Alle inzendingen over Menno

Menno Vloon is hoogvlieger. Menno past veerkracht toe. Vloon weet wat winnen is. Menno weet wat verliezen is. Weet hoe je klimmen leert. Hoe je hard kunt vallen. Zacht moet landen. Vloon is levenskunstenaar. Menno is uitzonderlijk.. Vloon gewoon.…

Menno Wigman Ik ben geen Menno Wigman: wat die met een gedicht kan! Ik weet dat ik bij hem verbleek, maar ik heb vrouw en hypotheek. Volkskrantinterview 18-01-12…

Verleden week schreef ik een snelsonnet -Jan Menno Willem Scheltema, mijn bron gaf inspiratie als de lentezon- met ingehouden pret op rijm gezet Na-aperij? Jawel, het was makaaks Een vrolijk taaltje: licht-ironisch, snaaks…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

.' - Thans, hun huis telt twaalf kindren, Die, tot eer van 't Christendom, Luther eren, Menno volgen, Vroom en deftig, om en om. Toch waar' 't koppigst Lutheraantje Daar een Doopsgezinde geest, Zo meneer zijn oudste broeder Maar een meisje was geweest!…

We zeggen even dag Vandaag en ook gisteren waren momenten, delen van deze eeuw minuten of uren lang met wat waarde heeft voor wie 't waardeerde met voor en achternamen een 06 in je adresboek. Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met…

(voor Menno Wigman) Ineens ben je helemaal weg van de aardbodem verdwenen voorgoed in slaap gevallen de warmte uit alle genen er resteert slechts een leeg hok in de dichterlijke paardestallen. Je wist ons zo schoon met woorden te verblijden je hart zuchtte 'pech!'…

Vandaag, dacht ik, misschien maar geen gedicht. Het leek mij nogal zinloos. Voor heel even. De tijd zou zelf soms niet meer mogen leven. Een uitstel van dit vroege doodsbericht. Dat komt ervan wanneer een dichter sterft. Dan rijmt voor mij de wereld even niet.…

Van waar komt die gedachte die kwelt, verwart, frustreert? Die mijn zorgvuldig geplande en verwachte toekomst de rug toekeert. Mij laat hangen in 't verleden, de blik gericht op toen. Daar had ik het moeten laten! Daar, daar had ik 't moeten doen! De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Sommigen hebben zwart anderen hebben wit sommigen zeggen geel is beter dan rood Maar hoe wordt het na de dood? Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite…

Vandaag is de dag die mij morgen vertelt wat ik gisteren had moeten doen…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…

jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal gaan steun mij in m’n pogen om voor altijd in verbinding met de natuur te blijven en naast jou te willen staan* *geïnspireerd door een naamloos gedicht van Menno…

Vier keer achter elkaar Hetzelfde stapeltje Washandjes recht leggen, Zes keer dezelfde sleutel In het slot alleen maar Om zeker te zijn Dat het klopt voor mij, Voor mij, vandaag, Zoals ik elke dag alles In gedwongen regelmaat Moet doen Om vrede te houden Met mezelf - maar Het verlangen blijft Naar een leven zonder Angst…

Als de stilte ogen heeft, Wie kent dan de kleur Van haar ogen? Wie kan mij vertellen Door welke beelden Zij zich laat vergezellen? Wie kan mij dat vertellen? Wie? Wie? Wie?…

Men legt alles uit in idolaat opschrikkende woorden een tweestrijd los van het concilie binnen het Vaticaan; hulde liberalisatie hangt in het milieu tegen over moorden, vereffenen langs congregatie door een motiverend begaan.…

Het lot dat in hand van de doden slaande verschillen opheft tussen hamer en aambeeld; prognoses die de ziel peilen door te dure broden, nadien het echte leven voedend aangegeven gedeeld.…

Gegeven de wetten die schromelijk nageleefd gooit karakterologisch socialisme de bijl er bij neer, de staat in een staat verlegt nieuwe kansen nagestreefd, het middel op meer plaatsen in gebruik en, de rode marxist in verweer.…

Een uitstralende kracht in de wijkende lucht eens alle rassen zal brengen tot een markante edelsteen; edelmoedig sprookje, een paddestoel en veranderende zucht, de hypothesehelft van een vloek verdwijnt daarin hoog heen.…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Zij hoort zich het scheppen van orde op zaken waar van ik naar haar het fijne niet denk te weten; eigenlijk weet ik mij gesteld de scheppingspreek te kraken, een titelloze pretendent die ongrijpbare lucht laat meten.…

Het leven op zichzelf uit te kunnen dagen schijnt in het reine onder straffeloze zeden; men het gemak ervan neemt zonder lastige vragen, de lijn die op handen gedragen naar dwarse breking gemeden.…

Wat valt te bezien kan men niet resoluut leiden in het kiezen onder daadkracht naar enuntiatief welzijn; ook bezienswaardige zaken kunnen liefde niet verleiden, wat zelf in te vullen vormt het welzijn pas fijn.…

Eens liep ik filosoferend vooruit te kijken in de hoop op een schatkist van achter de regenboog; de proliferatie na het ochtendgloren zou waarde verrijken, toen de regen boog voor zon het hamerstuk voor een betoog.…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…

Herhaaldelijk de grandeur het geluk eerst niet uitlegt te azen op repercussies onder ongenaakbare voorvallen; op een grote dag een brave Hendrik herinneringen opzegt, zonder enige houvast kort na middernacht kaarten gevallen.…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…

Meteen na de ontvangst kijkt zij wild rond door de ruimte tussen ruwe bakstenen in gelijke fragmenten. Bij de buren klinken groetende geluiden in uitgelaten vorm met de jeugdige spiraal zonder dure slotsom langs oprotpremie, geen mishandeling voor ontnuchtering ze weten wil waar dat vandaan komen goed voor mag zijn schijnt mijn bevestiging…

Uit de hemel valt een publieke engel of zoiets als een leidraad voor een andere zwaartekracht; de presentatie van een jonglerende ziel op de fiets zet kracht bij als die bengel na het vallen lacht.…

Chaos binnen stelsels de grond zonder voeten dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de…