Alle inzendingen over Oude foto's

Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's. Soms denk ik in de met graffiti vervuilde schuilhoeken van het oude station nog Herman te zien staan, die 'Saterday Night' zingt en die glimlacht bij mijn euro in zijn hoed.…

Vandaag wandel ik in gedachten terug naar het oude huis bij de rivier waar mijn man en ik lang woonden hoe was het daar toen mijn man nog leefde en de kleinkinderen kwamen logeren om in de boomgaard te spelen de oude dag die valt mij zwaar vaak leef ik in gedachten daar niet langer hier de oude foto's in de kast laat ik via het beeldscherm…

Het is donker Ik zit alleen op de grond Luister mijn voicemail nog eens af Bekijk wat oude foto's en vraag: Waar is de liefde nu?…

Nu waart de nagedachtenis rond om oude foto's, lege spiegels, gevangen in bundels oud, gebroken licht. De tijd keert licht in schaduw om, de kleurenbeelden trekken krom, herleven kort, maar sterven dan voorgoed in de hoge hoed van de herinnering.…

het mij even te machtig En vrienden uit verleden tijd we lachten om de oude foto's die ik had meegebracht, toch bang voor als er gaten zouden vallen als herinneringen pijnlijk werden Soms was daar toch die schrille stem als een moment weer werd herkend een kind van vier (nu al een vrouw), dat op de schouders van haar vader op Koninginnedag…

verdiep me in oude foto’s generatie van m’n grootouders met m’n geest in spagaat overbrug ik heden en verleden geboorte en sterven meegesleept als in ‘n film voel ik de vergankelijkheid en de snelheid van de tijd voel de pijn van weemoed omdat ze er niet meer zijn hun verwondering bewaard gestold in de tijd lees verwachting…

vervaagt, als oude foto’s geelt zacht uit antiek gekarteld sepia weg wat blijft is goddank selectief geheugen moois wordt onschatbaar mooier een milde lach breekt oude gezichten open zodat herinnering zich ten langen leste plooit in vouwtjes bij doorweten ogen…

Door het album bladerend stoppend af en toe, mijmer ik dat lang geleden, heel lang ik weet niet hoe, ik foto’s maakte van de wereld, zoals die toen in mijn bestaan, bezig was om te veranderen, langzaam, heel langzaamaan. De foto’s het eerst erin geplakt hebben de tand des tijds niet heel doorstaan, de hoekjes krullen hier en daar, en je…

Ik slik en glimlach bij de foto's van vaders en kleine kinderen verbonden door het leven. Ik slik en huil bij de foto's van mijn vader en ik, zijn grote kind gescheiden door de dood.…

De mooiste foto's nam ik niet: het aankleden – het onderweg zijn.…

Mijn foto's van haar aanwezigheid: de afwas, het beslapen bed.…

linten in je krullend haar die vrolijk dansen op het ritme van je voeten springend in het tiende jaar linten in je glanzend haar die vrolijk dansen zwevend op roze spitzen vloeien vormen in elkaar linten in je golvend haar die vrolijk dansen in de spiegel van zijn ogen vandaag wordt je een paar linten in je grijzend haar zou jij die…

daar was ik en zat ik of stond ik of sliep ik en at ik of keek ik of zwaaide ik en hield ik .. en lachte ik of huilde maar waar ?…

Vier foto's, een man en een vrouw, samen bij een paalhoofd op een zonovergoten strand. Ze staan daar, zij houden van elkaar, lopen daar, genietend, hand in hand. Eén van hen is de lucht, de ander is het water. Vier prachtige foto's, van een man en een vrouw.…

Haast iedereen is gestorven, die foto’s zijn meer dan 60 jaar oud. Opeens denk ik aan wat vandaag weleens op doodsprentjes staat. Hij leeft voort in onze herinnering. Een troostend alternatief in een samenleving waarin het hiernamaals niet meer bestaat of minstens tijdelijk gesloten is wegens werken.…

voor jouw verlegenheid zou ik mij liever niet willen excuseren want je kijkt weg en vraagt je ondertussen af of ik jouw strijd zal delen had jij mijn lijf nog gaaf gekend dan had ik trots met jou de foto's teruggehaald en samen zouden we op oude beelden de liefde laten spelen elkaar vertellen van een gaaf bestaan…

Herinneringen wiegend kijk je naar foto's zo mild was je schoot…

Anderen komen goed voor de dag, ik soms ook -- Op kleine foto's.…

verbroken contact alleen een boek met foto's ergens in een kast…

Je vroeg wat nou 't leukste was van onze vier en twintig uur ik zei: het oude album met de foto's waarop een mooie man, trouwfoto's en de bruid met kroontje de drollenvangers die ze droegen op de ski het witte berglandschap op zwart-witfoto's.…

gewoon een kleine akte in een boek wat foto's in een la bewijs dat ik besta…

zweven tussen de muren in mijn woonstel een oud aspirant gezel. een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen.…

Er zijn bruggen die je niet over wilt sluizen die je niet voorbij wilt de grootste hel maken mensen nog altijd zelf (zie ook met foto's op website)…

in je camera staan onze tijden beschreven in geheugen met de foto's kijkend in gedachte vol verlanging naar het verleden…

Met het klimmen van de jaren ziet de stoot er jonger uit: Foto's ziet-ie, jaren oud. O, hoe jong staat Ans erop! Jaap is nu niet meer getrouwd, want z'n echt werd snel een flop. Heerlijk, door zo vroeg te scheiden blijft z'n ex, dat mooie ding, tot aan Jaap z'n overlijden jong in zijn herinnering.…

Toen ik in mijn jongere jaren van vriendjes de foto's ging sparen toen wist ik meteen hier tussen zit geen waarvan ik een kindje wil baren.…

Dan bleef hij niet bezeten hier, met foto's in zijn hand.…

Ik raadpleegde de wijsheid van het internet: Waarom zijn foto's nooit saai? en kreeg gerijmelde gemeenplaatsen die voorbijgaan aan het wonder het wonder van de wereld Op foto's, nieuwsreportages en vakantie- kiekjes, zie ik nu de achtergrond - de wereld om ons heen…

grachten scheve oude panden, en de vermoeide reiziger…

wat verdwijnt komt nooit terug het zijn de foto's die getuigen van weleer... we weten dat niets blijft zoals het is maar dat doet niets af aan de pijn en 't gevoel van dat het wel wat snel ging…