Alle inzendingen over Noordzee heimwee

Ik ken de schone verzen die Heinrich Heine over de Noordzee heeft geschreven en ik ben in menige zoute golf woest ondergedoken, in verbeelding talloze kwallen opslurpend. Terwijl de krabben aan mijn tenen hingen, genoot ik van Fish van Marillion, die 'A penny for your love, my dear!…

Bekend is dat god de wereld schiep behalve Nederland, dat deden ze zelf, zonder hun ingrijpen was Holland een zandbank in de Noordzee We polderen zee en meer in tot land bouwen steden op de oude bodem en uit heimwee naar 't verdwenen water graven we in de bodem weer een meer Men fluistert dat door eeuwen spelen met wind, zand en water,…

de wilde Noordzee! Hoezee! de wilde Noordzee, De zee van Nederland!…

Soms overvalt me zomaar ineens een dof gevoel van heimwee. Soms heel eventjes zit ik daar dan stil mee. Een plaatje, een praatje, een geluid een opmerking welke ook, 't maakt niet uit. Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen...…

Ik verlang naar de kleine beentjes, de friemelende teentjes, de kwijlende lipjes, de oogjes net dicht. Ik verlang naar de slapeloze nachten om vervolgens te liggen wachten op het eerste kreuntje, dat je wilde drinken met je oogjes dicht. Ik verlang naar vergane glorie want het komt nooit weerom maar ik verlang naar dat roze wezentje wat…

De Noordzee doet zijn gore golven dreunen En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

we dansten samen op het witte strand blij verlangend naar de nacht een meisje lief uit niemandsland haar handen koud haar lippen zacht met gele bloemen in het haar bespeelde ze de zachte wind zo magisch mooi, een leuk gebaar van jou, voor mij, mijn godenkind de donkere hemel straalde open och, lieve mensen wat een zicht want…

Zij hoort de Noordzee en zijn ruis. Zij leest het landschap rond het huis. Slagveld van spetters op de ruiten.…

Vandaag twee potvissen naar zee gestuurd toch beantwoordt niets de echte vragen was het heimwee of straf raken dieren verdwaald waarom leren we water trappelen SOS Dolfijn signaleert potvisfuiken de Noordzee is een verkeerde afslag maar iedereen verslikt zich wel eens op reis hoe lang kunnen we dit nog vakantie noemen wasmachines…

Het overvalt je zomaar, heimwee naar wat, vraag je me, nou gewoon heimwee naar wat was! Wat was er dan dat je heimwee hebt vroeg je me daarna ik zei gewoon, nou dat? Het overvalt je bij een melodie of bij het zien van wat zag je dan, vroeg je me? Een traan biggelt over m’n wang ‘k weet ‘t niet, gewoon? ik heb heimwee naar dat!…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

De Noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

De noordzee luistert als ik stil ben geduldig hoort zij mijn gedachten aan golven ruisend antwoordt zij troostend dan met haar gefluister de zeespiegel laat mij langzaam gaan.…

Wat ik vind... Mooie stoel aan het water en De Hoogovens Ach ja... het staat er…

Waarom terug naar de kust? Heb ik daar iets te zoeken? Het waait en stormt er nu... En doet zijn best me te plagen. En roept "zout op"! Het blijft me plagen.... in de hoop me te verjagen. Een gevoel van onbehagen. Maar, lief strand, je hebt me al zo lang verwend, het kind werd een vent. En nu kun je niet meer stuk. Jij bent nu eenmaal…

Heimwee naar echt oer eerder.…

Heilige Schriften zijn die waaraan niemand een sylbe verander, Godlijk, naar letter en geest - Goede gedichten zijn zo, zij dan hun bron de Skamander, Jordaan of Noordzee geweest. ---------------------------------------------- uit: Het zichtbaar geheim (1915)…

Als dan de avond dringt de zon goud geel in de Noordzee zinkt zee en land verkleuren in een gouden gloed besef ik, hier te vertoeven dat is goed.…

Hij was al honderdduizend jaar vermist, Maar nu is er dan toch een botje van Een oeroude Neanderthalerman Vanaf de Noordzeebodem opgevist. Men noemt hem Krijn, maar dat heeft men mooi mis, Want ik denk dat het Berends botje is.…

heimwee naar vroeger even weer kind zijn zorgeloos genieten heimwee naar vroeger lange zomers strenge winters bergen sneeuw genieten heimwee naar vroeger lange vakanties dagen zwemmen uren lopen in de bossen genieten heimwee naar vroeger mooie herinnering ik wil geen kind zijn ik ben blij met het heden soms met zorgen maar…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

Nog bij eb kwamen ze samen hooggelegen rondom water zij aan zij met hun gedachten aan verdronken Eijerland hier eens verloren aan de Noordzee die hen meetrok in de ginder om opnieuw daarna geboren als een onderwatervlinder te verdwalen langs het lege dat de zee er had verkregen met de dominee - het scheepsjong goudverdieners en hun zegen…

Het eerste vaatje is aan land verschenen De vaderlandse nieuwe is er weer Gevist uit de Noordzee door deze keer Hoofdzakelijk de Noren en de Denen De nieuwe staten der EU staan in de rij Voor het vinden van het eerste kievitsei…

. --------------------------------------------------- uit: ''s Middags zwem ik in de Noordzee'.…

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

Schuin aflopend, het strand Vlak onder de duinen Ik zit droog, zand Vloedlijn, jutters struinen Langs Noordzee, oplichtend In lichtgroene golven En achter het duingewelf begroet Oranjerood de nacht de zon Omdat het altijd zo moet.…

Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet zo'n pijn.…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…