Alle inzendingen over Onheil

Een waarzegster uit het friese Bolsward zei me eens:"Het gaat nu wel erg hard, het ene onheil is nog niet van de baan of het volgende kondigt zich alweer aan, nog even en ik schilder mijn hele bol zwart."…

verkeerslawaai nadert opnieuw het razend monument op 't harteloze kruispunt van onheilspellend leven tussen de stille bloemen zoekt zij beschroomd naast zoveel groter leed haar plek voor niet vergoten tranen…

een wat donker bruin vermoeden waait het blad van de kastanje ritselend haar aan dat de zomer allengs stilt en zich onontkoombaar in de herfst moet laten gaan…

Langs de kant van de weg, liggen bloemen, staan kaarsjes en liggen knuffels, bij de paal die hen het leven kostte, langs de kant in het gras, bliezen zij hun laatste adem uit en iedere keer als we de onheilsplek passeren, voelen we weer mee, met hen die achterbleven, want langs de kant van de weg, verdorren weliswaar de bloemen,…

Het gedonder van de hoeven Van hun vale paarden davert Door mijn oude boerenwoonstêe. Keihard knallen grove vloeken: 't Onweer van het volk der boeven. Door 't gordijn zie ik hun muilen 't Wrede grijnzen van hun kaken 't Grijpen van hun zwarte klauwen In de manen van hun rijdier Die zich kronkelen als zeewier Om het glinsteren van hun…

Stuiterend baal ik vanuit onheil geboren geef de moed op verkramping blijft uit duizelingwekkend gulzig plant het zich voort in vrijgevigheid voortgestuwd ten prooi aan de tijd bevooroordeeld vernederd nagalm is te horen kom terug uit je spelonk schud de schuld van je af.…

De Iron Dome daar kunnen wij van dromen Wij zitten toch gezellig bij de haard En noemen ´t liefst geen man laat staan een paard We zien wel wat er op ons pad gaat komen Zo sukkelen we totally tevree In slaap zelfs bij bad news op de TV…

Onrustig aanwezig In het benauwde klam De gevlogen mus wist Een verbrande vlinderpop Een kromgetrokken rups Krijgt geen vleugels Geen kleur geen leven Pijn geweld angst Marcheren meedogenloos door Onrustig voelbaar Scherpe ongemakkelijke vibraties Een mens kent zijn machtslust niet.…

Op een maandagavond in mei leek er niets aan de hand. Er is storm aan zee maar ook hoge golven bij de haven van Scheveningen. Het schuim is bizar veel, dat is er lange tijd niet in die mate gezien. Surfers en kitesurfers bedwingen de prachtige hoge golven. Het is altijd een mooi schouwspel, als je ze ziet manoeuvreren op de enorm…

De dames roken onheil, Oh oh wat een pech.…

uit het hemelruim verstarring verlamd door angst eeuwige stilte onheil is het zwarte gat misschien trekt de zee terug…

De wind vraagt het leven en de ogen zwijgen als de regen niet meer verandert in het onheil dat elke droom vernietigt die niet in nieuwe woorden wil veranderen…

Ik heb het vogelgriepvaccin gekregen Dat ik besteld had voor mijn hobbyhaan En daar heb ik mijn voordeel mee gedaan Al staat het vast veel dierenvrienden tegen: Ik heb mijn eigen onheil afgewend, Want ik heb mij er zelf mee ingeënt.…

De hautaine Franse misantroop die stil uit het peloton wegsloop voer weg op een jacht dat hem onheil bracht. Tankte hij soms nog gevaarlijke dope ?…

God had ergens onheil geroken de slang had Eva aangestoken pluk toch van die boom- toen zat zij vol schroom achter een vijgenblad verdoken.…

Zie hem kuieren En luieren, Zie hem ongegeneerd gapen En slapen, Onheil kruist mijn pad, geheid!…

Bang voor onheil en gevaar, Voor iets onbepaalds en raar En je neemt een beklemdheid waar. Maar het bangst Ben ik voor ongefundeerde angst.…

De lieden die het onheil onderzoeken Dat ik heb aangericht met mijn sigaar Ontdekken telkens weer een nieuw gevaar, Want wat doen zij mij ditmaal uit de doeken? Meeroken is ook heel erg ongezond Voor mijn konijn, mijn poesje en mijn hond.…

Dat ze hem in de Notre Dame zó knijpen Voor onheil dat misschien wordt aangericht Dat men het dragen van een helm verplicht, Dat kan ik godsonmogelijk begrijpen. Want eeuwenlang is het erin gepompt Dat alle zegen toch van boven komt.…

we ijlden uit de dreigend stille duinen We hebben het onheil niet afgewacht; zoek ’t gevaar niet ga ik rondbazuinen 26-3-2018 Ton Rijkers…

En straks moet hij nog veel meer troepen zenden Om ook voor hen het onheil af te wenden.…

Deze beesten zijn funest en voor het evenwicht tot onheil strekkend. Waarschijnlijk interesseert dit u geen reet. Het spijt me, dat ik echt niks beters weet.…

Aldus de lui die onheil profeteren. Geen kapjes meer? Dat lijkt me geen bezwaar: de muilkorf is nog volop leverbaar.…

Zij staat over de kom gebogen, beslag tot aan haar ellebogen. De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

hielden noordoost aan zoals onze ouders en ontelbaar anderen vorig jaar We kenden de dreiging waar het einde loerde en ontweken het gevaar In de weidsheid van de horizon was alleen de blauwe lucht Niets dat bewoog riep of snaterde alleen wij op de vlucht Langzaam verschoof de aarde onder ons van noordoost naar zuidwest Voor onheil…

een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood van nieuwe dromen Nooit meer huilen om de kinderen Nooit meer breken in de stam Samen onheil…

Zo’n dag rond draaiende dromen. Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.…

Zo handig in hun alledaagse praten rusten zij aan zij, een rij van jonge huid en zachte haren in die al te hete zon. Duingras kietelt hun benen en hoog klinkt de pas bedachte lach die meeuwen steeds verschrikt doet overkomen. Van kop tot teen onaangeraakt liggen zij, met allemaal dezelfde stem dezelfde moeder te bespreken. Wat ze zoal…

de suggestie dat de paraplu ons zal beschermen tegen onheil dient als larie te worden terug verwezen naar het rijk der fabelen hooguit zal het wat soelaas bieden aan hen die onverwachts worden geconfronteerd met uit lucht vallende regendruppels maar voor de rest heeft het helaas voor hen die er meer van hadden verwacht weinig eerwaarde…

Het huidig onheilsnieuws is ongekend… Ik moét op zoek naar wat mij hopen doet: de merel die trouw op haar nestje broedt, het veulen dat aan hoge beentjes went. Is ’t waar? Trekt focus meer van ‘t zelfde aan? Dan geef ik zo wat kleur aan mijn bestaan.…