Alle inzendingen over Ouddorp aan Zee

Meer dan dertig jaar geleden trof ik jou in Ouddorp aan Zee je liefdevolle glimlach was als de zegen van een toverfee heden herinner ik mij jou als een ware beminde ook al gingen we nooit bloot maar in bikini en zwemslip verder niet die tongzoen op het strand ben ik nooit vergeten terwijl je zei dat je verloofde in een Arabisch land…

Weer zie ik haar op het strand bij Ouddorp-aan-Zee verschijnen en ze wuift me naar haar toe, terwijl ik zie hoe ze poedelnaakt in de golven staat en hoe haar borsten deinen als de golven van de zee, en ik voorgoed in haar verdwijn als een Vis.…

We waren twee weken tezamen in een huisje op een camping in Ouddorp-aan-Zee, waar we de kinderen vermaakten met liedjes en Bijbelverhalen, waar ik stiekem meesnoepte van je lach naar de kinderen en waar jij sokken breidde, terwijl de drie heren bier en wijn dronken, zich volop beschonken de drie maakten een stoelenbouwwerk, wat zij…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest? Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het…

in de winter zoek ik ze weer op het briesje, de zee en de duinentop…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…

Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

adem van de zee streelde het lichaam en de ziel je gaf je over met ontroering de euforie van geluksvervoering heelde door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdween de grens die ik verzon in eindeloosheid wenkte stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven daar aan de zee vloeide liefde tomeloos in een…

Ik rijd op mijn fiets langs het Ouddorpse strand en ga op bezoek bij Goereese nichten. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten.…

Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn.…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de…

Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen... - Waarom uw avondlijke vreê bevuild met slijk van derf verleden, o Geheugen? Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken... - Waarom, waarom uw beeltenis…

'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen; 'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen, en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend. o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen, u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd: uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…

Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken Ja..., zwemmend Ik zit met mijn rug gekeerd Zie in mijn spiegel de zee ..heb hem even niet nodig..…

En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover de trage bomen en de adem van de lucht. De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen… Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat. - o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen, ’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…

Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren. Al de beezmen zijn te veel om de grond te keren.…

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt, waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen; o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen: ik ben van zee en lucht…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

hoog opvliegend zand verontrusten mensen op de dijk wolken zweven snel voorbij de wind zingt een droevig lied “waarom geen respect” versta ik in haar woorden de middag kleurt van blauw naar zwart water klotst nu op het strand maar het komt niet allemaal van zee… de wind start volop met huilen haar weeën ze kan ze niet meer…

De tijd is als de kille en dorre zee, die zwoegt noch krijt. Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen op eenzaam deze grote sterre, die ze bijt.…

De lange strip Doorheen de chaos en alle zoetigheden Zie je de waarheid op ieders lip De waarheid van het licht en kwaad op het verleden Man vrouw jong en oud willen niks anders dan alle miserie vergeten Lachen zonder lach en huilen zonder traan Het leven leeft hier maar het voelt verlaten aan Iedereen heeft wel wat geklaag En heeft hier…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Wie krijgt haar boer en vindt de boer zijn vrouw Zal Linda ooit nog in maat 40 passen Gaat Paay nu zelf ook iemand onder plassen En wat moet Jinek verder zonder Pauw Is Rokjesdag al officieel begonnen En heeft Humberto echt iets met Dionne?…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante sterre der zee…