Alle inzendingen over Maurits Puttertje Delft

Ging u ook af en toe naar ’t Mauritshuis om daar verstild ’t Gezicht op Delft te zien? Of keek u naar Het Puttertje misschien? en voelt u zich daar ook wat minder thuis? Wat lastig toch om je aan kunst te laven in een gebouw gesticht met bloed van slaven!…

Carel Fabritius had er in 1654 te Delft oog voor. Hij liet zich dit maal niet inspireren door fraaie stillevens in voorwerpen of humane vormen; maar een 12 cm bontgekleurd distelvinkje of puttertje mocht het hemel- dom van zijn canvas bestormen.…

Puttertje tevreden Met Fabritius en Ook andersom Omgekeerd natuur- lijk meer; vanzelfsprekend 't Puttertje echt heel puur Zonder opsmuk*, echt géén...…

Ga Maurits. Go! Niet naar Tokyo.…

De burgemeester jammerde gebroken: Het is een onderneming van formaat De Markt verbouwen, meer Delfts blauw op straat En hordes mensen die de stad bestoken Met ieder koningsgraf, zei hij lijkwit Dat mijn Delft delft, delft Delft het onderspit…

Het is ergens sneu dat hij het milieu van Maurits Escher heeft gemist.…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

-------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de jarige (6) Maurits en zijn harmonieuze familie!…

hier loopt een blauwe levensader naar jouw bruisende kloppende hart hier vormt zich jouw klei rond naar de kom van je hand recht naar de strakke langgerekte welgevallig naar de sierlijke lieftallige gevoelig naar de knedende welgevormde maar altijd blauw Delfts blauw…

- fragment - o Delft, o Hofpaleis! gij deed mijn boezem gloeien, Toen ik die trappen zag, Waarlangs mijn Vaderland een tranenstroom deed vloeien, Toen Willem daar op lag. Mijn ziel werd gans gevoel; ik moest mijn vingers steken In die doorschoten wand. Ik zag, ik hoorde hem die laatste woorden spreken: Mijn God, Mijn Vaderland!…

Met eerbied hoorde ik op school hun namen: Michiel de Ruyter, Maurits, Coen, Piet Hein, Nu blijken ze een zootje tuig te zijn, Ineens moet ik me voor hun daden schamen. Maar waarom dat gewroet in het verleden? Er zijn nog zo veel schurken in het heden.…

Haags hopje loopt Delfts blauwtje...…

Vreemdeling Kerkgalm Vr. Wie luistren om de vraag eens vreemdelings te horen? K. Oren. Vr. Wie stopt ‘s Lands Voorspraak hier de mond met deze steen? K. Eén. Vr. Mauritius? Wat kon de Landvoogd dus verstoren? K. Toren. Vr. Zo heeft hij om verraad hem ‘t leven afgesneên? K. Neen. Vr. Was ‘t om de vrijheid dan met kracht…

Het boek van Donna Tartt leest als een trein Maar dan een uit de negentiende eeuw Het is een uiterst langgerekte geeuw Lees ik in de recensies vol venijn Men heeft het ook de hemel in geprezen Te zijner tijd kan ik het daar dus lezen…

‘Kom op, we gaan eens naar het Mauritshuis Dat is vernieuwd en prachtig uitgebreid’ ‘Wat heeft het parelmeisje kwaliteit!’ ‘Susanna bij het baden… beetje kuis’ ‘De hele entourage kent slechts pieken’ ‘Moet jij dat stomme vogeltje nou kieken?’…

‘Kom op, we gaan eens naar het Mauritshuis Dat is vernieuwd en prachtig uitgebreid’ ‘Wat heeft het parelmeisje kwaliteit!’ ‘Susanna bij het baden… beetje kuis’ ‘De hele entourage kent slechts pieken’ ‘Moet jij dat stomme vogeltje nou kieken?’…

Of legde Carel Fabritius slechts de kleine schone dingen die wij soms over het hoofd zien en ons toch omringen aan de hand van ‘Het Puttertje’ bloot…

met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag…

Ik schrijf iets over Delft en ben al op de helft. Er woont een Delftenaar. Ziezo. M'n vers is klaar.…

Letter maakt ’t woord ’t Woord maakt spoor Echo van ’t woord Ons hoofd ervandoor Robuuste letter zijdezacht De letter zaaien ‘t Woord oogsten Reden omgebracht Dieper de vondst Dieper wij graven Van kei tot klei tot klei geen klei mag zijn Ik lijk het te snappen De letter kent geen graf.…

De vlek van de pen Gesticht in ‘t zwart Met de leugen in de wind Overtuiging vanuit het hart Schreeuwen zal de leugen Uit de passage van ‘t boek De wind laait op De letters vormen ’t aanzoek Driftig schrijft de pen door Met zwart over het wit De inkt droogt op Met de leugen, geen exit Volgeschreven vol overgave De leugen een souvenir…

het zoete karakter dat ik bespeel, ligt per voorstelling die ik aan je geef, hoe charmant ik kan zijn ligt aan de wind, 't is jij die onveranderbaar bent, waardoor de natuur in mijn hart zomers kent.…

Allermooiste woorden waar te vinden Zal ik ophouden tot woorden mijn ziel aanboren Vlijend zijn de woorden mooi zijn deze niet Diep in de nacht in het schrijvershonk Opzoek naar de allermooiste Om de mooiste te kunnen schrijven…

Krakende hersenen blaffende gedachte inspirerende gedrochten idioten lachen slimmeriken likken de wonden van het ikke gangen vol slangen op tenen trappen de zonde te misleiden sluipende sluitingstijden vluchtende uit dit godvergeten café van ellende.…

Smerige straatstenen, scheidende stoepranden, ’t is met vakwerk gelegd. Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd…

Kus me als de wind maak me nat met je regen voer me, voer me weg weg als, als met regen stromend ’t putje in en laat me vreemd, achter ontmoet me achter op een onbekende kruising bekoor me daar als vriend al is dat misschien niet misschien wel, verdiend leid me naar avontuur waar ’t uur geen toezeggingen doet en waar de stand van…

Het tijdig iets dat bestaat in de waan van tijd die geen enkele vorm schaadt die geen leed maakt om niet mee te gaan de waan een eigentijds iets van warmte en liefde om 't nare te vergeten de waan die alles zo mooi maakt voor even tijdig iets bijna iets zo niets zo niets de waan kon het voor altijd bestaan.…

De harten kloppen onbedwongen Spreek met wat er ligt op de tongen Niemand die hier zwicht Geen terreur die onze vrijheid ten gronde richt Doe wat U wilt Met uw bommen en granaten Maar Europa zult U nimmer raken Uw laffe daden zijn slechts randzaken Wij houden ons bezig met warmte en liefde Wij hebben geen ruimte voor uw haat Wij zijn…

Het Belgisch-Nederlands Oceanflore delft straks naar erts met een diepzeeboor. Hun gespeculeer brengt hopelijk méér dan wat kanonnen en een amfoor.…

Delfts blauw nostalgie in Hollands polder verpakt stralen weer ogen bij het geven van de reep en koester de tinteling.…