Alle inzendingen over Onbekende

Beste meneertje Groen als gras Koekeloeren en loeren Je kritiek als lege kas Ik zou nooit Met ik beginnen Ooit Poëzie eren en beminnen Op verbeterd worden door woorden Komt als zonnestralen Verhalen En weer dan opnieuw horen Deze echo Haec libertaris Ergo Leids zoals dit Poetica Nascitur Non Fit Dus jij creëert een gedicht…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

u kent mij niet toch wentelt u zichzelf in beklag, weemoed daar maakt u u niet geliefd mee Kampusch-schreeuw, ongehoord.....…

wie het leven mint,moet ook beminnen in het hart van gevoel,in een dwaze roes waartoe,waarom ik laat me alleen maar drijven en wat ik zoek,is mij onbekend de vogelroep lokt teder in de kindsheid van verleden in het geluk van verloren jaren zie daar gaan geliefden hun bestaan blijkt alleen uit oude kinderboeken er was een tijd.. ook ik…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

langzaam sijpelt dagelijkse sleur uit zinnen zonder punt oren in het boek kleuren dieper ondanks zonlicht dat door vale gordijnen naar binnen wil gluren ongeopende vraagstukken liggen her en der in vergeten stapels zij verbloemen inzicht, dat ooit daar was, maar nu verloren is gewaaid vertwijfeling kreeg ruim baan zo koos je…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…

...Lonkende pracht in glorie der Perzische, als een gevangene-eis voor vrijheid In een oogwenk even subliem de prelude, van een nooit gesproken zwoelheid Robijnrood van lippen schittert en zwijgt, vreemd om het onbekende te plaatsen De ziel nieuwsgierig door afstand geneigd, in stijl al begonnen compromis te geven Courtisane met wit geweten…

in enkele woorden iets fraais beschrijven blijkt nog een hele klus... teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

onbekend zet je een stap mijn wereld in een wereld van stil verdriet gebroken een hart ondooit voor jou... niet langer afgesloten niet langer meer alleen onbekend laat ik je binnen en vraag je leer me kennen als geen één...…

Toen ik je zag voor ’t eerst sinds tijden Op die plek waar ik al zo lang niet meer was Een naar gevoel dat ik had weggestopt -of dat althans probeerde- Besefte ik ineens hoe mooi je was Hoe gracieus je bewegingen Hoe zacht je gezicht en Hoe bekoorlijk je vormen Nog nooit gedacht Dacht ik op dat moment terwijl dat Eigenlijk niet kon of…

Heel dichtbij Zo onbekend Ik kan je haast voelen God ja, ik wil je voelen Op me Aan me Tegen me In me Praat met me Vertel het me Wie ben jij? Onbekende zo dichtbij Wat voel je? Wat denk je? Zeg maar niets Wees maar stil Voor altijd hier Bij mij…

mijn hart is leeg als een verlaten steegje de weg ernaar is niet te vinden niemand kan het vullen alleen jou liefde jou vriendschap... maar je kent me niet langer ik word een vreemde voor jou en jij voor mij...…

ik weet wie je bent toch ken ik je niet jouw leven is daar niet hier waar het hoort te zijn ik blijf op je wachten je snapt niet waarom? je kwam in mijn hart sloot de deur en deed hem nooit meer open…

Wegen die ik niet ken Ik zal ze ooit inrijden Want het onverwachtse Dat kan men toch niet mijden…

verzanden in alleen maar willekeurigheid bewerken het onbekende succesvol steentjes in een overvolle waterput gooien een steenworp ver van moralen, handig in het leven verdeeld het onbekende levensparcours plaatjes bekijken en genoegen nemen…

Zij dwaalde met haar ogen af om niets te missen van het onbekende waar oplossingen liggen verscholen in het antwoord.…

Regen en wind geselen de ruiten het is een explosie van frustraties het klein zijn uitgemorst zoveel jaren voorbij gedreven door uitroeptekens mijn blik kijkt voor wat er komen gaat het onbekende trekt aan alles lijkt uit mijn lichaam verdreven zelfs de wind spreekt zijn eigen taal ik blijf mij er tegen verzetten net zolang totdat…

Ik heb een beperking, Maar voel me niet beperkt. Het enige wat ik nodig heb is maar één ding. Pillen die zorgen ervoor dat alles werkt. Ik noem die pillen mijn gaspedaal. Of mijn batterijen, dan snappen mensen wat ik bedoel. Nou ja niet allemaal. Maar wel een heleboel. Eén ding vraag ik me al af een hele tijd. Waarom worden mensen die een…

Overspannen door het kloosterritme, de koude koffie na de Completen, die in thermosflessen op een wagen in de refter stonden, het wegduiken in de onderaardse bibliotheek en het vergaren van talloze boeken over parapsychologie, mystiek en heiligen. Wrange koffie, want suiker loste er niet meer in op. Ik tilde honderden boeken naar het dormitorium…

Jij bent onbekend Is er iets groters dan de aarde? Weet jij waarom Ik er ben Weet jij van waarde? De natuur is niet bedacht De keien zijn er gewoon Ben jij toch ergens iemand anders zoon? Waar gaat dit pad naar toe? Ik schreeuw Schreeuw jij mee?…

Zoveel stukjes onbekendheid nog te gaan. Maar wie, o wie, kent mij nu echt.. -…

slalommend om slakken zijn de jongen uitgevlogen weg van onder moeders vleugels naar bestemming onbekend rood kleurt de avondzon waarin gemis langzaam de boventoon voert dit is mijn zomer niet…

Ik heb u nooit gezien, ik ken u niet, Uwe ogen noch de ovaal van uw gelaat; Maar nu gij raaklings langs mijn leven gaat Wekt gij, waarom?, een onvermoed verdriet. Zij die 'k met de uitverkoren namen noem Stond naast u, toen een doodvermoeide vrouw, En uit de plooien van haar kleed van rouw Hing haar hand neer als een verlepte bloem.…

Een onbekende valt, en in zijn val valt hij -- mijn leven binnen.…

onbekend nog voor mij alles nog te ontdekken en toch mist het al onbekend bemind de mist trekt op onbekende... zie jij hetzelfde?…

Een ontmoeting Zomaar Ergens Verrassend Heerlijk Een ontmoeting Iemand Onbekend Glimlacht Verleidelijk Een ontmoeting Sprankelend Opwindend Intens Warm Een ontmoeting Iemand Vindt Jou Geweldig...…

Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. Ik dank de sterren en de maan dat iedereen die komt en gaat de diepste sporen achterlaat, behalve jij, dat jij mijn deuren, dicht of open, steeds voorbijgelopen bent. Het is maar goed dat je me niet herkent. Kussen onder straatlantaarns en samen dwalen door de regen, wéér verliefd zijn, wéér verliezen…