar, trillend…

en ruik, maria, hoe in jouw haren de liefde al huis houdt, ja huishoudt maria, en thuis komt maria, ja thuiskomt maria, in vrede en vrijheid, bij jou en bij mij.…

Ik heb je aan de ketting van mijn slaap gelegd. De kamer stuiptrekt en het bed wordt groot. Mijn zaad bevlekt de lakens met violette tatoeages. De lege lamp voltooit ondraaglijk het lichtjaar. Wij weten weinig van de weelde, maar we weten dat weelde niet meer wederkerig is. Immers na de paartijd gaan de vrienden huiswaarts blauw geschminkt…

De zeeman keek haar in haar ogen - Zijn dat tranen, Mária Lécina? Mária Lécina heeft niet gelogen - Zo eindigt het lied - zei Mária ¿Porqué, Mária? De vissers slapen in zwarte sloepen op de duistere zee voor Catania Mária kwam op zijn borst liggen slapen Mária Pepita Lécina ¿Porqué, Mária?…

In het kille van het donker. In de warmte van het licht. In de schemer van mijn dromen, zie ik steeds weer je gezicht. Eenzaam lig ik hier te wachten, tegen beter weten in. Ik kan het beter onder ogen zien... dit wachten heeft totaal geen zin. Ik moet je gaan vergeten, ook al doet me dat zoveel pijn. Bedankt voor al die mooie tijden, dat…

Kleine onbevangen vlinder, van de wereld niet bewust. Zwevend, dwarrelend door het leven, met van nature innerlijke rust. Je leeft je leven heel éénvoudig, onbezonnen puur en rein. Kleine onbevangen vlinder, ik wou dat ik als jou kon zijn.…

Al had Maria geen kinderkamer voorbereid geen lakentjes met Jezus naam op geborduurd zij droeg haar kindje met een innerlijke fierheid al had Maria geen kinderkamer voorbereid zij was voor haar Kind één en al gedrevenheid Gods liefde had haar boven alles aangevuurd al had Maria geen kinderkamer voorbereid Jezus naam stond diep in haar hart…