Alle inzendingen over Marietje d'Hane-Scheltema

op deze gejatte tabula rasa vermomd zonnige scrupules de goden in klei inbeelden 1. in de contrawind hagunnan bij De Ander stonden de sterretjes ’t wenen ‘closer’ dan ’t schateren dito data de dato donderdag de derde quam hij voorgelogen wijdbeens als ‘n feit strijdwagens dragen ‘pluie de pleurésie’ pleurde en ’t geurde naar…

nimmer ontmoette ik zo'n groot hart onzelfzuchtig vol met goedheid kleur jij het leven mooier ook van 'n ieder die jij aanraakt onuitputtelijke enthousiasme werkt aanstekelijk de sterren van de hemel schrijvend schijnt de zon speciaal voor jou om het leven te vieren…

Dan slaat Marietje toe, je weet gewoon niet wat je ziet. Wanneer ik later aan haar vraag hoe zij dat heeft geklaard, Dan loeit Marietje Dertien trots, maar kalm en heel bedaard: Ik leg zo'n haas gewoon wat zout zo bovenop z'n staart.…

Verleden week schreef ik een snelsonnet -Jan Menno Willem Scheltema, mijn bron gaf inspiratie als de lentezon- met ingehouden pret op rijm gezet Na-aperij? Jawel, het was makaaks Een vrolijk taaltje: licht-ironisch, snaaks…

vanavond ga ik leuk op stap met Marietje een prima meid niks mis mee alleen laat ik mijn handen thuis dan hoeft ze daar tenminste niet om te vragen…

De moslims zijn nu weer op vrije voeten Die toen hun telefoon werd afgetapt Op deze vreemde boodschap zijn betrapt: "Marietje heeft wel duizend zomersproeten." Wat uiteraard beschouwd werd als de code Voor een terreuraanslag met duizend doden.…

Op vrijdag wordt Marietje twaalf jaar, Een dag die heel het huisgezin zal vieren. Haar ouders zullen dan haar stoel versieren En zij de stoelen van het ouderpaar. Want het wordt ook een feestdag voor hun beiden: Ze mogen immers eindelijk gaan scheiden.…

Marietje, je weet wel, die uit Lommel Op een dag voelde ze ook zo’n bobbel Binnen drie weken was het bekeken Haar bloed was ook goed Maar achteraf, als je keek naar de kleur op haar snoet, Dan had je het kunnen weten! O! Ik mag mijn medicijnen niet vergeten……

Marietje Kuis uit Bartelhiem behaalde voor haar werk een tien doordat zij zich liet inspireren alle vijf te combineren tot dit stuk geschiedenis. ~Mijn God, ik moet een kindje krijgen. Wie de ware vader is? ‘t Zal eeuwig een mysterie blijven~…

het is er nog steeds komt langs op vergeten momenten de onrust het verdriet de verwarring is er nog steeds stiekeme tranen wachten op mijn zware hart maar niemand die het zien mag, of horen een brede glimlach lopend over straat altijd alert om niet te vallen de zorgen die mijn zuurstof stelen me doen verstikken ik ben radeloos…

Yellema Willem Kloos en Egmond van Herendael Martinus Nijhoff en Anneke Brasinga Gerard Graudiaan en Geert van Istendael Willem de Merode, Redbad Fokkema J.J. de Stoppelaar en Henk van der Waal Esther Jansma, Adama van scheltema Theodoor van Rijswijck en Albert Verwey Gerrit Kouwenaar en Anton van der Stok J.C.…

Wat waren ze prachtig, die meiden van toen, Marietje De Schele, die gaf je geen zoen. Voor velen was ze de eerste keus, alleen als we zoenden, beet zij in je neus. Dan Marieke de Groot, die had alles wel, om je aan vast te houden in de carrousel. En Joke van Vliet, die vree toch zo lekker, maar niet te lang, want ze zette de wekker.…

Dit gedicht had ik ingestuurd voor de Selexyz Scheltema Almere Poëzieprijs 2009, die dit jaar als thema had: "Achter mijn rug". Een aantal weken geleden kreeg ik het mooie bericht dat dit gedicht door de jury uitgekozen was als één van de 10 genomineerde gedichten. Er waren 170 inzendingen van volwassenen en 50 van de jeugd.…

Zeg, Anna, denk als oudste er om, dat je op Marietje let. En jij, mijn drukke Janneman, Mijn kleine Spring-in-'t-veld, Grootmoeder is al oud, dus vrind! Maak niet te veel geweld. En trek de poes niet bij de staart, Laat ook Fidel met rust, En denk er om, dat je, als je gaat, Grootmoe bedankt en kust.…

Vanwege de Islam krijgt u geen wijn, Geen worst omwille van de veganisten, Geen sokken uit respect voor de nudisten En geen bonbons uit voorzorg voor uw lijn. Vandaar dat ons bedrijf er maar voor koos U te verblijden met een lege doos.…

schatje weet je wat ik wat ik appen wou ik wou je appen dat ik dat ik iets niet zeggen kan en dan wou ik liefje dat je nou dat jij nou natuurlijk dat je hetzelfde appen zou en dan wou ik als je het ook niet zeggen kan met je zoenen als je dat ook zou willen en dan nou dan kuste ik je kuste jij me overal en dan zou ik nee dan zouden…

(Rika Csardas) (Wijze: Ritka buza, ritka arpa) Aszik vamme werc komcseggic szunne menou rika, rika, laane menou. Evve nochwa tetegec kerd toenoula melos mal legec, mal legec toenoula melos. Em ma proppe, etep proppe Em ma sèzchela melos Tottic nedde crantep emme leckurre segret, danszeg tse kanapee, kanapee toenoutyn…

Hosz pitá Aggou jehosz pitá Dikkesgommelmettuntoet Hosz pitá Tibesz tehosz pitá Di debedde vóron sdoet Segge seffe, worruwáck kurdán Mottu nogwa tvan debáck kurdán Mottu melluk, mottekág gullán El ke óg tente sél lufte dön. Hosz pitá Aggou jehosz pitá Prut tult saggies inpro teszt Hosz pitá Tibesz tehosz pitá Assun fön wattisz gepeszt…

Huil niet, Majorca, Want je vader zal komen en zal je slaan En zijn hand zal rood op je lichaam staan. Hoor je de honden, De honden, Majorca, Heel in de verte blaffen gaan? Hoor je de dronkenmanspraat in de wind? Je dronken vader komt er aan. De weg is te smal en het meer is diep: Hoorde je, hoe hij mijn naam daar riep? ‘Maria…

Rinus deelt vlug de kaarten op en bromt met zijn verhitte kop een lang-versleten lied; de kaarten kleven met de randen aan doorgerookte vissershanden, in spanning, wie er biedt. En achter, als een mistig baken staat zwaar het licht op 't groene laken en ballen, die elkander raken of niet. Een uitgemergeld ambtenaar zit op een krukje bij…

Het sintelschuttingpad is grauw, Is ’t zon, is ’t regen? Ik weet: het bord van Nelle’s tee Ligt halverwege; Voor fietsers is slechts tegenwond, De zwarte stoet, die wegen vindt, Om kwart voor negen. De gloeipeer bungelt aan een touw, Is ’t vandaag, is ’t morgen? Het loon draait in de draaiboor mee: Ik ben geborgen ; En tussen het ratelend…

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…

Draaikolken van dit leven, zuig mij naar de dood. Zie hoe tere bloesem in een vrouwenschoot welken moet door woorden of een valse grijns. Sleep mij naar het einde, vraag mij geen accijns voor goedkoop genoegen. Lach niet om mijn leed, als gij ’t innigst leven zelf met voeten treedt is voor U een wonder…

Ik denk bij de regen slechts aan een paraplu, want ik ben heel simpel, simpeler dan U. Zout is voor mij oorzaak van een bruine huid, want ik leg de dingen erg simpel uit. Ik vind socialisme zonder meer verkeerd, want ik ben nu eenmaal ongecompliceerd. Praat ik over liefde, dan denk ik slechts aan vlees…

In het bleke ochtendgloren Stapelt Dora nachtclubstoelen, Want dat doet ze van tevoren Omdat ze de vloer moet spoelen. Zo maar schrobben is zo zonde; Even doet ze snel de ronde Om vooral de driekwart peuken Voor het knechie in de keuken En de bandjes van sigaren Voor haar nichie te bewaren; En vergetene corsasies Zet ze thuis…

De choei ûmòggûrnsz einnief àndûlûgt Dàn ksij ûtmôje wir indez ûm ánt Kòn tàktû lechûdoe nwûv òrtánstánt Obàfs tàndfànel kárût îszûnklûgt Fànàgt, tisrá áràr bijtsámim mubèth: Ònstòntfàz elf di tgèk kû snèls ònèth…

’k Ben vogelvrij en moet worden gevangen Terwijl ze weten van de hoed en rand Altijd in dienst van volk en vaderland Maar desondanks moet barbertje toch hangen En als een dubbel paspoort geen bezwaar is Waarom mag ik dan geen dubbel salaris…

Goden willen wij zijn - ! Naakt en zuiver, en rein Van zonde en van schijn, En van edele waarde, Verlost van schande en pijn, Schoon van dit slaafs venijn, En zalig - zalig op aarde! Goden willen wij zijn - ! Met een staag brandend brein, Helder als klaar kristallijn…

Lieve, hoort gij hoe het bruist door het loof van de boom onzens levens, En hoe het duizelend blad ruisend bezwijmt om ons heen? Voelt gij de stam, die ons schudt en de takken, die boven ons buigen? - Lieve, geef gij mij de hand - ons laat het leven alleen. Over ons ijlt reeds de schemer, met al zijne nev'lige armen Wist hij het dode verleên…

Toen kwamen dagen van eindloze regen, Van heel diep treurende muziek, die speelde Van de hemel en de dake' en verveelde Mijn groot warm hart, in het zonlicht gedegen. En geen, die niet in 't moedeloze deelde En gedwee mee-weende, en zich niet verlegen Over zichzelf boog, want wie had gekregen Zoveel blij's, dat binnen een vogel kweelde?…