Alle inzendingen over Ongemak ziekte trauma

Maar het is geen klap, gevolgd door een trauma. Eerder een lange lijn van ongemak geweven door de dagen. Het is een ketting die niet breekt bij één zonnestraal. Zo diep ingesleten dat het afdoen een lege afdruk achterlaat op een onwennig bleke huid. Dus soms is het hoekige, het abrupte, een troostrijker antwoord.…

Een nietig mens moet niet verlangen naar ziekte en ongemak er valt wel eens een koude vogel naar binnen die ik ruimen moet, hoewel op advies van mijn dokter de gordijnen gesloten blijven - ik wil natuur voelen te Camperduin, een sigaret doven in de branding geen diepe gedachten over het sterven, in de gang van alledag zit al…

op een dag na plaatselijk ongemak is er een gesprek met een tafel er tussen in een kamer met licht, hout en veel ruimte het licht wordt dof, grijs en verstilt de ruimte beklemmend wit vriendelijke afstand met heldere zakelijkheid niets is meer zeker het lijden wordt zichtbaar en fysiek…

Ter Apel is geen plaats om te herstellen voor mensen die gevlucht zijn voor de strijd, hun land en zelfs hun kinderen soms kwijt, hoe kun je dan een mens nog erger kwellen? Ons kabinet ontneemt de vluchteling het uitzicht op gezinshereniging.…

De lach is verzand. Tranen die zijn verborgen. Haar geest vol zorgen.…

Rottende stukjes jeugd, verlangen en trauma: mijn eigen mestvaalt.…

Daar zijn we Heel erg goed in, Weet je - verdomd Goed - in het Verbergen van Alles wat ons Kwetsbaar zou Kunnen maken In het oog Van de ander - In plaats van Onze ongemakkelijke Waarheden een keer Aan de kaak te stellen, Kiezen we liever voor De gemakkelijke leugen - Geeft minder gedoe - En gaan we onze Ongemakkelijke…

Trauma kan verdrietig blijven. Uitzichtloos worden. Het einde zijn. Ons overlevingsbrein waakt. Over herhaling van zetten. Tegen nieuwe pijn. Wie trauma ervaart lijdt. Het is onbegrepen liefde, die over onze liefde waakt. Liefde maakt scherven heel. Liefde maakt ons bewust. Liefde wanhoopt nooit.…

Ik denk aan U o mergelende dronkaards die uw lach te vroeg verleerd hebt en wier vlees, door ziekt' of ander ongemak, verteert tot gij uw ‘Nooit meer’ nooit meer zweert.…

Wat kan het leven moeilijk zijn Door ernstige ziekte en tegenslag Zodat je niet veel meer vermag Wegens ongemak, verdriet en pijn. Ondanks alle leed dat er bestaat Kan men zinvol in het leven staan En in alle vertrouwen verdergaan Wanneer men zich op God verlaat.…

Toen ik vanmorgen in de spiegel keek en een kop zag die niet meer op mij leek in mijn rug de pijn van mijn graat gleed mij onderin verlamde, naar voren trok zodat zelfs mijn onderbuik meedeed mijn knieen in luid protest kraakten bij het hurken op de plee ik mijn vuist balde waardoor mijn knokkels ontploften mijn armen niet omhoog wilden mijn…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

jij spreekt al zolang blijft de oude al zwijg ik vaker in de herfst vlucht weg voor mezelf om te genezen de herfst verkleurd mijn voeten, handen, mond en ogen ik zal dit seizoen weer overleven ink letters als een gebed op het ongemak van ziekte soms zwak, na al dat tobben kom ik steeds weer bij jou ik hang aan ’t oude of het nu gaat…

Omgeven door zalige warmte Genietend in een veilig cocon Hoor je gedempte geluiden Buiten die zachte, vochtige bron Ineens is er gestage druk Verharden zich de weke wanden Langzaam word je weggeleid Van wat jou lang zo teder omspande Een ruimte die te nauw is Perst je lichaam pijnlijk samen Weg is het ontspannen gevoel Waar angst en schrik…

Verhard en ondoordringbaar is mijn chitine. Barricades te hoog om te veroveren. Mijn hart, verborgen achter een wand van gekwetste dagen. Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

Monsterachtig pikdonker in een uur bereikt chaos van het zaad bijeen geraapt klassieke resten van een doorwoelde aarde daar waar alleen nog gedachten zweven tussen kosmos en universum eeuwige honger gaapt hangend aan de melkweg welke zin heeft dit alles is het muziek wat ik hoor of stemmen van mijn eigen grond waar het zaad begraven ligt…

Dat veroorzaakte een Nationaal Trauma. Jack Taylor had een penalty gegeven: Een pure schwalbe van Bernd Hölzenbein. Paul Breitner schoot de bal “ins Tor hinein”, Het werd ook niet de save van Jongbloeds leven. De basis voor Het Trauma legde Jack, Daarna was aan gespreksstof nooit gebrek.…

Maar Duitsland werd toen wereldkampioen, Het trauma van destijds wordt niet nóg groter. 'Gelukkig' misten we de eindstrijd net, Ron Vlaar en Wesley hebben ons 'gered'.…

Een jongen met een trauma voor zijn leven, Een jongen die hysterisch is van angst, Panisch en radeloos, bang - banger – bangst, Het beeld van deze jongen blijft maar kleven. Een weerloos kind is hier zijn moeder kwijt, Ik denk niet dat dat beeld voorlopig slijt.…

Ook ik een militaire parade Maar dan op drie maart en Middenin de nacht Feest is het en er zijn veel Bekenden op de been Machtsvertoon, marcherende Soldaten Hoe laag komen de vliegtuigen Over, hoe feestelijk is de stemming Maar dán, een vliegende doodskist Komt gierend op ons af, we Rennen voor ons leven, de school Staat in brand…

Die ijskoude hand hield de luchtweg in zijn greep door zout water overmand lag ze laveloos op de valreep Geketend door de zwaartekracht Het onvermogen tot bewegen Brand als het hellevuur van de hogere macht Vormt littekens voor het leven Zie daar, voor het oog zo klein de resultaten van het rouwproces Gewist in het uur van de maneschijn…

Het zenuwstelsel van de rooibok Een Afrikaanse soort gazelle Brengt hem in zogeheten prooi- shock Indien belaagd door supersnelle Predators; panters die graag roven Impala's lijken te bevriezen Barmhartig dit totaal verdoven Pijn doet het dan niet te verliezen Het DIER lijkt dood, maar komt tot leven Gaat ademhalen, staan, schudt schrikken…

alweer verkouden meer bacillen in de lucht dan centen op zak…

De trein stopt met een schok in open veld - Een terrorist stormt binnen met een wapen. Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

hij stelt ze op de proef kom, zegt hij tegen de visite laten we samen genieten van de stille stilte zoiets geks hebben ze nog nooit gedaan in wezen willen ze wel naar huis…

Des te leger mijn afstandbediening is druk ik vinniger…

Houdt u veel van ongemakken, Moet voor het reizen de trein eens pakken, Die ongemakken zijn wel gratis hoor. Hopelijk bent u van het soort, Dat zelf wel goed spoort.…

Er zal geen ziekte en verdriet meer zijn Alleen maar vreugde en dankbaarheid Volop blijdschap en heerlijkheid Vrij van zorgen, ongemakken en pijn. We zullen daar zingen tot Gods eer Wellicht met alle engelen te saam Loven en prijzen Zijn grote naam Halleluja, geprezen zij onze Heer.…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…