Alle inzendingen over Omar Khayyám

. -------------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

. ------------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

. ----------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

Voor Omar Khayyam Links van me stond een grote boom en rechts zong luid een nachtegaal: ik viel in slaap en had een droom. Weer wakker wreef ik mijn ogen uit... Rechts van me stond een grote boom daarin zong luid een nachtegaal. Het was heel echt maar leek een droom. En ik viel weer in slaap...…

Omar Khayyam en duizend jaren hebben zijn ragfijn lied gehoord: miljoenen mensen zijn vermoord maar niemand kan mij ooit verklaren Waarom de nachtegaal weer zingt en daarmee dom geweld verdringt ook tijd, die vreemde meester, zwijgt. Knorrende beesten gaan voorbij maar dit gezang blijft diep en blij: een nachtegaal die parels rijgt.…

.' Omar Khayyam…

‘We worden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het beslist niet anders zijn.’ ‘t lijkt erover te gaan dat we niet moeten denken dat ‘t goed is zoveel tijd aan ons ego te schenken dat we gerust kunnen zondigen als we maar bidden gewoon god op onze blote knieën blijven bedanken de aarde blijft wel draaien zolang ik en jij bestaan…

Geluk dat kun je delen Verdriet heb je alleen Geluk gaat nooit vervelen Verdriet is heel gemeen Geluk dat maakt je vrolijk Verdriet doet meer dan pijn Geluk is heel belangrijk Omdat 't verdriet anders niet verdwijnt Misschien heelt tijd niet alle wonden Voor mensen zoals wij Maar er liggen vast vele gelukkige seconden Opzij voor…

. ------------------------------------------------------------------------------- uit: de Rubayat (1911) van de Perzische dichter Omar Khayam…

Gij wordt geboren: het bekommert geen. Gij sterft verloren: het bekommert geen. Het golven van de grote oceaan Breekt niet door 't zinken van een kiezelsteen.…

Wij hebben onze ziel niet laten vangen In 't net van vrees en onderdrukt verlangen. Als rozen bloeiend uit uw welig bloed Kuste ik uw warme lippen en uw wangen.…

De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister: God schiep de mens als leemklomp zonder luister. Hij toefde een ogenblik in dit aards leen, Beet in een vrucht, en dook weer in het duister.…

Uit valse liefde schiet geen lichte straal. Een ashoop is zij, vlammeloos en vaal. De ware liefde kent geen jaar en dag, Geen vroeg en laat, behoeft geen slaap en maal.…

Zijn ziel en adem was doorgeurd van wijn. Hij leunde in zijn verscheurde kaftan tegen De deur der kroeg en stamelde verwegen Van God en wereld en zijn eigen pijn. 'Gunt Gij de mens alleen rampzalig zijn? Waarom wordt 't leven ongevraagd verkregen? Maak ons als 't stof waaraan wij zijn ontstegen! Wees ééns barmhartig en beveel: verdwijn!'…

Verliefd en dronken zijn wij, groot en klein. De kroeg vereent wat hoog is en gemeen. Vorder daarom geen rekenschap van ons, Die allen drinken en bedronken zijn.…

Er werd bij ons een bioscoop gebouwd Waar ‘Lawrence of Arabia’ ging draaien De opening ervan kwam hij verfraaien En daar heb ik hem lijfelijk aanschouwd Een halve eeuw geleden, maar het maakt Dat nu zijn dood mij toch een beetje raakt…

wachtend op wat voor ravage zij zullen aantreffen zijn Wit Helmen onderweg naar daar waar de laatste bom terecht gekomen is ze bestieren de straten, opzoek naar leven onder smeulende resten van een ziekenhuis waarin kinderen lagen, in de hoop leven te kunnen bespeuren, gaan zij onvermoeibaar door met zoeken tranen zijn allang opgedroogd…

Ik sta in het donker om jou in het licht te zien met een glansrijk silhouet van jouw spiegelbeeld omringt met primaire kleuren door de regenboog rollen al snel de eerste tranen tot een regenbui. Met een omvangrijk wolkendek vanuit de horizon is het laatste lichtpuntje als een schitterende ster te voelen door een tinteling van dat sprankje…

Wij gaan en komen en de winst is waar? en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

0 dromend hart, kies u een nieuw vertier in vrouwenwang en purpren eglantier; licht als kwikzilver vlieten onze dagen, de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier. ------------------------------ 'Uit de Rubaijat' (1914)…

De helden rusten in de vervallen herberg -- die de wereld is.…

De Zee van Zijn rees uit de diepste duisternis het hoe blijft steeds een parel die verborgen is Waarom werd zij zo fraai verbeeld: als tijdverdrijf haar rozezacht gelaat en haar cipressenlijf? Welk doel had Hij, de Schilder van nog vóór de Tijden met haar in dit Genotsgewelf, dit aards verblijf? Beheerste ik, Khayyâm, de sterren en…

De fles is leeg, er is geen twijfel aan: hoezeer wij ook bevangen zijn door wanen er is een deel, geen lijfelijk orgaan dat altijd waakt over zijn onderdanen Ik ben klaarwakker, helder als kristal Omar Kayyam moet dit zijn opgevallen: ons leven hier op deze blauwe Bal kan als een kurk van de champagne knallen Laat niet je leven leiden door…