Alle inzendingen over Onbenullig

Beren brullen, mensen zijn vaak onbenullen. Wij mensen leren niets van de dieren, wij mensen moorden al eeuwen, nog steeds met plezier de stieren. Mensen vermoorden mensen, ook al eeuwen. Als u in een God gelooft vraag u dan in ernst af waarom God deze wereld aan ons, de mensen gaf.…

Het kleine telt de subtiele geur van rozen of de net gebade baby, die kop koffie bij de haard kleine dingen vol van liefde in een wereld vol geweld zijn zo schijnbaar onbenullig maar toch steeds het meeste waard.…

"overvallen door de stilte en omringd door het geluid, zag ik de onbenulligheid van de strepen op het parket, en ik besloot te blijven, omdat de stilte mij vertelde dat de angst ook onbenullig is"…

Ik heb iets verloren Op dit grote strand Zit al uren te kijken Of ik het vinden kan Een onbenullig dingetje Onvindbaar in dit zand Maar mijn ogen blijven kijken Ze worden hier zo rustig van…

Dit woord mag nietig of onbenullig aandoen maar is de wortel van haat afgunst onverdraagzaamheid verborgen wrijvingen tenslotte het wereldkrakeel verschijnt eens de ruime geest?…

Ook Huybregts schuift nu aan bij onbenullen: heeft het soms iets te doen met zakkenvullen?…

Horen Spaanse schetsen Roken Amerikaanse sigaretten Hollandse biertjes lessen Onbenullig kletsen Verlangen naar langer Terwijl staren naar sterren Gevoel van geluk Melancholie tegelijk Onderuitgezakt in tuinstoel De koning te rijk…

`k Ben helemaal niet goed in sport, want kom aan adem steeds te kort, was er maar sport in heel hard boeren of over `t weer te ouwehoeren en over politiek te lullen met and`re aardse onbenullen, dan had ik prijs, al ben ik oud en kreeg beslist olympisch goud.…

een gekooide kamerplant ben ik geworden het leven kabbelt traagzaam aan me voorbij als goudvissen in de kom op de kast die eindeloze cirkels zwemmen, sierlijk en onbenullig zingen ze hun mantra maar luchtbellen zeggen niets de zon schijnt nooit in deze troosteloze kamer op het noorden waar ik stof vergaar een verworpeling opgesloten…

de zon komt op en vlamt oranjerood wordt groot in alle opzichten de Duitse windmolens knipperen onbenullig rood met hun toplichten donkere syndromen ritselige dromen komen in nood verliezen inzichten sterven dood morgenrood een onbeschreven blad stilte, alleen een eekhoorn, egeltje dat ritselt in het blad…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

ik heb alles uitgeplozen weggedaan in dozen wat niet van waarde was zaken waar ik ooit om heb gegeven die deel uit maakten van mijn leven zij bleken enkel franje versierselen van een andere tijd gekocht uit onbenulligheid ik kijk nu om me heen en nee ben niet alleen jij bent bij mij gebleven storm en rotsen getrotseerd de zuivere…

onbenulligheden zonder bedenkingen in de sloot lozen van vandaag.. nochtans drukt morgen nog wat zwaar wat zoveel betekent.. uitkijken voor gevaar! we doen voorzichtig aan, samen dobberen, jij en ik.. dicht bij elkaar morgen weer?…

De sporen van de zolen staan gegrift in zijn hoofd en hart want zoveel onbenulligheid wordt natuurlijk wel afgestraft! En zo zei hij: het is nu klaar je mag trappen, alsook slaan maar ik laat dus echt niet toe dat je op mijn hart gaat staan: Dus adieu!…

zij geeneens Een kleur, die ik wel krijg, als ik bedenk dat zelfs niet meer Gesproken kan worden over het goede en het kwade, neen, geen enkele keer, leg ik mij neer, bij het absurde idee, niet meer te spreken over zwarte Piet, Tenslotte is die niet ondersteboven, van het geheel terwijl er veel teveel ophef wordt gemaakt van onbenulligheden…

geen winkelstraten, drukte blijft daar in het midden, tevreden zijn de mensen.. gebleven ja zij begroeten elkaar, vertellen hun belevingen met Brabantse tongval en vernipsen zo hun tijd bij de Gouden Leeuw met haar vertrouwde klanten zo streekgebonden, zo grenzeloos wijd deelt men een gemeenschappelijk gebruik van kostbare eenvoud aan onbenulligheden…

het doek hangt erbij of het zo vallen gaat bekroning op al het werk dat bij leven verzet zo onbenullig en futiel bloemen met één oor voor detail, zelfs de bijen lijken wat weg te zoemen in die eindeloze zomer toen er nog zoveel verf het is of de man zijn strohoed zijn dood is ontvlucht samen met die oliedikke lucht een reis doorheen…

Het waren van die onbenulligheden elke dag het zat me weer eens niet mee ik walgend van geweld besloot te gaan een laatste blik op de canapé en het boek voor twee jij draait met de sleutel het slot knarst een slag verderom ik hol zonder achterom te kijken blootvoets in de aarde ik liefde en vrede ik voel de…

Geen tijd meer voor onbenulligheden. Geen aandacht voor domme tegenstrijd. Voor nieuws over onenigheid. Voor reclame, die ons wil verleiden. Kijk, de kastanjes zijn al bijna klaar. De eerste vogels trekken naar het Zuiden. De zon schijnt tegen de verwachting in, terwijl ons regen was beloofd. Tijd is ineens weer tijd.…

Sorry? 'k Heb je even Niet begrepen ´k Heb je heel Even niet gevolgd Bedoel je soms... OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

De wind waait letters maakt gedachten vergankelijk doorblaast het zijn geeft zicht op zinnen De wind draait en stoot talloze woorden in het luchtledige geeft geschut aan 'n gesprek Met alle winden meewaaien maakt woorden onbenullig laat zijn niet gezegd worden zodat windstilte volgt Wanneer aanzwellende windvlagen konden spreken…

Wat zegt hij nu Wat is er aan de hand Het was maar iets kleins Onbenulligs zei de huisdokter. In alle staten Heb ik de kliniek verlaten Tranen langs mijn wangen Niemand om ze op te vangen In gedachten zag ik mij sterven Wat met de kinderen Wat met mijn partner Wat met mij?…

om een of andere reden die zo op het oog nogal onbenullig lijkt tel ik de tegels van de stoep voordat de grond onder mijn voeten bezwijkt ik wijk van diepgezonken wegen mijd ingesleten, rechte paden stap door het oog van de naald wuif takken weg, blijf doorwaden met spinrag in het bezwete gelaat met licht tussen gebladerte als respijt…

Wat zegt hij nu Wat is er aan de hand Het was maar iets kleins Onbenulligs zei de huisdokter. In alle staten Heb ik de kliniek verlaten Tranen langs mijn wangen Niemand om ze op te vangen In gedachten zag ik mij sterven Wat met mijn partner Wat met mijn familie Wat met mij?…

Je moet daar ook van bevrijd worden Maar je hebt nog uw geest Die nooit vrij zal zijn, want we lopen te piekeren Altijd opnieuw, voor onbenulligheden. Laat de toekomst vrijheid schenken. Dat is de droom van velen onder ons, Maar…vrijheid is onbestaand.…

Ze wuiven en schuiven de wind naar elkaar door - net een lispelkerkkoor - terwijl beneden de geurige gebeden van zoete kamille mij optillen naar oorden die met woorden niet te beschrijven zijn, zo bovenmatig rein van onbenulligheden, van overbodigheden.…

Hoe zouden we met elkaar praten als ik wist als jij wist dat je d’er morgen niet meer zou zijn, zouden we dan nog redekavelen over lulligheden onbenulligheden onder een profetisch floers van afscheid? In welke sfeer zouden we vertoeven jij en ik met jou reeds in het handbereik van de dood?…

blikken proef ik de altijd durende strijd in het spanningsveld der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer info vist uit de tent gelokt met nog een grote schep erop pareer jij gebakken lucht dat enkel onbenulligheden…

met rubber omrand en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand dat de steunende sprieten achterwaarts waaien zoals bekend ontbreekt nimmer het ventiel vroeger opgebouwd uit een staaf met slangetje het verstoort enigszins de schoonheid van het wiel maar blijft door zijn omvang in een onbenullig…

Het komt nu aan op kracht en strategie en optimisme: Sylke is een dover van pover: zelfs haar lege glas stroomt over, zij ziet potentie en jouw energie Bedenk je dus: al ben je nog zo’n kneus, futiel, onwaardig, nietig, onbenullig, bescheiden, weinigzeggend, luttel, lullig, laat haar je coachen en je wordt een reus Aan judoën vond Haverkorn…